พอดีเรามีคนคุยอยู่คนหนึ่งค่ะคุยกันได้นานแล้วในสถานะเพื่อนเพราะต่างคนต่างบอกไม่พร้อมจะมีใคร เขาเคยขอเป็นแฟนก่อนมาเจอกัน เลยบอกเจอกันให้ขอดูพอเจอกันได้มีอะไรกัน แล้วกลับมาบ้านสอบถามเกี่ยวกับทำไมไม่เห็นขอเป็นแฟนเลยละ เขาก็บอกว่าจำไม่ได้เหรอเราบอกว่ายังไม่พร้อมมี เราถามกลับแล้วมามีอะไรกันทำไมถ้ายังไม่พร้อมรับผิดชอบ เขาบอกว่าอดใจไม่ไหว ยังคุยกันต่อไปแบบนี้ได้ไหมขอโทษ เราเลยบอกไปว่าเสียใจที่ได้ยินแบบนี้เขาก็ขอโทษเขาไม่พร้อมเพราะว่าเขายังไม่มีเงิน งานยังไม่มั่นคงกลัวจะลำบากเขาหน้าตาไม่ดี ถ้าเธอเจอใครที่ดีกว่าเธอจะไปก็ได้นะ ถ้าเธอเสียใจไม่สบายใจที่จะคุยกันต่อแบบเพื่อน จะเลิกคุยกับเราก็ได้นะ พอเราถามถ้าคุยต่อจะมีคนอื่นไหม เขาบอกว่าตอนนี้ไม่มีเพราะงานเยอะมากหาเงินจนเหนื่อยไม่มีเวลาคุยกับคนอื่น แต่ไม่รับปากว่าจะไม่มีเพราะอนาคตก็ไม่รู้จะเป็นแบบไหน ถ้าจะเลิกคุยก็เลิกได้เพราะไม่อยากให้เสียเวลากับคนที่ไม่มีอะไร ขอโทษและยอมรับว่าผิดไปแล้วและเสียใจเหมือนกันที่ลืมคิดก่อนที่จะมีอะไรด้วยมันเผลอไป ขอโทษที่ทำให้เสียใจแล้วก็ทะเลาะกันทั้งคืนเรื่องนี้ นอนไม่หลับ เขาทำงานก็ไม่ได้แผนอะไรที่จะทำตอนเช้าก็ล้มเลิกหมดโทรทะเลาะกันทั้งวันทั้งคืน ทั้งที่เป็นแบบนั้นแต่ก็ไม่อยากเป็นแฟนอยู่ดี ผลสรุปคือบอกว่าต่อไปเขาจะไม่คุยกับใครอีกถ้าไม่พร้อมและเสียใจเหมือนกันขอโทษที่ลืมคิดไป ขอโทษที่ทำให้เสียใจ และขอโทษบ่อยมากจนเรารู้สึกว่าเขาพูดไปงั้นละค่ะ
เล่าให้ฟังเฉยๆค่ะ แต่ผู้ชายแย่มากเลยใช่ไหม
แต่ที่แย่กว่าคือเราก็ยอมคุยกับเขาแบบเพื่อนต่อไปอยู่ดีเพราะเรารู้สึกดีไปแล้ว
เสียใจมากค่ะแต่มันก็ยังตัดไม่ขาด แต่จะลองออกไปหาคนอื่นๆดูตามที่เขาบอกให้ไปเจอคนที่ดีกว่า
ปล.ผู้ชายสอบติดครูค่ะรอบรรจุใกล้โดนเรียกตัวแล้ว
แต่ไม่ค่อยมีอะไร บ้านไม่มีรถไม่มีเงินก็ไม่ค่อยมี
แต่เราโอเคนะแต่เขาไม่โอเค เราไม่ค่อยมีเพื่อนเลยไม่อยากเลิกคุยเขายังมีเพื่อนมากมายแต่เราไม่มีใครเลยค่ะมีแค่เขา เสียใจนะแต่จะเสียใจมากกว่าถ้าไม่มีเขา 
คนอื่นๆคิดว่ายังไงคะกับอะไรแบบนี้
สัก2-3เดือนจะไปเจอกันอีกค่ะ แต่จะแยกห้องนอนกันแล้วและจะทำตัวแบบเพื่อนจริงๆ