บทเรียนของคนที่ไม่เห็นค่าตอนที่มี แต่เห็นเมื่อตอนที่เริ่มสายไป

สวัสดีครับ เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ผมได้ทำไว้ไม่ค่อยดีไว้กับผู้หญิงคนนึง ไม่ได้มีเรื่องมีที่สามหรือผู้หญิงมาเกี่ยวนะครับ อต่เป็นที่ว่าผมนั้นไม่ได้ใส่ใจ กับสนใจเธอเท่าไหร่นัก ทำให้เธอเสียใจบ่อย ร้องไห้บ่อย อยู่คนเดียวตอนน้อยใจบ่อย บวกกับช่วงนั้นมีหลายปัญหาใจทั้งความเครียดเข้ามา แล้วก็ทั้งเรื่องแฟนเก่า กับไม่รู้ว่าตัวเองรักเธอจริงๆมั้ย ก็เลยได้บอกให้เธอไป เพราะไม่อยากให้เธอต้องมานั่งเสียใจกับผม ที่ทำตัวแบบนี้ หลังจากเลิกราไปก็มีเธอทักมาบ้างนะครับ แต่ผมก็ตอบแบบ แย่มากครับ ห้วน หยิ่งมาก เพราะผมไม่อยากมองหน้าเธอเพราะผมรู้สึกผิดมากจริงๆ เวลาผ่านไป วันปัจฉิม ผมก็ไปถ่ายรูปกับเขา ผมได้รูปพร้อมจดหมายที่เขาเขียนให้ แล้วผมก็ไม่นึกเลยว่าแค่คำเขียนแค่นั้น มันทำให้ผมคิดใหม่ได้ กลับบ้านมาน้ำตาร่วงสิครับ ร้องไห้ โอเค ผมก็ขอเขาให้ผมกลับไปได้ไหม เขาก็ยังบอกว่ายังไม่ค่อยเชื่อใจผม ผมก็อยากพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าผมอยากได้เขาคืนมาจริงๆ ช่วงนี้ผมก็กำลังพิสูจน์ตัวเอง เมื่อวานผมก็พาเธอไปกินปิ้งย่าง แล้วก็ไปนั่งที่สวนสาธารณะแปปนึง สักพัก ผมก็นั่งน้ำตาไหล เพราะภาพเก่าๆมันย้อนมา นั่งร้องต่อหน้าเธอแหล่ะครับ  เเขาก็ถามผมนะว่าร้องทำไม ผมก็บอกว่า ตอนนั้นผมเองไม่น่าทำกับเธอแบบนั้นเลย ..... เขาก็เข้ามากอดผม(ไม่รู้ว่ากอดเพราะรักหรือสงสารไม่อยากให้ร้องไห้เพราะผมไม่เคยร้องต่อหน้าเขาเลย55555)  ผมก็บอกว่าผมขอโทษนะ ขอโทษ ตอนนี้ผมก็สนใจเธอมากกว่าเดิม เใส่ใจมากกว่าเดิม  แล้วตัวผมเองก็รู้สึกรักเธอมากกว่าเดิม แต่ตัวผมเองก็บอกกับตัวเองนะว่า     "ถ้ามันไม่ได้หรือยังไง ก็ไม่เป็นไร ถือว่าผมทำตัวเอง ผมพังทุกอย่างเองผมก็ต้องอยู่กับมันให้ได้" 
.
.
..
.
สุดท้ายนี้ผมก็บอกว่า ใครจะทำอะไร ตัดสินใจดีๆนะครับ ก่อนจะตัดใครออก ทุกอย่างมีทางแก้ไข อย่าเหมือนผมนะครับ ที่เพิ่งเห็นเธอตอนที่มันจะสายไป
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่