ผมคบกับแฟนมา 3 ปี ตุลานี้ก็เข้าไปที่ 4 เรื่องมันต่อจากกระทู้ก่อนที่โพสต์ถามใครหลายๆคน กับสิ่งที่ผมต้องเจอ ว่าผมควรทำยังไงกับความรักครั้งนี้
เรื่องราวทุกอย่างเริ่มต้นจากความปล่อยปละละเลย ความไม่ใส่ใจกัน ความใกล้ชิด จนทำให้เราเฉยชาต่อกัน มันอาจเป็นสิ่งที่คู่รักบางคู่คิดไม่ถึงว่าจะเกิด
ผมเองก็เช่นกัน ที่วันๆใช้ชีวิตแบบเรื่อยเปื่อย ไม่ทำอะไรวันๆก็อยู่แต่หน้าคอมฯ โดยที่ผมกับแฟน เราแทบไม่ได้คุยกันเลย ทั้งที่อยู่ด้วยกัน
แต่เรื่องของสิ่งที่เคย เช่น ออกไปซื้อข้าวมาให้แฟนผมกินตอนตื่นมา ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน จัดห้อง และก็เรื่องเล็กๆน้อยๆทั้งหลาย
ผมก็ทำเป็นปกติ ไม่เคยขาด สิ่งที่ขาดไม่ได้ คือ ผมบอกรักแฟนผมทุกวัน หอมเธอทุกวัน ผมทำทุกอย่างเพราะรักเธอ จนเธอแทบไม่ต้องทำอะไรเลย
ทำตัวดีมาตลอด ทั้งต่อหน้าและลับหลัง พ่อกับแม่ของเธอท่านก็ดีกับผม จนผมคิดว่าคงจะมีใครใหม่แล้ว ผมจะรักแฟนผมคนนี้คนเดียว
แต่ !!! ทุกอย่างมันก็เป็นแค่ฝัน เมื่อแฟนผม ได้ไปศึกษาต่อที่มหาลัยแห่งหนึ่ง เรียนภาคพิเศษ เสาร์ - อาทิตย์ เธอได้เจอกับผู้คนใหม่ๆต่างวัย
แต่นั่นก็ไม่ได้มีแววจะส่อว่าเธอจะมีใคร และผมก็ไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ผมไปรับ-ส่งทุกอาทิตย์
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เธอขอขับรถไปเองและขอไปค้างบ้านเพื่อน บอกว่านัดกันไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาไปเที่ยวผับกัน ผมก็ไม่ได้จะห้ามอะไร
เห็นว่าไปกับเพื่อนหญิง จึงให้ไป หลังจากวันที่เธอกลับมาบ้าน เธอก็เปลี่ยนไป โทรศัพท์ไม่เคยห่างตัว ชอบทำตัวออกห่างจากผม ทะเลาะกันบ่อยขึ้น
ผมเลยแอบเอาโทรศัพท์เธอมาดู ในรูปที่ไปเที่ยวนั้น มีรูปผู้ชายถ่ายอยู่ด้วยกันกับพวกเธอ ทำให้ผมอึ้งไปเธอเข้ามาพอดี
ผมจึงถามว่า มีผู้ชายไปเที่ยวด้วยเหรอ เธอก็บอกว่า ใช่ มันกระทันหัน เลยไปด้วยกัน ก็นอนค้างด้วยกันนั่นแหละ ทำให้ผมเองก็พูดอะไรไม่ออก
จนมาถึงเมื่อวานนี้ เธอได้ตัดสินใจมาบอกผมว่า เธอมีคนใหม่แล้ว กำลังดูใจกัน เธอบอกว่าผู้ชายคนนี้คือสเปคของเทอ ดูโต มีความคิดแบบเดียวกับเธอ
ดูจะดูแลชีวิตเธอได้ ผมพูดไม่ออก ผมแทบว่าคบกันมานานยัง เธอก็บอกว่า สักพักแล้ว ผู้ชายคนนั้น็ไม่ใช่ใคร ก็คนที่ไปเที่ยวด้วยกันนั่นแหละ
ผมไม่พูดอะไร ก็ได้แต่ฟังเธอพูด เธอบอกว่า "เรากับพี่เค้า เพิ่งคุยกัน มันไม่มีอะไรเกินเลย ที่นอนค้างด้วยกันก็นอนคนละเตียง เค้านอนกับเพื่อนเรา"
ผมรู้ว่ามันฟังดูแล้ว เข้าใจยากจริงๆ มันมีอะไรอีกมากที่เธอไม่บอกผม เรื่องเค้าคนนั้น แต่นั่นจะสำคัญอะไร ผมไม่ได้พูดอะไรกับเธออีกเลย
ผมได้แต่ครุ่นคิดในใจว่า ทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้ ทั้งที่ผมก็ทำดีมาตลอด เธอยังบอกต่อท้ายมาอีกว่า "ให้เวลาเรานะ เราขอทำในสิ่งที่เรายังไม่ได้ทำ
เราอยากมีอิสระในความต้องการของเรา อายุเราก็ยังไม่เยอะ เราคงไปได้ไกลกว่าที่จะมาหยุดแค่ตรงนี้ ถ้ารักเราจริงๆ รอเรานะ เราขอเวลาพิสูจน์
หัวใจตัวเองได้ไหม อยู่กับเราแบบนี้ได้ไหม อย่าทิ้งเราไป" น้ำตาไหลมาแบบไม่ตั้งตัว นี่คือสิ่งที่ผมควรได้ยินเหรอ 3 ปีกว่าที่ผมทำมามันไปอยู่ไหนหมด ทำงานหาเงินมาก็ให้แฟนใช้หมดทุกบาท ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดตอบแทน แต่สิ่งที่ผมได้กลับมามันเป็นแบบนี้เหรอ เฮ้อ !!!
เป็นได้แค่คนดีแต่ไม่ใช่คนรัก ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว ต่อจากนี้ไปผมคงต้องปล่อยให้เธอทำในสิ่งที่เธอต้องการกับคนที่เธอคิดว่าใช่
ผมอยากบอกเธอว่ารักมากแต่มันก็คงไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น จากนี้ไปก็คงได้แต่เฝ้าภาวนาว่าคนนั้น จะไม่ทำให้เธอเสียใจ เหมือนที่ผมได้รับในวันนี้...
กว่าจะรู้ตัว...ก็เสียเธอไป (แชร์ประสบการณ์)
เรื่องราวทุกอย่างเริ่มต้นจากความปล่อยปละละเลย ความไม่ใส่ใจกัน ความใกล้ชิด จนทำให้เราเฉยชาต่อกัน มันอาจเป็นสิ่งที่คู่รักบางคู่คิดไม่ถึงว่าจะเกิด
ผมเองก็เช่นกัน ที่วันๆใช้ชีวิตแบบเรื่อยเปื่อย ไม่ทำอะไรวันๆก็อยู่แต่หน้าคอมฯ โดยที่ผมกับแฟน เราแทบไม่ได้คุยกันเลย ทั้งที่อยู่ด้วยกัน
แต่เรื่องของสิ่งที่เคย เช่น ออกไปซื้อข้าวมาให้แฟนผมกินตอนตื่นมา ซักผ้า กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน จัดห้อง และก็เรื่องเล็กๆน้อยๆทั้งหลาย
ผมก็ทำเป็นปกติ ไม่เคยขาด สิ่งที่ขาดไม่ได้ คือ ผมบอกรักแฟนผมทุกวัน หอมเธอทุกวัน ผมทำทุกอย่างเพราะรักเธอ จนเธอแทบไม่ต้องทำอะไรเลย
ทำตัวดีมาตลอด ทั้งต่อหน้าและลับหลัง พ่อกับแม่ของเธอท่านก็ดีกับผม จนผมคิดว่าคงจะมีใครใหม่แล้ว ผมจะรักแฟนผมคนนี้คนเดียว
แต่ !!! ทุกอย่างมันก็เป็นแค่ฝัน เมื่อแฟนผม ได้ไปศึกษาต่อที่มหาลัยแห่งหนึ่ง เรียนภาคพิเศษ เสาร์ - อาทิตย์ เธอได้เจอกับผู้คนใหม่ๆต่างวัย
แต่นั่นก็ไม่ได้มีแววจะส่อว่าเธอจะมีใคร และผมก็ไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ผมไปรับ-ส่งทุกอาทิตย์
เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เธอขอขับรถไปเองและขอไปค้างบ้านเพื่อน บอกว่านัดกันไปเที่ยวเปิดหูเปิดตาไปเที่ยวผับกัน ผมก็ไม่ได้จะห้ามอะไร
เห็นว่าไปกับเพื่อนหญิง จึงให้ไป หลังจากวันที่เธอกลับมาบ้าน เธอก็เปลี่ยนไป โทรศัพท์ไม่เคยห่างตัว ชอบทำตัวออกห่างจากผม ทะเลาะกันบ่อยขึ้น
ผมเลยแอบเอาโทรศัพท์เธอมาดู ในรูปที่ไปเที่ยวนั้น มีรูปผู้ชายถ่ายอยู่ด้วยกันกับพวกเธอ ทำให้ผมอึ้งไปเธอเข้ามาพอดี
ผมจึงถามว่า มีผู้ชายไปเที่ยวด้วยเหรอ เธอก็บอกว่า ใช่ มันกระทันหัน เลยไปด้วยกัน ก็นอนค้างด้วยกันนั่นแหละ ทำให้ผมเองก็พูดอะไรไม่ออก
จนมาถึงเมื่อวานนี้ เธอได้ตัดสินใจมาบอกผมว่า เธอมีคนใหม่แล้ว กำลังดูใจกัน เธอบอกว่าผู้ชายคนนี้คือสเปคของเทอ ดูโต มีความคิดแบบเดียวกับเธอ
ดูจะดูแลชีวิตเธอได้ ผมพูดไม่ออก ผมแทบว่าคบกันมานานยัง เธอก็บอกว่า สักพักแล้ว ผู้ชายคนนั้น็ไม่ใช่ใคร ก็คนที่ไปเที่ยวด้วยกันนั่นแหละ
ผมไม่พูดอะไร ก็ได้แต่ฟังเธอพูด เธอบอกว่า "เรากับพี่เค้า เพิ่งคุยกัน มันไม่มีอะไรเกินเลย ที่นอนค้างด้วยกันก็นอนคนละเตียง เค้านอนกับเพื่อนเรา"
ผมรู้ว่ามันฟังดูแล้ว เข้าใจยากจริงๆ มันมีอะไรอีกมากที่เธอไม่บอกผม เรื่องเค้าคนนั้น แต่นั่นจะสำคัญอะไร ผมไม่ได้พูดอะไรกับเธออีกเลย
ผมได้แต่ครุ่นคิดในใจว่า ทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้ ทั้งที่ผมก็ทำดีมาตลอด เธอยังบอกต่อท้ายมาอีกว่า "ให้เวลาเรานะ เราขอทำในสิ่งที่เรายังไม่ได้ทำ
เราอยากมีอิสระในความต้องการของเรา อายุเราก็ยังไม่เยอะ เราคงไปได้ไกลกว่าที่จะมาหยุดแค่ตรงนี้ ถ้ารักเราจริงๆ รอเรานะ เราขอเวลาพิสูจน์
หัวใจตัวเองได้ไหม อยู่กับเราแบบนี้ได้ไหม อย่าทิ้งเราไป" น้ำตาไหลมาแบบไม่ตั้งตัว นี่คือสิ่งที่ผมควรได้ยินเหรอ 3 ปีกว่าที่ผมทำมามันไปอยู่ไหนหมด ทำงานหาเงินมาก็ให้แฟนใช้หมดทุกบาท ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดตอบแทน แต่สิ่งที่ผมได้กลับมามันเป็นแบบนี้เหรอ เฮ้อ !!!
เป็นได้แค่คนดีแต่ไม่ใช่คนรัก ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว ต่อจากนี้ไปผมคงต้องปล่อยให้เธอทำในสิ่งที่เธอต้องการกับคนที่เธอคิดว่าใช่
ผมอยากบอกเธอว่ารักมากแต่มันก็คงไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น จากนี้ไปก็คงได้แต่เฝ้าภาวนาว่าคนนั้น จะไม่ทำให้เธอเสียใจ เหมือนที่ผมได้รับในวันนี้...