ตอนนี้เราเรียนอยู่ปวส.1 ค่ะ และเรากำลังจะต้องเลือกที่ฝึกงาน
ตอนแรกเราอยากฝึกที่ตจว.ค่ะ แต่ครอบครัวเราฐานะไม่ค่อยดีค่ะ เราก็เลยเปลี่ยนแผนค่อยหางานทำแถวบ้านฝึกงานแถวบ้านเอา แม่ก็ไม่อยากให้ไปไหนไกล
จนเพื่อนมาชวนไปกทม.ด้วย เราก็เอ้อ อยากลองไปอย่างน้อยช่วงฝึกงานไป 4 เดือนได้ลองรู้ ลองทำ ไปเอาประสบการณ์ฝึกงานที่นั่น
จนตอนนี้เราเหมือนเราคิดผิดไปหรือเปล่า
เราคิดว่าอย่างน้อยถ้าได้งานดีๆ มีเงินส่งกลับให้ที่บ้านบ้าง
ยอมรับว่าไม่เคยไปกทม.ค่ะ จนมาขอแม่ แม่ก็ไม่อยากให้ไป และเราไปกับเพื่อนที่แม่ก็ดูเหมือนไม่ชอบ เพื่อนก็เหมือนไม่ชอบแม่เรา เพียงแต่เราแค่อาศัยช่วงเวลาฝึกงานนี้มีเพื่อนไปเท่านั้นค่ะ จนสุดท้ายทะเลาะกับแม่จนแม่ร้องไห้ เราก็ร้องไห้ จนตอนนี้แม่ก็ยังร้อง ทำเรารู้สึกผิดไปหมด
เราไม่เคยเรียกร้อง ร้องขอหรือต้องการอะไรมากมายเลยค่ะ เรายอมทำตามแม่ทุกอย่าง มีเรื่องอะไรเครียดๆ เราก็ไม่เคยบอก เราไม่อยากให้แม่เครียด เราไม่เคยพูดไม่ดี มีอะไรเราพยายามทำความเข้าใจแม่ เข้าใจทุกคน
แต่วันนี้เราเผลอตบโต๊ะใส่แม่ตอนกินข้าว เรารู้สึกแย่กับคำพูดเขา เหมือนเราไม่มีประโยชน์ ทำอะไรไม่ได้ คอยตามคนอื่นต้อยๆ คล้อยตามคนอื่นไปหมด ว่าเราเหมือนพี่บ้าง เหมือนน้องของพ่อบ้าง ทั้งๆ ที่เรารักแม่มาก เราแค่อยากหารายได้ให้ครอบครัวอย่างน้อยๆ ก็อาศัยช่วงฝึกงาน สุดท้ายแม่ก็บอกเราว่าเรามีประโยชน์ถ้าอยู่กับแม่ คอยช่วยแม่ แต่ถ้าเราไปนั่นแหละที่ไม่มีประโยชน์
เราเสียใจค่ะ เรารู้ว่าเรื่องนี้เรื่องใหญ่แต่เราก็อยากตัดสินใจเองบ้าง เรากังวลเสมอคะว่าเราทำผิดไปมั้ย เราทำให้ครอบครัวลำบากหรือเปล่า แม่ขอให้เราอดทนจนกว่าพ่อจะเกษียณ เราอดทนค่ะ เราทนได้ เราโอเค แต่แค่ฝึกงานเท่านั้น 4 เดือน เราบอกแม่ว่าเราอยากลองไป หาพาร์ทไทม์ทำที่นั่น
55555สรุปแล้วเราเลยเริ่มคิดว่า เราคิดผิดไปใช่มั้ย เราทำให้เรื่องมันแย่ลงใช่มั้ย สุดท้ายแล้วก็เป็นเราที่ทำทุกอย่างพลาดไปหมดใช่มั้ย
ไม่อยากทำอะไรแล้วค่ะ เราคิดทุกเรื่องเอาความคิดทุกคนมาอยู่ในหัวจนเราสับสบถึงความต้องการตัวเองไปแล้ว เราเหนื่อย เราไม่อยากรับรู้อะไรเลย บางทีก็คิดว่าเอ้อ การไม่มีเราอยู่อาจจะดีกว่ามั้ย เราอยู่ก็ทำเขาคิดมาก เครียด ไม่ได้ดั่งใจ เพราะแม่ก็ชอบพูดว่ามีลูกก็เหนื่อยเปล่าๆ เรายิ้มทุกครั้ง เรายอมทุกครั้งจนเราเหนื่อยแล้วค่ะ55555
เฮ้อ... งั้นอีกคำถามเลยนะคะ การใช้ชีวิตในกทม.มันไม่ง่ายเลยใช่มั้ยคะ55555
ปล.1 ยาวเลย ขอโทษนะคะ แค่รู้สึกว่าเอ้ออ สงสัยจะคิดผิดจริงๆ อะแหละ555555
ปล.2 ผิดแท็กขออภัยนะคะ
เหนื่อยจังเลยค่ะ เราคิดผิดใช่มั้ยคะ?
ตอนแรกเราอยากฝึกที่ตจว.ค่ะ แต่ครอบครัวเราฐานะไม่ค่อยดีค่ะ เราก็เลยเปลี่ยนแผนค่อยหางานทำแถวบ้านฝึกงานแถวบ้านเอา แม่ก็ไม่อยากให้ไปไหนไกล
จนเพื่อนมาชวนไปกทม.ด้วย เราก็เอ้อ อยากลองไปอย่างน้อยช่วงฝึกงานไป 4 เดือนได้ลองรู้ ลองทำ ไปเอาประสบการณ์ฝึกงานที่นั่น
จนตอนนี้เราเหมือนเราคิดผิดไปหรือเปล่า
เราคิดว่าอย่างน้อยถ้าได้งานดีๆ มีเงินส่งกลับให้ที่บ้านบ้าง
ยอมรับว่าไม่เคยไปกทม.ค่ะ จนมาขอแม่ แม่ก็ไม่อยากให้ไป และเราไปกับเพื่อนที่แม่ก็ดูเหมือนไม่ชอบ เพื่อนก็เหมือนไม่ชอบแม่เรา เพียงแต่เราแค่อาศัยช่วงเวลาฝึกงานนี้มีเพื่อนไปเท่านั้นค่ะ จนสุดท้ายทะเลาะกับแม่จนแม่ร้องไห้ เราก็ร้องไห้ จนตอนนี้แม่ก็ยังร้อง ทำเรารู้สึกผิดไปหมด
เราไม่เคยเรียกร้อง ร้องขอหรือต้องการอะไรมากมายเลยค่ะ เรายอมทำตามแม่ทุกอย่าง มีเรื่องอะไรเครียดๆ เราก็ไม่เคยบอก เราไม่อยากให้แม่เครียด เราไม่เคยพูดไม่ดี มีอะไรเราพยายามทำความเข้าใจแม่ เข้าใจทุกคน
แต่วันนี้เราเผลอตบโต๊ะใส่แม่ตอนกินข้าว เรารู้สึกแย่กับคำพูดเขา เหมือนเราไม่มีประโยชน์ ทำอะไรไม่ได้ คอยตามคนอื่นต้อยๆ คล้อยตามคนอื่นไปหมด ว่าเราเหมือนพี่บ้าง เหมือนน้องของพ่อบ้าง ทั้งๆ ที่เรารักแม่มาก เราแค่อยากหารายได้ให้ครอบครัวอย่างน้อยๆ ก็อาศัยช่วงฝึกงาน สุดท้ายแม่ก็บอกเราว่าเรามีประโยชน์ถ้าอยู่กับแม่ คอยช่วยแม่ แต่ถ้าเราไปนั่นแหละที่ไม่มีประโยชน์
เราเสียใจค่ะ เรารู้ว่าเรื่องนี้เรื่องใหญ่แต่เราก็อยากตัดสินใจเองบ้าง เรากังวลเสมอคะว่าเราทำผิดไปมั้ย เราทำให้ครอบครัวลำบากหรือเปล่า แม่ขอให้เราอดทนจนกว่าพ่อจะเกษียณ เราอดทนค่ะ เราทนได้ เราโอเค แต่แค่ฝึกงานเท่านั้น 4 เดือน เราบอกแม่ว่าเราอยากลองไป หาพาร์ทไทม์ทำที่นั่น
55555สรุปแล้วเราเลยเริ่มคิดว่า เราคิดผิดไปใช่มั้ย เราทำให้เรื่องมันแย่ลงใช่มั้ย สุดท้ายแล้วก็เป็นเราที่ทำทุกอย่างพลาดไปหมดใช่มั้ย
ไม่อยากทำอะไรแล้วค่ะ เราคิดทุกเรื่องเอาความคิดทุกคนมาอยู่ในหัวจนเราสับสบถึงความต้องการตัวเองไปแล้ว เราเหนื่อย เราไม่อยากรับรู้อะไรเลย บางทีก็คิดว่าเอ้อ การไม่มีเราอยู่อาจจะดีกว่ามั้ย เราอยู่ก็ทำเขาคิดมาก เครียด ไม่ได้ดั่งใจ เพราะแม่ก็ชอบพูดว่ามีลูกก็เหนื่อยเปล่าๆ เรายิ้มทุกครั้ง เรายอมทุกครั้งจนเราเหนื่อยแล้วค่ะ55555
เฮ้อ... งั้นอีกคำถามเลยนะคะ การใช้ชีวิตในกทม.มันไม่ง่ายเลยใช่มั้ยคะ55555
ปล.1 ยาวเลย ขอโทษนะคะ แค่รู้สึกว่าเอ้ออ สงสัยจะคิดผิดจริงๆ อะแหละ555555
ปล.2 ผิดแท็กขออภัยนะคะ