สวัสดีค่ะ เราเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนนึง พึ่งจะอายุ 15 เมื่อไม่นานมานี้ เรื่องมันเกิดจากว่าพ่อเรามีแฟนใหม่ (พ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราเป็นเด็ก) พ่อของเราติดแฟนใหม่มาก ปกติท่านจะกลับบ้านสี่โมงเย็นตรงตลอด แต่พอมีแฟนใหม่ กว่าท่านจะกลับบ้านก็สามถึงสี่ทุ่มแล้ว เราไม่ค่อยสบายใจ เลยไปบอกพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ท่านกลับโมโหใส่ และบอกเราว่าเราโตแล้ว ก็ต้องอยู่คนเดียวได้ เราเสียใจมาก และเราก็มีอาการซึมเศร้าต่อมาหลังจากนั้น และเมื่อช่วงต้นปีที่ผ่านมา เป็นช่วงที่เราขึ้นม.4 เราเริ่มทำใจได้ที่จะอยู่คนเดียวแบบใช้ชีวิตที่ไม่มีพ่อ ช่วงขึ้นม.4 เราไปสอบที่โรงเรียนอื่น แต่ผลคือสอบไม่ติด แต่พ่อเราให้เรามอบตัวที่โรงเรียนเก่าไว้ พอสอบไม่ติดเราก็ต้องไปเรียนที่โรงเรียนเก่า แต่เราไม่อยากเรียนโรงเรียนเก่าเลย เราเลยมีความคิดที่จะซิ่ว แต่พ่อเราไม่เห็นด้วย ท่านทั้งทุบตี ตบ ทำร้ายเราต่างๆ เราเริ่มมีความคิดอยากจะหายไป อะไรที่เคยชอบทำหรือที่ทำแล้วมีความสุข เรากลับไม่รู้สึกว่ามันสนุกสำหรับเราอีกแล้ว เราขอบอกไว้ก่อนว่าสังคมที่โรงเรียนเก่าเราค่อนข้างแย่ ทั้งเรื่องครู และเด็กในโรงเรียน มันกดดันสำหรับเราเกินไป ทุกครั้งที่เราไปเรียนที่นั่น เราไม่เคยมีความสุขเลย เราทนกับที่นั่นมาเยอะมาก จนขึ้นม.4 เราคิดว่าเราจะออกจากที่นั่นได้แล้ว แต่เราก็สอบไม่ติด เราโทษตัวเองตลอด เราไม่รู้ว่าจะหาทางออกยังไง เรารู้สึกว่าถ้าเรายังทนแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เราอาจจะทนไม่ไหว เราอยากลาออกแล้วมาซิ่วใหม่มากค่ะ เรานอนคิดมาหลายเดือน เรารู้สึกว่าวิธีนี้เป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว (ลืมบอกค่ะ พ่อเราบังคับให้เราเรียนสายที่เราไม่ชอบ พอเราบอกว่าไม่อยากเรียนสายนี้ พ่อเราก็ด่าเราว่าเราเลว เนรคุณ ไม่เชื่อฟังพ่อแม่ อยากลาออกมากค่ะ T T บวกกับที่โรงเรียนเก่าเรา สายน้อยมาก ไม่มีสายที่เราชอบเลยค่ะ เราไม่รู้ว่าเราจะเรียนไปทำไม ในเมื่อไม่ได้เรียนสิ่งที่ชอบจริงๆ ) ปล.เราเคยบอกพ่อว่าอยากย้ายโรงเรียนแต่ท่านไม่ให้ย้ายค่ะ เหนื่อยมากเลยฮือ
สุดท้ายนี้เราอยากขอคำปรึกษาจากทุกๆคนหน่อยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
แล้วเราก็อยากรู้ว่าการซิ่วตอนม.4 มันเป็นเรื่องแย่ขนาดนั้นเลยหรอคะ เรามองว่าแค่ปีนึงมันเป็นแค่ช่วงเวลานึงของชีวิต ประสบการณ์ชีวิตแค่นั้นเองค่ะ แล้วเราคิดไว้ว่า ถ้าปีหน้าเราสอบไม่ติดเราคงจะเข้าโรงเรียนแถวๆบ้านเอา เราไม่ได้คิดว่าถ้าเราซิ่วไม่ติดปีหน้า เราจะไม่ซิ่วต่อแล้วค่ะ นั่นคือสิ่งที่เราวางแพลนไว้ปีหน้า ขอบคุณมากๆนะคะ
หากว่าพิมพ์อะไรแล้วดูงงๆ หรือหากแท็กผิด เราต้องขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
อยากหายไป แต่ไม่ได้อยากตาย
สุดท้ายนี้เราอยากขอคำปรึกษาจากทุกๆคนหน่อยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
แล้วเราก็อยากรู้ว่าการซิ่วตอนม.4 มันเป็นเรื่องแย่ขนาดนั้นเลยหรอคะ เรามองว่าแค่ปีนึงมันเป็นแค่ช่วงเวลานึงของชีวิต ประสบการณ์ชีวิตแค่นั้นเองค่ะ แล้วเราคิดไว้ว่า ถ้าปีหน้าเราสอบไม่ติดเราคงจะเข้าโรงเรียนแถวๆบ้านเอา เราไม่ได้คิดว่าถ้าเราซิ่วไม่ติดปีหน้า เราจะไม่ซิ่วต่อแล้วค่ะ นั่นคือสิ่งที่เราวางแพลนไว้ปีหน้า ขอบคุณมากๆนะคะ
หากว่าพิมพ์อะไรแล้วดูงงๆ หรือหากแท็กผิด เราต้องขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ