เสียงเท้าย่ำใบไม้ในดงหนาดังสวบสาบ  พรานหนุ่มหน้าใหม่เดินตามพรานผู้เฒ่าอย่างกระฉับกระเฉง วันนี้เขาดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ ด้วยเหตุที่พรานเฒ่าอนุญาตให้ตามมาขึ้นห้างยิงสัตว์เป็นครั้งแรก ทั้งข้าวสาร เกลือ น้ำพริกตาแดงยัดกระบอกไม้ และลูกปืนถูกจัดเตรียมมาจนเต็มอัตรา
    หลังจากเดินมาหลายชั่วโมง พรานเฒ่าผู้นำหน้าก็หยุดเดินแล้วยืนนิ่งเหมือนพิจารณาอะไรบางอย่าง น่าแปลกที่ผู้เฒ่าหายใจทอดยาวสม่ำเสมอ มีอาการเหนื่อยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ผิดกับเขาผู้ตามหลัง ที่ตอนนี้หอบจนหน้าอกยกขึ้นยกลง
    “บนต้นนี้แหละ เหมาะดี ดินโป่งมันมีอยู่ใกล้ๆนี่ พวกสัตว์ทั้งหลายคงลงมากินตอนกลางคืน เอ้าไปตัดไม้มาทำห้าง ชักช้าตะวันจะตกดินเสียก่อน”
    ยังไม่ทันจะหายเหนื่อยก็ต้องรีบไปตัดไม้เสียแล้ว ชะรอยถ้าทำเสร็จ คงต้องนอนสลบไสลอยู่บนห้างด้วยความเหนื่อยอ่อนไม่ทันจะได้ยิงสัตว์อย่างแน่นอน  แต่ก่อนที่จะไปตัดไม้ พรานผู้เฒ่าก็เอาผ้าขาวม้าขมวดแล้วผูกเป็นก้อนกลมแล้วโยนขึ้นๆลงๆ
    “ทำอะไรน่ะพ่อเฒ่า”
    “เอ้า เอ็งนี่ไม่รู้อะไร รู้มั้ยว่าป่ากลางคืนอันตรายแค่ไหน ที่ข้าโยนผ้านี่ก็เพื่อจะดูว่าเสือมันกระโดดได้สูงแค่ไหน จะได้ผูกห้างให้สูงเลยขึ้นไป  ขืนสุ่มสี่สุ่มห้าทำไว้ต่ำเดี๋ยวก็โดนมันลากลงไปกินกันพอดี ไป อย่าถามมาก ไปตัดไม้มา”
    ไม้ไผ่และไม้เนื้อตันถูกตัดมากอง สองคนหนุ่มเฒ่าช่วยกันลำเลียงขึ้นต้นไม้โดยผูกเชือกแล้วดึงขึ้นไป คนหนึ่งอยู่ข้างบนทำหน้าที่ทั้งดึงและรับ ใช้เวลาอยู่พักใหญ่ๆจึงลำเลียงไม้ขึ้นมามากพอที่จะเริ่มผูกทำห้าง พรานเฒ่าปีนตามขึ้นมาพร้อมไม้ตอกเหน็บเอว ตอกคือไม้ไผ่เส้นบางที่ผ่าตามยาวราวศอกกว่าๆ กลายเป็นเชือกสารพัดประโยชน์  ใช้มัดอะไรก็ได้ที่อยากมัด ถ้าไม่เกินที่เส้นตอกจะโอบถึง เมื่อพรานเฒ่าขึ้นมาถึง ก็แบ่งเส้นตอกให้คนหนุ่มช่วยกันมัดนั่งร้าน สักพักใหญ่ๆห้างยิงสัตว์ก็เสร็จเรียบร้อย
ตอนนี้รอคอยให้ถึงเวลากลางคืนเท่านั้น

.........ติดตามต่อที่ >>> https://youtu.be/m0f_cQKO80Y