ในตอนที่ฟ้าใกล้จะสาง เสียงไก่ขันขับร้องออกมาปลุกผู้คนให้ตื่นจากการหลับใหล มองไปยังยอดเขาจะพบกับทะเลหมอกอันสวยงามท่ามกลางสายลมอ่อนๆ พัดพาความหนาวเย็น เข้ามากระทบกายของชายหนุ่ม
ผู้ใส่ชุดลายพรางของหน่วยพิทักษ์ป่า สวมรองเท้าจังเกิ้ลสีดำสนิท แถมใส่หมวกแก๊ปที่มีด้านหน้าของหมวก ปักตรากระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
ข้างๆตัวเขาพกปืนขนาด 9มม.ไว้ที่เอวหนึ่งกระบอกพร้อมกับสะพายปืนลูกซองไว้ด้านหลัง กำลังเดินเท้าออกจากบ้านพัก มุ่งตรงไปยังป่าเพื่อสำรวจผืนป่าตามปกติ
แต่ระหว่างที่แดนกำลังเดินผ่านหน้าบ้านหลังนึง ก็มีเสียงของนายสุข ชายวัยกลางคนรูปร่างอวมพูดทักทาย ถามแดนที่อยู่ตรงหน้าบ้านว่า
" อรุณสวัสดิ์ครับหัวหน้าคนใหม่ของผม " แดนมองขึ้นไปบนบ้าน พบนายสุขกำลังยืนยิ้มให้อยู่ตรงระเบียงบ้านจึงพูดแนะนำตนเองว่า
" ผมชื่อแดนครับ "
" ครับ...หัวหน้าแดน ผมชื่อสุขหรือหัวหน้าเรียกนายสุขก็ได้ครับ " แดนจึงยิ้มรับก่อนที่นายสุขจะถามแดนต่อว่า
" ว่าแต่วันนี้หัวหน้าจะไปตรวจป่าตั้งแต่เช้าเลยเหรอครับ "
" ใช่ครับ...นายสุขสนใจจะไปด้วยกันไหมครับ "
" ไปครับหัวหน้า งั้นรอผมไปเอาปืนสักครู่นะครับ "
" โอเคครับ ผมรบกวนให้นายสุขรีบหน่อยนะ ตอนนี้สายล่ะ " นายสุขพยักหน้าก่อนเดินไปยังคว้าลูกซองยาว หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่าไอ้เดี่ยวหักลำ เดินออกมาจากบ้านด้วยท่าทีเร่งรีบ
" ผมพร้อมแล้วครับ หัวหน้า ว่าแต่วันนี้หัวหน้าจะไปตรวจตรงไหนก่อนดีครับ "
" ผมว่าจะไปทางป่าด้านที่มีภูเขาตั้งเด่นสง่าอยู่ทางด้านนู้นก่อนครับ เพราะเมื่อวานผมได้ขึ้นเฮลิคอปเตอร์สำรวจดูแล้วพบว่า มีการแอบตัดต้นไม้เยอะมาก ยิ่งแถวนั้นมีแต่ต้นไม้ที่มีราคา ขึ้นบริเวณนั้นเยอะ จนพวกลักลอบตัดไม้อาจมาลักลอบตัดได้ครับ นายสุขคิดว่าไง "
นายสุขหน้าถอดสีและเงียบลง หลังจากฟังที่แดนพูดพร้อมกับชี้ไปยังป่าด้านนั้น ก่อนจะพูดตอบด้วยเสียงสั่นๆว่า
" ผมเห็นด้วยครับ หน่วยงานเราโชคดีมากเลยนะครับที่มีหัวหน้าย้ายมาประจำที่นี่ งั้นผมว่าเรารีบเดินไปตรวจป่ากันดีกว่า เดี๋ยวสายๆจะร้อนไปมากกว่านี้ ตามผมมาเลยครับหัวหน้า "
ในขณะที่นายสุขกำลังเดินนำผู้เป็นหัวหน้าเดินอยู่กลางป่าอยู่นั้น เขาก็เรียกชายที่อยู่ด้านหลังอย่างสุภาพและเคารพว่า
"หัวหน้าครับ...ผมมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบครับ"
"เรื่องอะไรเหรอ นายสุข "
" คือ...ป่าทางด้านที่เรากำลังจะไปตรวจอ่ะครับ " นายสุขพูดแล้วเงียบไปชั่วครู่ จนแดนผู้เป็นหัวหน้า เกิดอาการสงสัยจึงถามขึ้นว่า
" ทำไมหรือครับ...มีอะไรหรือเปล่า "
" มันเป็นป่าที่ชาวบ้านเรียกกันว่า ป่านรก ไพรสยองครับ " แดนหยุดชะงักเมื่อฟังนายสุขพูด ก่อนหันมาถามผู้เป็นลูกน้องอีกครั้งว่า
" อธิบายหน่อยได้ไหมนายสุข ผมไม่เข้าใจ "
" หัวหน้าเชื่อเรื่องป่าอาถรรพ์ไหมครับ มันคือไพรที่มีแต่สัตว์ร้าย และอาถรรพ์ต่างๆ ไม่ใช่ป่าปกติอย่างที่อื่นๆเขามีกันครับ "
" แล้วมันสยองยังไง... นายสุข "
" คืองี้ครับหัวหน้า มันมีแต่เหล่าผีสางและสิ่งน่ากลัวยังไงล่ะครับ พรานรุ่นบุกเบิกของหมู่บ้านเรา เคยลองเข้าไปเพื่อท้าทายอาถรรพ์แต่หลังจากหาทางออกมาได้แล้ว เขาก็เสียสติเป็นบ้าไปเลยครับ เอาพูดแต่ว่ามันเป็นป่านรก "
" อ่ออย่างนี้นี่เอง ขอบคุณที่เตือนนะนายสุข แต่คนอย่างผม ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอก ผมมาที่นี่เพื่อทำงานพิทักษ์ป่าไม้ ไม่ได้มาทำร้าย ผีป่าต้องคุ้มครองเรามากกว่าทำลายสิ จริงไหม "
" ครับหัวหน้า "
หลังทั้งสองเดินผ่านทุ่งหญ้ามาเจอเขากับฝูงควายป่านับสิบตัว รวมไปถึงสัตว์มากมายที่อยู่ในป่าแทบนี้ ทำให้แดนถึงกับพูดว่า
" ที่นี่ยังมีความอุดมสมบูรณ์ในระดับดีเลยนะครับ มีสัตว์ป่าเดินเพ่นพ่านเยอะพอสมควร "
" ใช่ครับหัวหน้า พวกผมที่นำโดยหัวหน้าคนเก่า ช่วยกันอนุรักษ์สัตว์ป่า รวมไปถึงพืชพรรณต้นไม้หายาก ไม่ให้สูญหายหรือถูกทำลายจากน้ำมือคนครับ มันจึงออกมาสมบูรณ์แบบนี้ "
" ดีแล้วแหละ นายสุข "
หลังจากแดนพูดแล้ว ทั้งสองต่างพากันเดินผ่านทุ่งหญ้า ผ่านทิวทัดบนเขา มาเกือบค่อนข้างวันแล้ว ในที่สุดก็มาถึงบริเวณ ที่มีต้นไม้ถูกโค่นระเนระนาดบางต้นเหลือแต่ตอ
เมื่อชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าของหน่วยพิทักษ์ป่า เห็นภาพเหล่านี้ก็ถึงกับเศร้าใจที่เห็นธรรมชาติที่เขารักถูกทำลายไปได้ขนาดนี้
"เดี๋ยวนายสุขช่วยตรวจดูร่องรอยและเก็บหลักฐานทุกอย่างมาให้ผมนะ"
"ครับหัวหน้า"
นายสุขตอบรับคำสั่งของผู้เป็นนาย ก่อนจะเดินแยกไปหาหลักฐานโดยปล่อยให้ชายหนุ่มยืนตรวจบริเวณนี้
แต่ระหว่างที่แดนกำลังกวาดสายตามองไปรอบๆ ตอไม้อยู่นั้นเขาก็สังเกตเห็นเงาบางอย่างกำลังแอบมองเขาอยู่ใกล้กับต้นไม้ทางด้านนู้น
"ใครอ่ะ"
"ใครแอบอยู่ตรงนั้น"
แดนถามสิ่งนั้นด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวพร้อมกับนำปืนเอ็ม4ขึ้นมาประทับบ่าเล็งไปทางนั้น ในตอนนั้นเขาคิดว่าอาจเป็นพวกลักลอบตัดไม้ที่แอบซุ้มอยู่แน่ๆ เนื่องจากสภาพไม้ถูกตัดไปหมาดๆ จึงเอยปากบอกผู้เป็นลูกน้องว่า
"นายสุขผมเจอเงาคนอาจจะเป็นพวกลักลอบตัดไม้ก็ได้"
"ทางนี้ครับ"
"ครับหัวหน้า...
นายสุขเมื่อได้ยินคำสั่งของผู้เป็นหัวหน้า จึงคว้าลูกซองไอ้เดี่ยวหักลำ วิ่งมาแอบอยู่ตรงขอนไม้พร้อมกับกวาดสายตามองดูรอบๆ ที่หัวหน้าบอก
" แต่ทว่าหลังจากนายสุขกวาดสายตามองไปยังบริเวณนั้นตามที่ผู้เป็นหัวหน้าบอกแต่ก็ไม่เจอใครแม้แต่คนเดียว "
"ผมไม่เจอใครเลยครับ...หัวหน้า"
"ก็ผมเห็นมันอยู่นี้ไงครับ...นายสุข"
ทางด้านแดนที่เห็นเงาบางอย่างกำลังวิ่งเข้าไปในป่าที่อยู่ไม่ไกลจากเขา แดนจึงเอยปากสั่งให้นายสุขเร่งฝีเท้าตามสิ่งนั้นไป
"มันกำลังหนีไปแล้ว ตามไปจับมันเร็ว" เมื่อนายสุขมองไปยังป่าแถบนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าตรงนั้นมันคือเขตป่าอาถรรพ์ เตรียมจะหันมาบอกแกหัวหน้า แต่ทว่าเขาเอยปากบอกผู้เป็นนายช้าไปเสียแล้ว
เพราะตอนนี้แดนได้วิ่งเข้าไปไกลแล้ว นายสุขจำต้องก้าวเท้าวิ่งตามไปเพื่อหวังบอกแก่หัวหน้าให้ถอยกลับออกมา
"หัวหน้าครับ...หยุดฟังผมก่อน อย่าเข้าไปในป่านั้น มันไม่ใช่คน "
นิยายเรื่อง ป่านรก ไพรสยอง
ผู้ใส่ชุดลายพรางของหน่วยพิทักษ์ป่า สวมรองเท้าจังเกิ้ลสีดำสนิท แถมใส่หมวกแก๊ปที่มีด้านหน้าของหมวก ปักตรากระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
ข้างๆตัวเขาพกปืนขนาด 9มม.ไว้ที่เอวหนึ่งกระบอกพร้อมกับสะพายปืนลูกซองไว้ด้านหลัง กำลังเดินเท้าออกจากบ้านพัก มุ่งตรงไปยังป่าเพื่อสำรวจผืนป่าตามปกติ
แต่ระหว่างที่แดนกำลังเดินผ่านหน้าบ้านหลังนึง ก็มีเสียงของนายสุข ชายวัยกลางคนรูปร่างอวมพูดทักทาย ถามแดนที่อยู่ตรงหน้าบ้านว่า
" อรุณสวัสดิ์ครับหัวหน้าคนใหม่ของผม " แดนมองขึ้นไปบนบ้าน พบนายสุขกำลังยืนยิ้มให้อยู่ตรงระเบียงบ้านจึงพูดแนะนำตนเองว่า
" ผมชื่อแดนครับ "
" ครับ...หัวหน้าแดน ผมชื่อสุขหรือหัวหน้าเรียกนายสุขก็ได้ครับ " แดนจึงยิ้มรับก่อนที่นายสุขจะถามแดนต่อว่า
" ว่าแต่วันนี้หัวหน้าจะไปตรวจป่าตั้งแต่เช้าเลยเหรอครับ "
" ใช่ครับ...นายสุขสนใจจะไปด้วยกันไหมครับ "
" ไปครับหัวหน้า งั้นรอผมไปเอาปืนสักครู่นะครับ "
" โอเคครับ ผมรบกวนให้นายสุขรีบหน่อยนะ ตอนนี้สายล่ะ " นายสุขพยักหน้าก่อนเดินไปยังคว้าลูกซองยาว หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่าไอ้เดี่ยวหักลำ เดินออกมาจากบ้านด้วยท่าทีเร่งรีบ
" ผมพร้อมแล้วครับ หัวหน้า ว่าแต่วันนี้หัวหน้าจะไปตรวจตรงไหนก่อนดีครับ "
" ผมว่าจะไปทางป่าด้านที่มีภูเขาตั้งเด่นสง่าอยู่ทางด้านนู้นก่อนครับ เพราะเมื่อวานผมได้ขึ้นเฮลิคอปเตอร์สำรวจดูแล้วพบว่า มีการแอบตัดต้นไม้เยอะมาก ยิ่งแถวนั้นมีแต่ต้นไม้ที่มีราคา ขึ้นบริเวณนั้นเยอะ จนพวกลักลอบตัดไม้อาจมาลักลอบตัดได้ครับ นายสุขคิดว่าไง "
นายสุขหน้าถอดสีและเงียบลง หลังจากฟังที่แดนพูดพร้อมกับชี้ไปยังป่าด้านนั้น ก่อนจะพูดตอบด้วยเสียงสั่นๆว่า
" ผมเห็นด้วยครับ หน่วยงานเราโชคดีมากเลยนะครับที่มีหัวหน้าย้ายมาประจำที่นี่ งั้นผมว่าเรารีบเดินไปตรวจป่ากันดีกว่า เดี๋ยวสายๆจะร้อนไปมากกว่านี้ ตามผมมาเลยครับหัวหน้า "
ในขณะที่นายสุขกำลังเดินนำผู้เป็นหัวหน้าเดินอยู่กลางป่าอยู่นั้น เขาก็เรียกชายที่อยู่ด้านหลังอย่างสุภาพและเคารพว่า
"หัวหน้าครับ...ผมมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบครับ"
"เรื่องอะไรเหรอ นายสุข "
" คือ...ป่าทางด้านที่เรากำลังจะไปตรวจอ่ะครับ " นายสุขพูดแล้วเงียบไปชั่วครู่ จนแดนผู้เป็นหัวหน้า เกิดอาการสงสัยจึงถามขึ้นว่า
" ทำไมหรือครับ...มีอะไรหรือเปล่า "
" มันเป็นป่าที่ชาวบ้านเรียกกันว่า ป่านรก ไพรสยองครับ " แดนหยุดชะงักเมื่อฟังนายสุขพูด ก่อนหันมาถามผู้เป็นลูกน้องอีกครั้งว่า
" อธิบายหน่อยได้ไหมนายสุข ผมไม่เข้าใจ "
" หัวหน้าเชื่อเรื่องป่าอาถรรพ์ไหมครับ มันคือไพรที่มีแต่สัตว์ร้าย และอาถรรพ์ต่างๆ ไม่ใช่ป่าปกติอย่างที่อื่นๆเขามีกันครับ "
" แล้วมันสยองยังไง... นายสุข "
" คืองี้ครับหัวหน้า มันมีแต่เหล่าผีสางและสิ่งน่ากลัวยังไงล่ะครับ พรานรุ่นบุกเบิกของหมู่บ้านเรา เคยลองเข้าไปเพื่อท้าทายอาถรรพ์แต่หลังจากหาทางออกมาได้แล้ว เขาก็เสียสติเป็นบ้าไปเลยครับ เอาพูดแต่ว่ามันเป็นป่านรก "
" อ่ออย่างนี้นี่เอง ขอบคุณที่เตือนนะนายสุข แต่คนอย่างผม ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอก ผมมาที่นี่เพื่อทำงานพิทักษ์ป่าไม้ ไม่ได้มาทำร้าย ผีป่าต้องคุ้มครองเรามากกว่าทำลายสิ จริงไหม "
" ครับหัวหน้า "
หลังทั้งสองเดินผ่านทุ่งหญ้ามาเจอเขากับฝูงควายป่านับสิบตัว รวมไปถึงสัตว์มากมายที่อยู่ในป่าแทบนี้ ทำให้แดนถึงกับพูดว่า
" ที่นี่ยังมีความอุดมสมบูรณ์ในระดับดีเลยนะครับ มีสัตว์ป่าเดินเพ่นพ่านเยอะพอสมควร "
" ใช่ครับหัวหน้า พวกผมที่นำโดยหัวหน้าคนเก่า ช่วยกันอนุรักษ์สัตว์ป่า รวมไปถึงพืชพรรณต้นไม้หายาก ไม่ให้สูญหายหรือถูกทำลายจากน้ำมือคนครับ มันจึงออกมาสมบูรณ์แบบนี้ "
" ดีแล้วแหละ นายสุข "
หลังจากแดนพูดแล้ว ทั้งสองต่างพากันเดินผ่านทุ่งหญ้า ผ่านทิวทัดบนเขา มาเกือบค่อนข้างวันแล้ว ในที่สุดก็มาถึงบริเวณ ที่มีต้นไม้ถูกโค่นระเนระนาดบางต้นเหลือแต่ตอ
เมื่อชายหนุ่มผู้เป็นหัวหน้าของหน่วยพิทักษ์ป่า เห็นภาพเหล่านี้ก็ถึงกับเศร้าใจที่เห็นธรรมชาติที่เขารักถูกทำลายไปได้ขนาดนี้
"เดี๋ยวนายสุขช่วยตรวจดูร่องรอยและเก็บหลักฐานทุกอย่างมาให้ผมนะ"
"ครับหัวหน้า"
นายสุขตอบรับคำสั่งของผู้เป็นนาย ก่อนจะเดินแยกไปหาหลักฐานโดยปล่อยให้ชายหนุ่มยืนตรวจบริเวณนี้
แต่ระหว่างที่แดนกำลังกวาดสายตามองไปรอบๆ ตอไม้อยู่นั้นเขาก็สังเกตเห็นเงาบางอย่างกำลังแอบมองเขาอยู่ใกล้กับต้นไม้ทางด้านนู้น
"ใครอ่ะ"
"ใครแอบอยู่ตรงนั้น"
แดนถามสิ่งนั้นด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวพร้อมกับนำปืนเอ็ม4ขึ้นมาประทับบ่าเล็งไปทางนั้น ในตอนนั้นเขาคิดว่าอาจเป็นพวกลักลอบตัดไม้ที่แอบซุ้มอยู่แน่ๆ เนื่องจากสภาพไม้ถูกตัดไปหมาดๆ จึงเอยปากบอกผู้เป็นลูกน้องว่า
"นายสุขผมเจอเงาคนอาจจะเป็นพวกลักลอบตัดไม้ก็ได้"
"ทางนี้ครับ"
"ครับหัวหน้า...
นายสุขเมื่อได้ยินคำสั่งของผู้เป็นหัวหน้า จึงคว้าลูกซองไอ้เดี่ยวหักลำ วิ่งมาแอบอยู่ตรงขอนไม้พร้อมกับกวาดสายตามองดูรอบๆ ที่หัวหน้าบอก
" แต่ทว่าหลังจากนายสุขกวาดสายตามองไปยังบริเวณนั้นตามที่ผู้เป็นหัวหน้าบอกแต่ก็ไม่เจอใครแม้แต่คนเดียว "
"ผมไม่เจอใครเลยครับ...หัวหน้า"
"ก็ผมเห็นมันอยู่นี้ไงครับ...นายสุข"
ทางด้านแดนที่เห็นเงาบางอย่างกำลังวิ่งเข้าไปในป่าที่อยู่ไม่ไกลจากเขา แดนจึงเอยปากสั่งให้นายสุขเร่งฝีเท้าตามสิ่งนั้นไป
"มันกำลังหนีไปแล้ว ตามไปจับมันเร็ว" เมื่อนายสุขมองไปยังป่าแถบนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าตรงนั้นมันคือเขตป่าอาถรรพ์ เตรียมจะหันมาบอกแกหัวหน้า แต่ทว่าเขาเอยปากบอกผู้เป็นนายช้าไปเสียแล้ว
เพราะตอนนี้แดนได้วิ่งเข้าไปไกลแล้ว นายสุขจำต้องก้าวเท้าวิ่งตามไปเพื่อหวังบอกแก่หัวหน้าให้ถอยกลับออกมา
"หัวหน้าครับ...หยุดฟังผมก่อน อย่าเข้าไปในป่านั้น มันไม่ใช่คน "