“คุณกับลอว์เรนซ์เป็นอย่างไรกันบ้าง” แอรอนถาม ในตอนที่เดินตามวีโอล่าไปทางหน้าบาร์ ก่อนจะเสริมว่า “ผมชอบรองเท้าของคุณ”

“ขอบคุณ ลอว์เรนซ์ก็ชอบเหมือนกัน” วีโอล่าตอบ หันมาส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อย “เขาบอกว่าเขาชอบมองข้อเท้าของฉัน เวลาฉันใส่ส้นสูงคู่นี้”

แอรอนยิ้มตอบกลับไป ก่อนจะผายมือออก ราวกับว่านั่นเป็นเรื่องที่เขาไม่อาจห้ามได้ “ผมจะไปทำอย่างไรได้” เขาว่า

วีโอล่าหัวเราะเบาๆ หมุนตัวไปทางหน้าบาร์ จนกลิ่นกุหลาบหอมฟุ้งแตะปลายจมูกของแอรอน

แอรอนมองแผ่นหลังของหญิงสาว ไล่สายตาไปตามเรือนผมสีทองเปล่งประกายนั่นอย่างพิจารณา ก่อนจะพูดออกมาว่า “ผมจะไปห้ามไม่ให้เขารักคุณได้อย่างไรกัน”

วีโอล่าคล้ายจะนิ่งชะงักไปเล็กน้อย หากแต่เธอไม่ได้พูดอะไรกลับมา

“วีโอล่า” แอรอนว่า “คุณยังไม่ตอบคำถามผม”

คราวนี้หญิงสาวหยุดเดิน แล้วหันมาทางแอรอน

“คุณกับลอว์เรนซ์เป็นอย่างไรกันบ้าง” แอรอนถามย้ำอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ และเป็นห่วงอย่างชัดเจน

คราวนี้วีโอล่ายอมตอบคำถามนั้น

“ดีค่ะ” เธอยิ้ม หากแต่ดวงตายังคงนิ่งสนิท “เรารักกันดีเหมือนเดิม -- และเราตื่นเต้นที่จะไปถ่ายทำภาพยนตร์พรุ่งนี้เหมือนกัน”

แอรอนพยักหน้าช้าๆ

“ผมไม่ชอบที่คุณอยู่กับเขา วีโอล่า” เสียงทุ้มที่เปล่งออกมานั้นฟังดูจริงจังจนแทบจะเป็นดุดัน มือหนากระชับมือเธอแน่นเข้า

วีโอล่าบีบมือแอรอนกลับไปเบาๆ ก่อนจะค่อยๆดึงมือตนเองออกมาจากเขา

“เขารู้ไหม ว่าคุณจะมาเจอผม” แอรอนถาม ในตอนที่วีโอล่าสวมเสื้อคลุมตัวยาวที่พนักงานนำมาให้

วีโอล่ายกบุหรี่มวนใหม่ขึ้นมาคาบที่ริมฝีปาก แอรอนจุดไฟให้เธอ

“ไม่” วีโอล่าพ่นควันออกมาอย่างช้าๆ “ทำไมกัน คุณกังวลว่าเขาจะรู้ว่าเรามาเจอกันหรือ”

แอรอนมองใบหน้างามนั่น ก่อนที่จะเหลือบมองพนักงานที่เดินห่างไปมากพอ

“คุณไม่คิดว่าการเจอกันของเราควรจะเป็นความลับหรือ” เขาถาม “ทันทีที่เราเดินออกจากบาร์นี้ไปในวันนี้ พนักงานที่นี่ และคนที่เห็นเราในบาร์นี้ อาจจะพูดกัน จนมันกลายเป็นข่าวหน้าหนึ่งในวันพรุ่งนี้ก็ได้”

“พวกเขาพูดแน่” วีโอล่าเห็นด้วย “ทำไมกัน คุณกลัวหรือ”

แอรอนมองเธอนิ่ง

“คุณมันบ้าไปแล้ว” เขาบอกตามตรง “คุณไม่กลัวว่าจะสูญเสียอะไรไปเลยใช่ไหม”

วีโอล่าพ่นควันสีเทาออกมา “สนใจเรื่องของเราดีกว่า แอรอน คิงส์”

“วีโอล่า” แอรอนพูดขึ้น ก่อนที่หญิงสาวจะได้ทันเดินจากไป

วีโอล่าหยุดเดิน หันมามองเขา นิ่งรอให้เขาเป็นฝ่ายพูดออกมา

“ผมยังไม่พร้อมให้เขารู้ว่าเรานัดเจอกัน” แอรอนบอก “อย่างน้อยผมก็อยากให้ --” เขาเม้มริมฝีปากเล็กน้อย “ผมอยากให้เขารู้ใจตัวเองมากกว่านี้”

“คุณกลัวเขากังวลเรื่องเราหรือ” วีโอล่าถาม น้ำเสียงคล้ายจะหัวเราะเล็กน้อย

ตอนนั้นเองที่พนักงานหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ ทำให้บทสนทนาหยุดลง

“คุณลืมนี่ครับ” เขาบอก ก่อนจะเดินจากไป

วีโอล่ายื่นของในมือมาเบื้องหน้า เจตนาให้แอรอนมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน -- และนั่นก็ทำให้แอรอนมองเห็นได้ว่ามันคือผ้าพันคอสีขาวผืนหนึ่งที่ดูคุ้นตา

วีโอล่าพันผ้าพันคอนั่นเข้ากับลำคอตนเองอย่างเงียบๆ หากแต่ดวงตายังคงจ้องมองท่าทีของอีกฝ่ายนิ่ง

“ผ้าพันคอของผม” เขากระซิบเสียงเบา ก่อนจะสบตามองวีโอล่า “คุณโกหก -- เขารู้แล้วว่าคุณมาเจอกับผม”

“เขากำลังจะรู้” วีโอล่าตอบ “ทันทีที่ฉันกลับไป และเกิดข่าวลือถึงวันนี้ที่ฉันมาเจอคุณ เขาก็จะรู้ว่าเราแอบมาเจอกัน”

แอรอนยังคงมองผ้าพันคอผืนนั้น

“คุณไม่ควรลืมมันไว้แบบนั้น” วีโอล่าบอก “คุณอยากได้มันคืนไหม”

แอรอนยังคงมองผ้าพันคอผืนนั้น

“คุณโกหก” เขากระซิบ “ความสัมพันธ์ของคุณกับลอว์เรนซ์ไม่ได้ดีแบบที่คุณบอกผม ความสัมพันธ์ของคุณมันแย่กว่าที่คุณสร้างภาพให้พวกเราเห็นมากนัก วีโอล่า”

วีโอล่าสูบบุหรี่เข้าเต็มปอด คิ้วบางเลิกขึ้นเล็กน้อย

“คุณคิดแบบนั้น เพราะรู้ว่าลอว์เรนซ์เห็นผ้าพันคอผืนนี้แล้วน่ะหรือ” เธอถามช้าๆ “คุณคิดว่าผ้าพันคอของคุณผืนนี้สำคัญถึงขั้นสามารถทำลายความสัมพันธ์ของฉันกับลอว์เรนซ์ได้เลยน่ะหรือ”

“เราต่างรู้ดีว่าผมพูดถูก” แอรอนสวนกลับทันที “คุณทะเลาะกันเพราะผมแล้ว --”

“แอรอน คิงส์ คุณดูถูกฉันมากเกินไป” วีโอล่าสวนด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง ดวงตาฉายความขุ่นเคืองออกมาอย่างชัดเจน ราวกับพญานกที่ปกป้องตัวเอง “ความรักของฉันกับลอว์เรนซ์เริ่มขึ้นได้ ก็เพราะฉันรักเขา แล้วถ้าความรักของฉันกับลอว์เรนซ์จะจบลง มันก็ต้องเป็นเพราะฉันรักเขาเช่นเดียวกัน -- ไม่ใช่เพราะคนนอก หรือมือที่สามอย่างคุณ แอรอน คิงส์ -- มันต้องเป็นเพราะความรักของฉันหมดลงเท่านั้น ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่น”

คำพูดที่ดุดันและเอาจริงเอาจังนั้นทำให้แอรอนนิ่งเงียบไป

“เพราะความรักของคุณ” เขาทวนเบาๆ “ถ้าอย่างนั้น -- ทำไมความรักของคุณถึงเป็นเหตุผลที่ทำให้คุณกับลอว์เรนซ์ต้องจบลงด้วยล่ะ วีโอล่า”

วีโอล่าสูดลมหายใจเข้าลึก ใบหน้างามดูราบเรียบมากกว่าเดิมในตอนที่ตัดสินใจตอบออกมาว่า “เพราะมื้อค่ำคริสต์มาส” ดวงตาคู่นั้นเหม่อลอยไปชั่วขณะ “เพราะเขาเจอพ่อกับแม่ของฉัน และนั่นเป็นมื้อนรกที่ทำให้ฉันกับลอว์เรนซ์เปลี่ยนไป”