Ep3…. เรื่องจริงหรือ
มือปริศนาเอื้อมมากดสวิตซ์ไฟจากด้านหลัง เธอรีบหันไปดูหน้าเจ้าของมือพร้อมกับไฟที่ติดสว่างจ้าทั่วทั้งสวน ทันใดที่เห็นหน้าเขาก็ต้องตาเบิกโพลง
“คุณ… เข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง ?”
สายชลเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยความกลัวสุดขีด
“ผมมาเล่นกับลูก” คนร่างสูงกล่าวแล้วแสยะยิ้ม
สายชลค่อยๆถอยเท้าพาร่างที่แทบจะแข็งเป็นหินออกมา จู่ๆเธอก็เจ็บแปลบไปที่ขมับด้านขวา
“โอ้ยย ปวด ปวดหัว ช่วยด้วยๆ ที ทีช่วยชลด้วย”
เธอนั่งฟุบลงกับพื้นมือทั้งสองกดไปที่ขมับร้องด้วยความเจ็บปวด
“ ชล ชล ไม่เป็นไรนะ ผมอยู่นี่แล้ว “
นทีรีบเข้ามาประคองสายชลแล้วปลอบโยนให้เธอหายกลัว
“คนดี ผมอยู่ตรงกับคุณแล้วนะ ไม่ต้องกลัวนะ “
สายชลตัวสั่นค่อยๆเงยหน้าขี้นมาช้าๆ กล้าๆกลัวๆ
เมื่อพบว่าคนตรงหน้าครั้งนี้ เป็นนทีสามีของเธอจริงๆ ก็โผกอดเขาเอาไว้แน่น ปล่อยโฮอย่างโล่งใจ
“ชลคิดว่าคุณจะทิ้งเราสามคนไปแล้ว”
เธอรีบฟ้องสิ่งที่เธอคิดกับเขาทันที
“ผมไม่มีวันทิ้งคุณ ถึงตายก็จะไม่ทิ้งผมสัญญา “
นทีให้สัญญากับเธอ
“ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้ ผมตื่นมาไม่เจอคุณ ไปที่ห้องลูกก็ไม่เจอ เลยรีบลงมาตามหา ผมเป็นห่วงคุณแทบแย่ ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ รู้ไหม “
เขามองหน้าแล้วลูบผมเธอ แสดงความห่วงใยอย่างจริงใจ
“เอ๋ คุณไม่ได้…”
เธอหยุดชะงักไม่ได้พูดต่อ
“ไม่ได้อะไรเหรอ ?”
นทีเอ่ยถามด้วยความฉงนใจ สายชลไม่รู้ตัวเลยว่าที่เธอหยุดพูดไปเท่ากับว่าโยนความสงสัยไปให้อีกฝ่ายเสียแล้ว
“ฮัดชิ่ว “ เธอแกล้งจามเบี่ยงเบนความสนใจ
วี้ว วิ้ว ครื้นนน
“ลมพัดแรงเหมือนฝนจะตกแล้ว กลับห้องกันดีกว่านะ เดี๋ยวคุณจะเป็นหวัดเอา ไปค่ะ ค่อยๆลุกนะ”
นทีรีบประคองร่างบอบบางกลับไปที่ห้อง…
Ep4 ก็แค่ฝันร้าย
เช้านี้อากาศสดชื่น เพราะเมื่อคืนฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างกับฟ้ารั่ว
“ป้าแจ่มคะ เช้านี้ชลขอเป็นข้าวต้มปลานะคะ รู้สึกเหมือนไม่ค่อยสบาย ”
“ได้ค่ะคุณชล”
แจ่มแม่บ้านคนสนิทของชลเอ่ยรับ
“เป็นอย่างไรบ้างคะ “
นทีถามสายชล ใช้หลังมืออังไปที่พวงแก้มสีแดงก่ำด้วยเลือดฝาดของเธอด้วยความห่วงใย
“ชลรู้สึกเวียนหัว ไม่ค่อยมีแรงค่ะ “
เธอชี้แจงอาการที่ตัวเองเป็นให้สามีทราบ
“ดีนะที่ตัวไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่ ทานข้าวทานยา รีบนอนพักผ่อนเลยนะคะ จะได้หายไวไว แล้วที่สำคัญ ห้ามดื้อกับป้าแจ่มนะ “
นทีแน้นย้ำภรรยา
สายชลพยักหน้าตอบ
“คุณแม่ไม่สบายเหรอคะ”
เสียงธารใสถามสายชลด้วยสีหน้าราบเรียบ
“แม่ไม่เป็นไรอะไรมากแล้วจ้ะ “
เธอตอบพลางลูบหัวลูกน้อย
ธารใสจ้องหน้าสายชลแล้วยิ้ม
“ให้คุณแม่พักผ่อนนะคะคนดี วันนี้ป้าแจ่มจะเล่านิทานที่คุณหนูชอบให้ฟังอีก ดีไหมคะ”
“ไม่ค่ะ หนูไม่ชอบฟังนิทาน มันน่าเบื่อ “
พูดจบเธอก็หันหลังเดินตรงไปที่สวนดอกไม้หลังบ้าน ป้าแจ่มกับสายชลมองหน้าสบตากัน
“ป้าว่ามันแปลกๆ ขึ้นทุกวันแล้วนะคะ คุณชล”
ป้าแจ่มอดไม่ไหวเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน
“ชลต้องรู้ให้ได้ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกกันแน่
แต่ถ้ามันเป็นอย่างที่ชลคิดจริงๆ ชลก็ดีใจนะคะป้าแจ่ม”
สายชลยิ้มเบาๆ กุมมือตัวเองควบคุมความตื่นเต้นดีใจเอาไว้
“โธ่ คุณชล” 😞
ป้าแจ้มสงสารสายชลจับใจ แกรู้ดีมาตลอดว่าสายชลไม่เคยทำใจเรื่องแฝดน้องที่จากไปได้เลย ตั้งแต่วันนั้นเวลาสายชลหลับเธอจะละเมอพูดคุยเรียกชื่อ ลูกสาวคนเล็กอยู่บ่อยครั้ง
คะนิ้ง👧 นี่คือชื่อลูกสาวที่ไร้ตัวตนของเธอ
Ep5 ฝันเป็นจริง
“พรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรก ดีใจไหมคะ ลูกสาวของแม่จะขึ้นชั้น ป.1 แล้ว”
“ดีใจมากๆค่ะ ธารใสคิดถึงคุณครู คิดถึงเพื่อนๆทุกคนจะแย่อยู่แล้ว” 🥰
เด็กสาวตอบอย่างดีใจ
ธารใสเป็นเด็กฉลาด ขยัน ใฝ่รู้ ตั้งใจเรียน เชื่อฟัง ไม่มีเรื่องให้ครอบครัวต้องหนักใจ
เช้าวันเปิดเทอม
“ตั้งใจเรียนนะคะคนดีของแม่ เย็นๆคุณพ่อจะไปรับเหมือนเดิมจ้ะ ” 😊
เธอกอดส่งผ่านความรักความหวังดีให้ลูกสาว
“ป้าไม่อยากให้เปิดเทอมเลยค่ะ ป้าคิดถึงคุณหนูของป้า” 🥺
ป้าแจ่มพูดแงแง
“ ธารใสจะรีบกลับมาเล่นกับป้าแจ่มเร็วๆนะคะ ป้าแจ่มจะได้ไม่เหงา”
ธารใสเข้าไปกอดปลอบใจคนแก่อย่างน่าเอ็นดู
“ร่ำลากันพอหรือคะ สาวๆ เดี๋ยวจะสายเอานะคะ”
นทีลดกระจกรถเอ่ยแซว
“หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีค่ะป้าแจ่ม”
ที่โรงเรียน
เอี๊ยดด ธารใสเปอดประตูก้าวลงจากรถด้วยความคล่องแคล่ว เธอจัดแจงความเรียบร้อยของตัวเอง
“ขอบคุณค่ะ คุณพ่อ เจอกันตอนเย็นนะคะ บ๊าย บ่ายย” 👋
“ขอให้สนุกนะคะ คนเก่งของพ่อ บ๊ายบายย”
“ธารใส ธารใส มินนี่คิดถึงธารใสสุดๆเลย ปิดเทอมนานชะมัด”
มินนี่เพื่อนสนิทของธารใสตะโกนเรียก เธอรีบเข้ามาทักทายเพื่อนรักทันที เธอกอดธารใสแน่นจนกระดูกแทบหักสองคนสนิทกันมาก แทบจะตัวติดกันตลอด
“นี่ปิดเทอมไป มินนี่กลายเป็นงูเหลือมไปแล้วเหรอ รัดเราแน่นขนาดนี้จะได้กลืนง่ายๆใช่ไหม”
ธารใสแกล้งแซวมินนี่
“ถ้าเราเป็นงูเหลือม ธารก็เป็นโฮ่งๆนะ เพราะเราเคยได้ยินว่า งูเหลือมรัดหมา ฮ่าๆๆ”🤭
พูดจบมินนี่ก็ปล่อยมือออก แลบลิ้นใส่ธารใสแล้วหัวเราะวิ่งหนี🤪
“หืมมม ยัยตัวแสบ กลับมานี่นะ ฉันจะบีบคอเธอ ยัยมินนี่”
ทั้งสองวิ่งไล่จับกันสนุกสนาน
หลังเลิกเรียน
“พรุ่งนี้เจอกันนะมินนี่ อย่าลืมขนมละ”
ธารใสโบกมือลามินนี่
“ไปค่ะ วันนี้คุณพ่อจะพาไปกินไอติมร้านโปรด”
นทีเปิดประตูให้ลูกสาว
“เย้ วันนี้หนูจะกินสตอเบอรี่ค่ะคุณพ่อ”
“ได้เลยค่ะ”
“สวัสดีค่ะคุณแม่”
“กลับมากันแล้ว คิดถึงจังเลย พ่อลูกคู่นี้แอบไปทานไอติมกันมาอีกหรือเปล่าคะ หืมม”
สายชลมองอย่างจับผิด
พ่อลูกมองหน้ากัน อมยิ้มกรุ้มกริ่ม
“หนูมีการบ้านให้คุณแม่สอนเยอะเลยค่ะ สอนการบ้านหนูหน่อยน้าาา”
ธารใสแกล้งเปลี่ยนเรื่อง จะได้ไม่ได้โดนดุ
เธอดึงมือสายชลเข้าไปในบ้านทำเป็นไม่ได้ยินคำถามก่อนหน้านี้สักคำเดียว
เช้าวันอังคาร
“โอ้ยยตายแล้ว คุณหนูตื่นได้แล้วค่ะ สายแล้วนะคะ”
ป้าแจ่มปลุกธารใส แล้วรีบไปดึงเธอให้ลุกจากเตียง
“โอ้ย หนูยังง่วงอยู่เลย จะรีบปลุกไปไหนกันคะ โรงเรียนไม่หนีไปไหนหรอก เห้อ !” 😒
เธอหลับตาบ่นไปบิดขี้เกียจไป
“คุณหนู ไม่เอาสิคะ ไปค่ะ ไปอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวไม่ทันคุณพ่อ”
ป้าแจ่มรบเร้า
“ธารใส ทำไมวันนี้สายละคะลูก เมื่อคืนก็นอนไม่ดึกนี่นา สายแล้วด้วย เดี๋ยวเอาแซนวิชไปทานบนรถนะคะ”
“ค่ะ” ธารใสตอบเรียบๆ
ระหว่างทาง
“คุณพ่อคะ วันนี้หนูไม่อยากไปเรียน หนูขอไปทำงานกับคุณพ่อแทนได้ไหมคะ”
เธอทำเสียงอ้อนพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนไปที่นที
“ทำไมละคะ ที่โรงเรียนไม่สนุกเหรอ”
นทีไม่ได้ปฏิเสธทันที แต่ถามหาเหตุผลจากธารใสแทน
“ก็คงงั้นมั้งคะ โรงเรียน แค่ได้ยินก็อยากจะหลับ”
เธอพูดจบกับเอนตัวไปพิงเบาะกอดอกเบือนหน้ามองไปนอกหน้าต่างรถอย่างเบื่อหน่าย เพราะพอจะรู้คำตอบแล้ว ว่าขอร้องไม่สำเร็จ
นทียิ้มอย่างเอ็นดู
“เย็นนี้มารับหนูไวๆนะคะคุณพ่อ”
เธอพูดตาละห้อย ทำหน้ามุ้ยแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป
“ธารใส มาแล้วเหรอ ทำไมวันนี้มาสายจัง ไม่สบายหรือเปล่า”
เธอไม่ได้สนใจเสียงที่ทักทาย เอาแต่เดินลิ่วตรงไปที่ห้องเรียน
“นี่เธอฟังอยู่ไหม ได้ยินที่ฉันถามไหมเนี่ย เดี๋ยวก็ยึดขนมที่คุณแม่ฝากมาให้คืนซะเลยนี่ ยัยต๊อง”
ธารใสหยุดเดิน ถอนหายใจแล้วหันมามองหน้ามินนี่
“หูไม่ได้หนวก เธอพูดใส่หูฉันขนาดนั้นยังจะมาถามอีก แล้วขนมอนุบาลของเธอก็เก็บไว้กินเองเถอะจ๊ะ”
เธอตอบหน้านิ่ง แล้วเดินต่อ
เดินได้ไปไม่กี่ก้าว ก็หยุดแล้วหันมาพูดขึ้นอีกว่า
“ส่วนต๊องหนะ น่าจะเป็นเธอมากกว่า ไม่ใช่ฉัน”
ธารใสกรอกตาทำหน้ารำคาญ หันกลับมาแล้วเดินต่อ ทิ้งให้มินนี่ยืนเหว๋ออยู่คนเดียว
Ep6 เพื่อนไม่สนิท
สลับวันรักสลับวันร้าย EP3-5
มือปริศนาเอื้อมมากดสวิตซ์ไฟจากด้านหลัง เธอรีบหันไปดูหน้าเจ้าของมือพร้อมกับไฟที่ติดสว่างจ้าทั่วทั้งสวน ทันใดที่เห็นหน้าเขาก็ต้องตาเบิกโพลง
“คุณ… เข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง ?”
สายชลเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยความกลัวสุดขีด
“ผมมาเล่นกับลูก” คนร่างสูงกล่าวแล้วแสยะยิ้ม
สายชลค่อยๆถอยเท้าพาร่างที่แทบจะแข็งเป็นหินออกมา จู่ๆเธอก็เจ็บแปลบไปที่ขมับด้านขวา
“โอ้ยย ปวด ปวดหัว ช่วยด้วยๆ ที ทีช่วยชลด้วย”
เธอนั่งฟุบลงกับพื้นมือทั้งสองกดไปที่ขมับร้องด้วยความเจ็บปวด
“ ชล ชล ไม่เป็นไรนะ ผมอยู่นี่แล้ว “
นทีรีบเข้ามาประคองสายชลแล้วปลอบโยนให้เธอหายกลัว
“คนดี ผมอยู่ตรงกับคุณแล้วนะ ไม่ต้องกลัวนะ “
สายชลตัวสั่นค่อยๆเงยหน้าขี้นมาช้าๆ กล้าๆกลัวๆ
เมื่อพบว่าคนตรงหน้าครั้งนี้ เป็นนทีสามีของเธอจริงๆ ก็โผกอดเขาเอาไว้แน่น ปล่อยโฮอย่างโล่งใจ
“ชลคิดว่าคุณจะทิ้งเราสามคนไปแล้ว”
เธอรีบฟ้องสิ่งที่เธอคิดกับเขาทันที
“ผมไม่มีวันทิ้งคุณ ถึงตายก็จะไม่ทิ้งผมสัญญา “
นทีให้สัญญากับเธอ
“ทำไมคุณถึงมาอยู่ตรงนี้ ผมตื่นมาไม่เจอคุณ ไปที่ห้องลูกก็ไม่เจอ เลยรีบลงมาตามหา ผมเป็นห่วงคุณแทบแย่ ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะ รู้ไหม “
เขามองหน้าแล้วลูบผมเธอ แสดงความห่วงใยอย่างจริงใจ
“เอ๋ คุณไม่ได้…”
เธอหยุดชะงักไม่ได้พูดต่อ
“ไม่ได้อะไรเหรอ ?”
นทีเอ่ยถามด้วยความฉงนใจ สายชลไม่รู้ตัวเลยว่าที่เธอหยุดพูดไปเท่ากับว่าโยนความสงสัยไปให้อีกฝ่ายเสียแล้ว
“ฮัดชิ่ว “ เธอแกล้งจามเบี่ยงเบนความสนใจ
วี้ว วิ้ว ครื้นนน
“ลมพัดแรงเหมือนฝนจะตกแล้ว กลับห้องกันดีกว่านะ เดี๋ยวคุณจะเป็นหวัดเอา ไปค่ะ ค่อยๆลุกนะ”
นทีรีบประคองร่างบอบบางกลับไปที่ห้อง…
Ep4 ก็แค่ฝันร้าย
เช้านี้อากาศสดชื่น เพราะเมื่อคืนฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างกับฟ้ารั่ว
“ป้าแจ่มคะ เช้านี้ชลขอเป็นข้าวต้มปลานะคะ รู้สึกเหมือนไม่ค่อยสบาย ”
“ได้ค่ะคุณชล”
แจ่มแม่บ้านคนสนิทของชลเอ่ยรับ
“เป็นอย่างไรบ้างคะ “
นทีถามสายชล ใช้หลังมืออังไปที่พวงแก้มสีแดงก่ำด้วยเลือดฝาดของเธอด้วยความห่วงใย
“ชลรู้สึกเวียนหัว ไม่ค่อยมีแรงค่ะ “
เธอชี้แจงอาการที่ตัวเองเป็นให้สามีทราบ
“ดีนะที่ตัวไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่ ทานข้าวทานยา รีบนอนพักผ่อนเลยนะคะ จะได้หายไวไว แล้วที่สำคัญ ห้ามดื้อกับป้าแจ่มนะ “
นทีแน้นย้ำภรรยา
สายชลพยักหน้าตอบ
“คุณแม่ไม่สบายเหรอคะ”
เสียงธารใสถามสายชลด้วยสีหน้าราบเรียบ
“แม่ไม่เป็นไรอะไรมากแล้วจ้ะ “
เธอตอบพลางลูบหัวลูกน้อย
ธารใสจ้องหน้าสายชลแล้วยิ้ม
“ให้คุณแม่พักผ่อนนะคะคนดี วันนี้ป้าแจ่มจะเล่านิทานที่คุณหนูชอบให้ฟังอีก ดีไหมคะ”
“ไม่ค่ะ หนูไม่ชอบฟังนิทาน มันน่าเบื่อ “
พูดจบเธอก็หันหลังเดินตรงไปที่สวนดอกไม้หลังบ้าน ป้าแจ่มกับสายชลมองหน้าสบตากัน
“ป้าว่ามันแปลกๆ ขึ้นทุกวันแล้วนะคะ คุณชล”
ป้าแจ่มอดไม่ไหวเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นก่อน
“ชลต้องรู้ให้ได้ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกกันแน่
แต่ถ้ามันเป็นอย่างที่ชลคิดจริงๆ ชลก็ดีใจนะคะป้าแจ่ม”
สายชลยิ้มเบาๆ กุมมือตัวเองควบคุมความตื่นเต้นดีใจเอาไว้
“โธ่ คุณชล” 😞
ป้าแจ้มสงสารสายชลจับใจ แกรู้ดีมาตลอดว่าสายชลไม่เคยทำใจเรื่องแฝดน้องที่จากไปได้เลย ตั้งแต่วันนั้นเวลาสายชลหลับเธอจะละเมอพูดคุยเรียกชื่อ ลูกสาวคนเล็กอยู่บ่อยครั้ง
คะนิ้ง👧 นี่คือชื่อลูกสาวที่ไร้ตัวตนของเธอ
Ep5 ฝันเป็นจริง
“พรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรก ดีใจไหมคะ ลูกสาวของแม่จะขึ้นชั้น ป.1 แล้ว”
“ดีใจมากๆค่ะ ธารใสคิดถึงคุณครู คิดถึงเพื่อนๆทุกคนจะแย่อยู่แล้ว” 🥰
เด็กสาวตอบอย่างดีใจ
ธารใสเป็นเด็กฉลาด ขยัน ใฝ่รู้ ตั้งใจเรียน เชื่อฟัง ไม่มีเรื่องให้ครอบครัวต้องหนักใจ
เช้าวันเปิดเทอม
“ตั้งใจเรียนนะคะคนดีของแม่ เย็นๆคุณพ่อจะไปรับเหมือนเดิมจ้ะ ” 😊
เธอกอดส่งผ่านความรักความหวังดีให้ลูกสาว
“ป้าไม่อยากให้เปิดเทอมเลยค่ะ ป้าคิดถึงคุณหนูของป้า” 🥺
ป้าแจ่มพูดแงแง
“ ธารใสจะรีบกลับมาเล่นกับป้าแจ่มเร็วๆนะคะ ป้าแจ่มจะได้ไม่เหงา”
ธารใสเข้าไปกอดปลอบใจคนแก่อย่างน่าเอ็นดู
“ร่ำลากันพอหรือคะ สาวๆ เดี๋ยวจะสายเอานะคะ”
นทีลดกระจกรถเอ่ยแซว
“หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีค่ะป้าแจ่ม”
ที่โรงเรียน
เอี๊ยดด ธารใสเปอดประตูก้าวลงจากรถด้วยความคล่องแคล่ว เธอจัดแจงความเรียบร้อยของตัวเอง
“ขอบคุณค่ะ คุณพ่อ เจอกันตอนเย็นนะคะ บ๊าย บ่ายย” 👋
“ขอให้สนุกนะคะ คนเก่งของพ่อ บ๊ายบายย”
“ธารใส ธารใส มินนี่คิดถึงธารใสสุดๆเลย ปิดเทอมนานชะมัด”
มินนี่เพื่อนสนิทของธารใสตะโกนเรียก เธอรีบเข้ามาทักทายเพื่อนรักทันที เธอกอดธารใสแน่นจนกระดูกแทบหักสองคนสนิทกันมาก แทบจะตัวติดกันตลอด
“นี่ปิดเทอมไป มินนี่กลายเป็นงูเหลือมไปแล้วเหรอ รัดเราแน่นขนาดนี้จะได้กลืนง่ายๆใช่ไหม”
ธารใสแกล้งแซวมินนี่
“ถ้าเราเป็นงูเหลือม ธารก็เป็นโฮ่งๆนะ เพราะเราเคยได้ยินว่า งูเหลือมรัดหมา ฮ่าๆๆ”🤭
พูดจบมินนี่ก็ปล่อยมือออก แลบลิ้นใส่ธารใสแล้วหัวเราะวิ่งหนี🤪
“หืมมม ยัยตัวแสบ กลับมานี่นะ ฉันจะบีบคอเธอ ยัยมินนี่”
ทั้งสองวิ่งไล่จับกันสนุกสนาน
หลังเลิกเรียน
“พรุ่งนี้เจอกันนะมินนี่ อย่าลืมขนมละ”
ธารใสโบกมือลามินนี่
“ไปค่ะ วันนี้คุณพ่อจะพาไปกินไอติมร้านโปรด”
นทีเปิดประตูให้ลูกสาว
“เย้ วันนี้หนูจะกินสตอเบอรี่ค่ะคุณพ่อ”
“ได้เลยค่ะ”
“สวัสดีค่ะคุณแม่”
“กลับมากันแล้ว คิดถึงจังเลย พ่อลูกคู่นี้แอบไปทานไอติมกันมาอีกหรือเปล่าคะ หืมม”
สายชลมองอย่างจับผิด
พ่อลูกมองหน้ากัน อมยิ้มกรุ้มกริ่ม
“หนูมีการบ้านให้คุณแม่สอนเยอะเลยค่ะ สอนการบ้านหนูหน่อยน้าาา”
ธารใสแกล้งเปลี่ยนเรื่อง จะได้ไม่ได้โดนดุ
เธอดึงมือสายชลเข้าไปในบ้านทำเป็นไม่ได้ยินคำถามก่อนหน้านี้สักคำเดียว
เช้าวันอังคาร
“โอ้ยยตายแล้ว คุณหนูตื่นได้แล้วค่ะ สายแล้วนะคะ”
ป้าแจ่มปลุกธารใส แล้วรีบไปดึงเธอให้ลุกจากเตียง
“โอ้ย หนูยังง่วงอยู่เลย จะรีบปลุกไปไหนกันคะ โรงเรียนไม่หนีไปไหนหรอก เห้อ !” 😒
เธอหลับตาบ่นไปบิดขี้เกียจไป
“คุณหนู ไม่เอาสิคะ ไปค่ะ ไปอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวไม่ทันคุณพ่อ”
ป้าแจ่มรบเร้า
“ธารใส ทำไมวันนี้สายละคะลูก เมื่อคืนก็นอนไม่ดึกนี่นา สายแล้วด้วย เดี๋ยวเอาแซนวิชไปทานบนรถนะคะ”
“ค่ะ” ธารใสตอบเรียบๆ
ระหว่างทาง
“คุณพ่อคะ วันนี้หนูไม่อยากไปเรียน หนูขอไปทำงานกับคุณพ่อแทนได้ไหมคะ”
เธอทำเสียงอ้อนพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนไปที่นที
“ทำไมละคะ ที่โรงเรียนไม่สนุกเหรอ”
นทีไม่ได้ปฏิเสธทันที แต่ถามหาเหตุผลจากธารใสแทน
“ก็คงงั้นมั้งคะ โรงเรียน แค่ได้ยินก็อยากจะหลับ”
เธอพูดจบกับเอนตัวไปพิงเบาะกอดอกเบือนหน้ามองไปนอกหน้าต่างรถอย่างเบื่อหน่าย เพราะพอจะรู้คำตอบแล้ว ว่าขอร้องไม่สำเร็จ
นทียิ้มอย่างเอ็นดู
“เย็นนี้มารับหนูไวๆนะคะคุณพ่อ”
เธอพูดตาละห้อย ทำหน้ามุ้ยแล้วเดินเข้าโรงเรียนไป
“ธารใส มาแล้วเหรอ ทำไมวันนี้มาสายจัง ไม่สบายหรือเปล่า”
เธอไม่ได้สนใจเสียงที่ทักทาย เอาแต่เดินลิ่วตรงไปที่ห้องเรียน
“นี่เธอฟังอยู่ไหม ได้ยินที่ฉันถามไหมเนี่ย เดี๋ยวก็ยึดขนมที่คุณแม่ฝากมาให้คืนซะเลยนี่ ยัยต๊อง”
ธารใสหยุดเดิน ถอนหายใจแล้วหันมามองหน้ามินนี่
“หูไม่ได้หนวก เธอพูดใส่หูฉันขนาดนั้นยังจะมาถามอีก แล้วขนมอนุบาลของเธอก็เก็บไว้กินเองเถอะจ๊ะ”
เธอตอบหน้านิ่ง แล้วเดินต่อ
เดินได้ไปไม่กี่ก้าว ก็หยุดแล้วหันมาพูดขึ้นอีกว่า
“ส่วนต๊องหนะ น่าจะเป็นเธอมากกว่า ไม่ใช่ฉัน”
ธารใสกรอกตาทำหน้ารำคาญ หันกลับมาแล้วเดินต่อ ทิ้งให้มินนี่ยืนเหว๋ออยู่คนเดียว
Ep6 เพื่อนไม่สนิท