เราเริ่มร้อวไห้ก่อนนอนทุกวันมานานมากแล้วทุกๆวันสมองจะคิดแต่เรื่องเศร้าๆเรื่องที่น่าน้อยใจ อดีตที่เคยพลาดทำอะไรแย่ๆแบบหยุดคิดไม่ได้แล้วเราก็คิดอยู่แบบนั้นอล้วร้องให้จนหลับไปในทุกๆคืน เราคิดว่าตัวเองอ่อนแอมากเวลาโดนแม่ว่านิดหน่อยก็จะแอบมาร้องไห้ทั้งที่คำพูดนั้นไม่ได้ว่าเราแรงเลยบาทีก็แอบคิดว่าไม่น่าเกิดมาเลยแล้วก็คิดด้วยว่าเมื่อไร่จะตายเราเป็นคนไม่เข้าสังคมเราชอบอยู่คนเดียวชอบแยกตัวออกห่างจากทุกคน(เหนื่อยกับชีวิตตัวเอง)