อยากถามเพื่อนๆครับว่า 
เราจะรู้สึกยังไงเมื่อแม่หรือพ่อหรือผู้ปกครองของเรา
ตอกย้ำกับเราว่า สิ่งที่เสียเปล่ากับเราไป (เงิน) ในตอนที่เราเรียนและซิ่วอย่างไร้ประโยชน์
ในเกือบทุกๆครั้งที่ได้คุยกัน ทั้งๆที่เราก็ปรับตัวแล้ว เรารู้ตัวว่าเราดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน และเราก็ทำให้ท่านเห็นว่าเราดีขึ้น
แต่ท่านยังพูดเหมือนว่าเราล้มเหลวเพียงเพราะเราซิ่ว ซึ่งนั้นมันทำให้เขาเสียเงินไปเป็นจำนวนหนึ่งก็จริง
แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึกผิดนะครับ ผมปรับปรุงตัวเองใหม่และเรียนจบได้ในเวลาต่อมา แต่ทั้งนี้ท่านก็ยังไม่หยุดยกเรื่องที่ท่านต้องเสียเงิน
เพื่อให้ผมเรียน แต่ผมกลับล้มเหลว ผมรู้สึกแย่มากๆที่ได้ยินคำนี้จากปากท่าน ผมได้แต่โทษตัวเองว่าทำไมไม่ตั้งใจเรียนตั้งแต่แรก
จิตใจผมหดหู่มากจริงๆเมื่อต้องได้ยินมันทุกครั้งที่ต้องคุยกับพวกเขา

#ไม่มีใครที่ตั้งใจล้มเหลว เพียงแต่ว่าเขาคนนั้นเดินในทางที่ผิด

อยากบอกพ่อแม่ทุกคนครับว่า "คน" มีโอกาสล้มเหลวได้ทั้งนั้น 
แต่จะมีสักกี่คนที่มองเห็นโอกาสในการปรับปรุงแก้ไขตัวเองจากความผิดพลาดที่ผ่านมา