สวัสดีค่ะ
อยากรู้ว่าเพื่อนๆชาวพันทิปมีเรื่องที่ย่ำแย่ จุดล้มเหลว ต่ำสุดของชีวิต เป็นอย่างไร ผ่านเรื่องราวเหล่านั้นได้ยังไง มีปรัชญาแนวความคิดอย่างไรบ้างคะ ที่มาตั้งกระทู้คือกำลังเผชิญกับมันอยู่ เรา ...เป็นเด็กซิ่ว ตั้งใจเรียนพิเศษเพื่อสอบเข้าที่แห่งหนึ่ง เราตั้งใจมาก เราพยายามเสียเงินไปเยอะ คิดว่ามันต้องออกมาดี กว่าที่เคยผ่านมา แต่ปรากฎ สอบไม่ติด รู้ผลสอบเหมือนโดนแทง โดนตบหน้า ร้องไห้หลายวัน ก่อนหน้านี้มีแฟนรักมากก็โดนทิ้งมา เพื่อนก็ไม่ค่อยมี นานๆจะได้คุยกับเพื่อนเก่า อยู่บ้านก็ไม่สนิทกับครอบครัว
รู้ว่ามันคงไม่ได้หนักหนามากเพราะคิดว่าคงมีคนแย่กว่าเราแต่ตอนนี้เราก็แย่ พัง เราก้อยากหาแนวคิดให้มีกำลังใจต่อไป
....ตอนนี้พยายามเข้มแข็ง เหมือนโดนอะไรมาประทะหลายๆอย่างจนบางครั้งอยากหายไปอยู่ที่ไหนสักแห่งที่ไม่รู้จักใคร เหงามาก มันก็ยังมีเรื่องดีๆเข้ามาบ้างอย่างน้อยครอบครัวก้ไม่ทิ้งเพื่อนก้ไม่ทิ้ง แต่อดคิดไม่ได้ว่าทำไมตัวเองทำอะไรก้ผิดพลาดล้มเหลว ความมั่นใจในตัวเองมันหายไปกับการสอบไม่ติดมหาลัยที่หวังแต่ถามว่าท้อมั้ยไม่ท้อหรอกค่ะแต่กลัว กลัวว่าตัวเองจะทำพลาดอีก เป็นคนไม่เก่ง พยายามมากแค่ไหนก็พลาด ทำยังไงก็ไม่มั่นใจตัวเองเลยสักอย่าง

เลยอยากขอแรงบันดาลใจ แนวคิดที่ถูกกรั่นกรองด้วยความคิดและประสบการณ์ ขอบคุณค่ะ