ทั้งๆที่พระพุทธเจ้าตรัสเองว่าให้เราละ ซึ่งสิ่งที่ยึดเหนี่ยวทั้งปวง ไม่ให้เรายึดสิ่งใดเลย
แถมบ้างคนก็ยังห้ามพูดถึงความตาย ทั้งๆทีพระพุทธเจ้าก็ทรงสอนให้เราระลึกนึกถึง
ความตายอยู่ทุกขณะจิต ทุกลมหายใจเข้าออก เพราะวันหนึ่งเราทุกๆคนก็ต้องตายอยู่ดี
ทุกๆสิ่งมันเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่ใช่หรอครับ แล้วเราจะมีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจไปทำไม
ทำไมเราถึงไม่ปล่อยมัน ทำไมเราถึงไม่ละมันไปเสีย และความตายก็คือเรื่องธรรมดาเสีย