“เจ้าชายน้อย” เป็นวรรณกรรมเยาวชนที่ผมเคยอ่านมานานมากแล้ว ตอนนั้นจำได้ว่าอ่านจากห้องสมุด อ่านผ่านๆ และเมื่อได้กลับมาอ่านอีกรอบในวัยสามสิบต้นๆ มันน่าเหลือเชื่อมากที่วรรรกรรมเล่มนี้มันซ่อนความลับบางอย่างอยู่ ผมยอมรับว่าตัวเองเพิ่งจะเข้าใจความลับของสุนัขจิงจอกจริงๆ ก็ตอนที่ตัวเองมีลูกชายสองคนแล้ว…
หากใครได้อ่านวรรณกรรมเรื่อง The Alchemist (ขุมทรัพย์ที่ปลายฝัน) อีกเล่มยิ่งทำให้ตกผลึกได้มากขึ้น ทั้งสองเรื่องนี้มีความสอดคล้องกันมากให้แง่ของการต้องออกเดินทาง ออกไป Explore เพื่อไป Learningโลกภายนอก ไปเปิดโลกทัศน์ใหม่ๆ แล้วจะเจอคำตอบสุดท้ายว่ามันโยงกลับไปสู่จุดเดิมของเราเอง จุดเดิมที่เราเองได้มีมุมมองที่ต่างออกไป เพราะเราได้เจอกับขุมทรัพย์ที่ล้ำค่าที่ซ่อนอยู่แล้ว…เพียงแค่ต้องออกเดินทางถึงจะเจอ…
กลับมาพูดถึงเจ้าชายน้อย ผมรู้สึกว่าเป็นวรรณกรรมที่ผู้เขียนสามารถส่งต่อความตระหนักถึง หรือกระตุ้นให้ผู้อ่านได้มีความรู้สึกร่วมว่า ทุกๆ คนนั้นเคยเป็นเจ้าชายน้อยมาก่อนทั้งนั้น พอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วเราเองจงอย่าลืมว่าตัวเองเคยไม่ชอบผู้ใหญ่แบบไหนบ้าง เพื่อว่าเราจะได้ไม่เป็นผู้ใหญ่ในแบบที่เราเคยไม่ชอบมาก่อน…
ผู้ใหญ่ในแต่ละแบบในมุมมองของเจ้าชายน้อยที่ได้พบเจอในแต่ละดวงดาว ล้วนแต่เป็นผู้ใหญ่ที่แปลกๆ ซึ่งในโลกความเป็นจริงเราจะพบว่าผู้ใหญ่แบบนั้นมีอยู่มากมาย ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่ที่ชอบบงการอย่างพระราชา ผู้ใหญ่ในแบบนักธุรกิจที่วันๆสนใจแต่ตัวเลข จนไม่เคยมีเวลาว่าง หรือเป็นผู้ใหญ่ในแบบคนหลงตัวเองที่อยู่ได้ด้วยเพียงคำชื่นชมจากผู้อื่น หรือเป็นผู้ใหญ่ในแบบนักภูมิศาสตร์ที่ไม่เคยออกไปสัมผัสกับโลกภายนอกด้วยตัวเองสักครั้ง หรือแม้แต่เป็นแบบคนขี้เมาที่ดื่มเพื่อให้ลืมว่าตนเป็นคนขี้เมา หรือจะเป็นผู้ใหญ่ในแบบคนจุดตะเกียงไฟ ที่ไม่มีเวลาทำอย่างอื่น แม้กระทั่งช่วงเวลาพักผ่อนหรือใส่ใจตัวเองบ้าง ทำตัวแบกปัญหาโลกแตก จนมองข้ามสิ่งที่สำคัญในส่วนอื่นๆของชีวิตไป แล้วนำมาซึ่งผลลัพธ์ที่มีแต่ความทุกข์ใจ
ซึ่งผู้ใหญ่ในแต่ละแบบกลายเป็น symbolic ของความสุดโต่ง เป็นโลกประหลาดของผู้ใหญ่ที่ถูกมองผ่านสายตาของเจ้าชายน้อย ซึ่งในโลกของผู้ใหญ่เหล่านั้นน่าเบื่อและไร้สาระปนเศร้าใจเอาการอยู่เหมือนกัน… จนกระทั่งได้มาเจอกับสุนัขจิงจอกบนดวงดาวโลก และได้สานสัมพันธ์จนกลายเป็นสหายหนึ่งเดียวของเจ้าชายน้อย สหายของเขาได้สอนและบอกความลับล้ำค่าบางอย่างที่คุ้มค่ากับเดินทาง…
ในอีกมุมหนึ่งเจ้าชายน้องเป็นวรรณกรรมที่สอนเราให้รู้จักการสร้างมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี มันโยงไปถึงความละเอียดอ่อน ความอ่อนไหว ความงดงาม ความรักและการพรากจากอีกด้วย ทำให้เรารู้ว่าถ้าอยากสัมพันธ์ที่ดีกับใคร ถ้ามีนัดกันแล้วอย่าไปสายเด็ดขาด เพราะถือว่าเป็นเรื่องสำคัญมากๆอย่างหนึ่งที่ไม่ควรละเลยอย่างยิ่ง เมื่อก่อนใครจะรู้ว่าวรรณกรรมเยาวชนเรื่องนี้จะซ่อนสาระสำคัญเหล่านี้อยู่ด้วย เป็นวรรณกรรมที่เนื้อหาเบาๆไม่หนักหน่วงแต่ซ่อนความลับมากมายให้เราออกไปค้นหากัน เป็นหนังสืออีกเล่มที่ผมอยากแนะนำเลยครับ
-ริฎวาน ศอลิห์วงศ์สกุล-
รีวิวหนังสือเจ้าชายน้อย
หากใครได้อ่านวรรณกรรมเรื่อง The Alchemist (ขุมทรัพย์ที่ปลายฝัน) อีกเล่มยิ่งทำให้ตกผลึกได้มากขึ้น ทั้งสองเรื่องนี้มีความสอดคล้องกันมากให้แง่ของการต้องออกเดินทาง ออกไป Explore เพื่อไป Learningโลกภายนอก ไปเปิดโลกทัศน์ใหม่ๆ แล้วจะเจอคำตอบสุดท้ายว่ามันโยงกลับไปสู่จุดเดิมของเราเอง จุดเดิมที่เราเองได้มีมุมมองที่ต่างออกไป เพราะเราได้เจอกับขุมทรัพย์ที่ล้ำค่าที่ซ่อนอยู่แล้ว…เพียงแค่ต้องออกเดินทางถึงจะเจอ…
กลับมาพูดถึงเจ้าชายน้อย ผมรู้สึกว่าเป็นวรรณกรรมที่ผู้เขียนสามารถส่งต่อความตระหนักถึง หรือกระตุ้นให้ผู้อ่านได้มีความรู้สึกร่วมว่า ทุกๆ คนนั้นเคยเป็นเจ้าชายน้อยมาก่อนทั้งนั้น พอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วเราเองจงอย่าลืมว่าตัวเองเคยไม่ชอบผู้ใหญ่แบบไหนบ้าง เพื่อว่าเราจะได้ไม่เป็นผู้ใหญ่ในแบบที่เราเคยไม่ชอบมาก่อน…
ผู้ใหญ่ในแต่ละแบบในมุมมองของเจ้าชายน้อยที่ได้พบเจอในแต่ละดวงดาว ล้วนแต่เป็นผู้ใหญ่ที่แปลกๆ ซึ่งในโลกความเป็นจริงเราจะพบว่าผู้ใหญ่แบบนั้นมีอยู่มากมาย ไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่ที่ชอบบงการอย่างพระราชา ผู้ใหญ่ในแบบนักธุรกิจที่วันๆสนใจแต่ตัวเลข จนไม่เคยมีเวลาว่าง หรือเป็นผู้ใหญ่ในแบบคนหลงตัวเองที่อยู่ได้ด้วยเพียงคำชื่นชมจากผู้อื่น หรือเป็นผู้ใหญ่ในแบบนักภูมิศาสตร์ที่ไม่เคยออกไปสัมผัสกับโลกภายนอกด้วยตัวเองสักครั้ง หรือแม้แต่เป็นแบบคนขี้เมาที่ดื่มเพื่อให้ลืมว่าตนเป็นคนขี้เมา หรือจะเป็นผู้ใหญ่ในแบบคนจุดตะเกียงไฟ ที่ไม่มีเวลาทำอย่างอื่น แม้กระทั่งช่วงเวลาพักผ่อนหรือใส่ใจตัวเองบ้าง ทำตัวแบกปัญหาโลกแตก จนมองข้ามสิ่งที่สำคัญในส่วนอื่นๆของชีวิตไป แล้วนำมาซึ่งผลลัพธ์ที่มีแต่ความทุกข์ใจ
ซึ่งผู้ใหญ่ในแต่ละแบบกลายเป็น symbolic ของความสุดโต่ง เป็นโลกประหลาดของผู้ใหญ่ที่ถูกมองผ่านสายตาของเจ้าชายน้อย ซึ่งในโลกของผู้ใหญ่เหล่านั้นน่าเบื่อและไร้สาระปนเศร้าใจเอาการอยู่เหมือนกัน… จนกระทั่งได้มาเจอกับสุนัขจิงจอกบนดวงดาวโลก และได้สานสัมพันธ์จนกลายเป็นสหายหนึ่งเดียวของเจ้าชายน้อย สหายของเขาได้สอนและบอกความลับล้ำค่าบางอย่างที่คุ้มค่ากับเดินทาง…
ในอีกมุมหนึ่งเจ้าชายน้องเป็นวรรณกรรมที่สอนเราให้รู้จักการสร้างมนุษย์สัมพันธ์ที่ดี มันโยงไปถึงความละเอียดอ่อน ความอ่อนไหว ความงดงาม ความรักและการพรากจากอีกด้วย ทำให้เรารู้ว่าถ้าอยากสัมพันธ์ที่ดีกับใคร ถ้ามีนัดกันแล้วอย่าไปสายเด็ดขาด เพราะถือว่าเป็นเรื่องสำคัญมากๆอย่างหนึ่งที่ไม่ควรละเลยอย่างยิ่ง เมื่อก่อนใครจะรู้ว่าวรรณกรรมเยาวชนเรื่องนี้จะซ่อนสาระสำคัญเหล่านี้อยู่ด้วย เป็นวรรณกรรมที่เนื้อหาเบาๆไม่หนักหน่วงแต่ซ่อนความลับมากมายให้เราออกไปค้นหากัน เป็นหนังสืออีกเล่มที่ผมอยากแนะนำเลยครับ
-ริฎวาน ศอลิห์วงศ์สกุล-