เรารู้สึกว่าเรามักจะวิตกกังวลทั้งเรื่องที่ยังไม่ได้เกิดขึ้นและกำลังเผชิญอยู่ง่ายและมากเลยค่ะ

ตัวอย่างเหตุการเช่น

-เราเคยลืมหนังสือเรียนวิชาหนึ่งไปรร.พอจะถึงคาบนั้นเราจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยลุกลี้ลุกลนถึงขั้นเสียน้ำตาใจเต้นแรงมาก แต่พอหมดคาบมองย้อนกลับไปกลายเป็นว่าเรามองว่ามันเป็นเรื่องเล็กนิดเดียว

-เราเคยทะเลาะกับแม่ มือสั่นใจสั่นหายใจถี่หายใจไม่ทั่วท้อง


จนบางทีก็คิดว่าถ้าในอนาคตไม่ประสบความสำเร็จจะทำยังไง ถ้าทำให้พ่อแม่ผิดหวังล่ะ บางทีก็นึกถึงอดีตที่ทำให้เสียใจ

จนมาตอนนี้กลายเป็นคนความสุขกับอะไรรอบตัวเลยค่ะ นึกถึงเรื่องพวกนั้นทีไรก็รู้สึกหดหู่ กังวล ใจสั่น เครียด ร้องไห้เกือบทุกคืนเลย คงเพราะที่บ้านกดดันและคาดหวังด้วย เราพยายามที่จะไม่คิดแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้ บางทีก็ตอกย้ำตัวเองว่าเราไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้

แบบนี้ถึงขั้นเป็นโรคหรือเปล่าคะ?
เราควรแก้ยังไงดีคะ?