* เอาจริงหรือยัง?  *
ด้วยใสซื่อ บริสุทธิ์
มิอาจหยุด ยั้งตัณหา
กิเลสลวง พ่วงนำพา
รวมธาตุห้า มาเป็นคน

หลายกัปกัลป์ ฉันผันผ่าน
แสนเนิ่นนาน เกินสับสน
หลากภพชาติ เฝ้าเวียนวน
จำทุกข์ทน จนชาชิน

เสพสุขทุกข์ ประโลมจิต
ด้วยยึดติด หวงทรัพย์สิน
อีกขันธ์ห้า เป็นอาจิณ
ตราบด่าวดิ้น สิ้นชีวา

มาชาตินี้ เห็นทางออก
ง่ายเหมือนปลอก กล้วยเลยหนา
เพียงปล่อยว่าง วางขันธ์ห้า
แล้วตัณหา หยุดกล้ำกราย

ฉันจะหลุด หยุดตายเกิด
งามพริ้งเพริศ เลิศผึ่งผาย
วิชชาพร้อม พรรณราย
กลืนกลับกลาย เป็นว่างเบา

ไม่มีนี่ ไม่มีนั่น
ไม่มีฉัน ไม่มีเขา
ไร้ของคู่ ให้มึนเมา
เมื่อไหร่เล่า? จะเอาจริงฯ

---

---