จากกท.แรก เราได้เกริ่นถึงเรื่องน้องเราไปบ้างแล้ว
กท.นี้เราเลยอยากปรึกษาและอยากฟังความคิดเห็นของทุกคน ว่าเราควรจะทำยังไงดี
*** แม่เราเสียแล้วนะคะ ส่วนใหญ่จะพูดถึงตอนที่แม่เรายังอยู่
    เราเป็นนิสัยค่อนข้างเงียบ ไม่สู้คน ไม่ค่อยพูด เก็บตัว โรคส่วนตัวสูงมาก ต้องการความเป็นส่วนตัว จะอยู่ในห้อง ทำอะไรของเราไปเรื่อย จัดห้องใหม่ ดูหนัง เล่นเกม อยู่กับหมา นอน วนอยู่แบบนี้ในห้อวงค่ะ แทบไม่ได้ไปไหนเลย เพราะบ้านเรายังไม่ปล่อยเราเลยค่ะ ถึงตอนนี้เราจะ 19 แล้ว ยังไงคนที่เลี้ยงเรามาเห็นเราเป็นลูกหลาน ต่อให้โตแค่ไหน เขาก็เห็นเราเป็นเด็ก เป็นห่วงเรา เราเข้าใจ และทำตามที่เขาบอก จนเราติดเป็นนิสัย ไปไหนก็จะไปกับครอบครัว หรือ ให้คนที่บ้านไปรับ-ส่ง เราเป็นคนเชื่อฟังคนที่บ้านมากๆ อันนี้คือนิสัยของเรานะคะ
     บ้านเรามีสองชั้น ชั้นบนจะมี3ห้อง ห้องแม่เรา น้าสะใภ้ และห้องตายายค่ะ แต่ห้องตายายจะเป็นห้องใหญ่ขนาด2ห้องเล็กมารวมกัน ปกติเราจะนอนกับแม่ หรือ ตายาย สลับกันไป จนหลังๆตายายจะลงไปนอนข้างล่าง ห้องใหญ่เลยเป็นของเราทั้งหมดค่ะ
     จนน้องเราพึ่งย้ายมาได้ 1-2 ปี เราเลยต้องแบ่งห้องให้ กั้นห้องแบ่งครึ่ง ตอนนั้นเราดีใจมากที่จะมีน้อง เพราะเราอยากมีน้องมาก
แต่พอมาอยู่ไม่นาน นิสัยก็เริ่มออกเรื่อยๆ ความเกรงใจก็เริ่มไม่มี พูดจาแย่ ไม่เคารพกัน ทุกคำพูดต้องมีคำหยาบคายนำหน้าอยู่ตลอด ซึ่งเราไม่ชอบคนแบบนี้เลย เราไม่เคยเข้าไปก้าวก่ายเรื่องน้อง ไม่เคยเข้าห้องน้อง นอกจากว่าน้องให้เข้าไปหยิบของ เราจะเคาะห้องทุกครั้งไม่ว่าน้องจะอยู่หรือไม่อยู่ แต่สำหรับน้อง มันตรงข้ามทุกอย่าง ปกติเราจะล็อคห้อง แต่น้องก็หาบัตรแข็งมารูดให้ประตูเปิด เข้ามาย้ำบนที่นอน มากระโดด มารื้อของ ทำลายข้าวของ พูดเสียงดัง พูดมากแบบพูดไม่หยุดเลยค่ะ (มันทำให้เราเป็นไมเกรนด้วย เพราะน้องเราตะโกนพูด) ทำผิด เราก็ตักเตือน ในฐานะพี่ ที่เคยทำหรือรู้มาก่อนแล้ว แต่ก็ไม่เคยฟังเรา ดื้อรั้น บอกอีกอย่างทำอีกอย่าง พอทำผิดก็มาโทษเรา โยนความผิดให้เรา แล้วหาว่าเรา เป็นแบบนี้ทุกวัน แล้วเราก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะทุกคนในบ้านก็ให้ท้าย เห็นดีไปหมดทุกอย่าง 
    - เอาจริงๆ น้องเราเป็นคนโง่มากๆค่ะ แบบมากๆๆๆๆ เราไม่รู้ว่าแกล้งรึป่าว แต่คิดว่าไม่ เราไม่เคยเห็นใครโง่เท่านี้มาก่อน หรือเพราะว่ายังเด็ก? แต่ตอนเราอยู่ม.3 อายุเท่าน้อง เรายังไม่ขนาดนี้เลย แต่คนนี้แบบโง่แล้วยังอวดเก่ง อวดฉลาด ไม่มีไหวพริบ ไม่มีคิดก่อนทำ อยากจะทำก็ทำเลย พอพลาด ก็ไม่มีความผิดชอบ แถมเถียงเก่งด้วยค่ะ เถียงขาดใจ ทั้งๆที่มันไม่รอด ดูเป็นเด็กแก่แดด
     - ทุกครั้งที่น้องทำแบบนั้น เราพยายามสงบสติอารมณ์ ไม่พูด ไม่ด่ากลับ ปล่อยไป อยู่ในพื้นที่ของตัวเอง จะบอกไม่ให้เข้าห้องก็ไม่ได้ เพราะน้องเราอ้างว่ามาเล่นกับหมา มาให้ข้าวหมา จนยิ่งได้ใจ 
    - น้องเราซื้อโทรศัพท์มาใหม่ I13 แม่เขาซื้อให้ จริงๆน้องไม่ได้บอกเราหรอกค่ะ และดูท่าแล้วไม่คิดจะบอกด้วย เพราะไม่หยิบมาเล่น หรือให้เห็นเลย เราเดินไป ก็รีบเก็บ เราก็ไม่เข้าใจตรงนี้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เราเลยไม่พูด และปล่อยให้ทำต่อไป
    - เรามีแฟน คบกันมาได้ปีครึ่งแล้ว แอบคบนะคะ เพราะว่าคนที่บ้านยังไม่ให้มีค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะให้มีตอนไหน เพราะเขาไม่พูดถึงเลย (มีแต่แม่ที่อนุญาต และคอยพาเราไปหาแฟนบ้าง พาไปเที่ยวบ้าง ซื้อของให้กินบ้าง) ในบ้านตอนนี้ก็มีแต่น้องที่รู้ และคิดว่าจะมีน้าสะใภ้ด้วย เพราะน้องเราแอบแคปสตร.ที่เราอยู่กับแฟน ให้แม่เขาดู แล้วแม่เขาก็ด่า ว่า เรา ลับหลัง (ที่เรารู้ อย่างที่บอกข้างบนค่ะ ว่าโง่จริงๆ เอาไอแพดเราไปเล่น เข้าเฟสตัวเอง เล่นเสร็จก็ไป ไม่ได้ออกจากระบบ แล้วเปิดแชทแม่ตัวเองไว้พอดี เราเลยมีโอกาสได้อ่าน เลยรู้หลายๆอย่างว่าพวกเขาก็ไม่ชอบเรา เราก็ไม่สนใจ แล้วอยู่ของเราต่อไปนะคะ ไม่ได้ไปตอบโต้อะไร)   
     - เรามีโทรศัพท์ โน้ตบุ๊ค ไอแพด เรามีทุกอย่างเพราะเรากับแม่เราเอง  เรากับแม่ช่วยกันขายของเก็บเงิน ซื้อของที่อยากได้ ไปกินของอร่อยกันสองคน (แม่เราว่างงานนะคะ เข็นรถเข็นขายลูกชิ้นหลังรร.เลิก)
    - เราอยากได้ของอะไรก็แล้วแต่ เราเก็บตังซื้อเองค่ะจ่ายเอง ผ่อนเอง จากเงินที่ตายายให้เราไปแบ่งกันกับน้อง ไม่เคยขอให้ใครซื้อให้เลย นอกจากของใช้จำเป็น เช่น ยาสีฟัน ยาสระผม อันนี้เราถึงขอให้เขาซื้อให้ แต่เราก็ยังเกรงใจ ไม่ได้ขอทีเดียว เดือนนึงจะขอแค่ครั้งเดียว (เรารู้นะคะว่าเขามีเงิน แต่เราก็ไม่กล้าขอเยอะ กลัวเขาจะหมดเงินสะก่อน เลยรอให้เขาถามจริงๆ หรือจำเป็นจริงๆถึงจะบอกว่าหมดแล้ว)
     - ส่วนน้องเรา เขามีแม่ทำงาน มีเงินเดือน อยากได้ไร ขออะไรก็คงไม่ยาก แต่น้าเราที่เป็นพ่อของน้อง ตอนนี้ก็ลาออกจากงาน หันมาเป็นพ่อค้า แต่น้องก็ยังให้พ่อซื้อของมาให้เยอะแยะ หลายตัง น้าก็ถามเราว่าเราไรมั้ย แต่ก็ตามนั้นเลยค่ะ เราเห็นน้องสั่งไปขนาดนั้น เราคงไม่กล้าบอกหรอกค่ะ เลยเก็บเงินซื้อเองดีกว่า
    - ตายายเราก็อายุมากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนหน้านี้น้าเราก็บอกว่าบ้านหลังนี้ จะยกให้เรากับแม่ เพราะเขาก็มีครอบครัวใหม่ มีบ้านใหม่ เขาจะไม่มายุ่ง
แต่เอาลูกมาขนาดนี้ เราหมดหวังเลยค่ะ ว่าต่อไปจะมีที่ซุกหัวนอนมั้ย ถ้าวันนึงตายายไม่อยู่แล้ว 
     มาอยู่แค่1-2 ปี ก็ขนาดนี้แล้ว เราควรจะทำยังไงต่อไปดี จะให้อดทนแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ก็คงไม่ไหว เพราะเขาก็ยิ่งได้ใจ แล้วตัวเราก็จะไม่เหลืออะไรเลย ความรู้สึกตอนนี้เหมือนซินเดอเรลล่าเลยค่ะ 555 เหมือนเป็นคนใช้ในบ้านเขาเลย โดนใช้ โดนกดขี่ ไม่มีใครรับฟังเรา หรืออยู่ข้างเราเลย