***จะยาวหน่อยนะคะ เราอึดอัดมากๆ
เจ้าของบ้านเป็นตายายของเราเองค่ะ
ในบ้านตอนนี้มีกันอยู่ 6 คน และหมา 5 ตัว
ตายาย น้า น้าสะใภ้ น้องสาวที่ห่างกัน3-4ปี (ลูกของน้ากับน้าสะใภ้)
น้าเราจะมีภรรยาสองคน แต่อีกคนจะอยู่คนละหลัง น้าเลยมาบ้านนี้แค่วันเว้นวันค่ะ
ปกติน้าสะใภ้จะทำงาน จ.-ส. เช้า-เย็น
เรากับแม่เรา จะไม่ค่อยถูกกับน้าสะใภ้สักเท่าไหร่ ในหลายเรื่องๆ
เขานิสัยค่อนข้างหัวสูง เครื่องสำอาง (เราก็บอกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ บางครั้งนิสัยเขาก็ดี แค่ต่อหน้าตายาย แต่ลับหลังเขาพูดจาไม่ค่อยดี ใส่อารมณ์เหมือนนางมารร้ายมาก) เราไปข้างนอกกับแม่ เขาชอบตีหมาเราด้วยไม้กวาด จนหมาเราดุ เห่า กัดเขาบ่อยมาก เขาทำอะไรเสียงนิดเดียว หมาเราก็เห่าตลอดเลย (แค่กับเขาคนเดียวนะคะ)
จนน้องย้ายมาอยู่เมื่อต้นปี 63 มาเรียนที่นี้ ขึ้นม.2 ตั้งแต่ย้ายมา เรามีปัญหากับยายเรื่องน้องบ่อยมากๆๆๆๆๆ น้องเรานิสัยแย่มาก ไม่มีมารยาท ไม่มีสัมมาคารวะ พูดเยอะ เห็นแก่ตัวสุดๆ แต่ยายเราก็ให้ท้ายตลอด เราจับได้ว่าน้องทำผิด ไม่ว่าจะสูบบุหรี่ไฟฟ้า หรือสารเสพติด ยายก็ไม่พูดอะไร บางอย่างน้องเราทำไรผิด ยายไม่เคยว่า บอกไม่เป็นไร แต่เราทำผิดเหมือนน้อง ยายด่าเราแทบบ้านแตก ไม่คุยด้วยหลายวัน อย่างน้องเราไม่พับผ้าใส่ตู้ แต่เราพับตลอด แต่ยายก็มาว่าเราว่าเราไม่เก็บ แล้วว่าต่อหน้าน้อง น้องก็ทำเป็นแบบสมน้ำหน้า แลบลิ้นใส่ อันนี้เราไม่ชอบเลยค่ะ คือแบบโมโหมาก แต่เราทำไรไม่ได้เลยสักอย่าง
เราเป็นคนขี้เกียจ จะอยู่แต่ในห้อง จะลงไปก็ตอนช่วยเขาขายของกับกินข้าว บางวันเราไม่ได้ลงไป เพราะเราปวดหัวไมเกรนเกือบทุกวัน ยายก็ตะโกนด่าเราจากข้างล่างขึ้นมา แต่พอกับน้อง (เราได้ยินนะคะว่าน้องเราตื่นแล้ว คุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่) ยายเราบอกเป็นไรรึป่าว ไม่สบายหรอ บลาๆๆๆ
เราเป็นคนเงียบ โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยพูด เรื่องมารยาทสำคัญกับเรามากๆ แบบสุดๆ เพราะยายปลูกฝังกับเรามา แต่น้องเราตรงข้ามทุกอย่าง +กับนิสัยที่เราไม่ชอบ พูดมาก เสียงดัง ไม่มีมารยาท ห่างกันหลายปี แต่พูดจาแย่มาก
สัตว์ ชห. มาหมด พูดง่ายๆ คือเด็กแก่แดดมาก
เราบอกยายว่าเราไม่โอเค อย่าเอามายุ่งกะเราได้มั้ย ยายก็บอกพี่น้องกัน จะมาพูดแบบนี้ได้ไง แต่เขาไม่เคยสอนน้องว่าให้น้องเคารพพี่บ้าง
จนมาเมื่อปี 63 แม่เราเสีย แล้วหมาเราก็คลอดลูกอีกสองตัว จนตอนนี้มีหมาอยู่ 5 ตัว
เราให้หมานอนกับเรา ห้องเดียวกันทั้งหมดเลยนะคะ
น้าเราเลยกั้นเขตใส่ประตูไม่ให้หมาเราลงไปข้างล่างและไม่ให้ไปหน้าห้องน้าสะใภ้ แต่ประตูดันต้องใช้ไม้ค้องตลอด ไม่งั้นหมาจะเปิดได้
ก่อนหน้านี้เราแอบเอาหมาลงข้างล่างตัวเดียว ปล่อยเดินเล่นปกติ แต่หมาเราไปอึหลังบ้าน น้าสะใภ้กลับมาเห็น เขาก็โทรไปบอกน้าเรา ให้น้าโทรมาว่า เราโมโหมากที่ว่าทำไมไม่มาบอกเอง น้าอยู่นู้น มันจำเป็นด้วยหรอที่ต้องไปยุ่งกะเขา เราเลยไปบอกน้องว่า "มีอะไรก็มาบอกเอง ไม่ต้องไปยุ่งกะเขาหรอก"
น้าสะใภ้ก็ออกมาบอกไม่ต้องไปว่าน้องหรอก แล้วพูดอะไรอีกก็ไม่รู้ เพราะตอนนั้นหมาเราเห่าเสียงดังมากๆ
ล่าสุด ห้องแม่เราจะอยู่ในเขตเรานะคะ แต่เราชอบเปิดประตูห้องแม่ไว้ แล้วเปิดไฟทุกวัน น้องก็จะเข้ามาปิด แต่ไม่ปิดประตูเหล็กที่กั้น แล้วหมาเราก็ไปฉี่หน้าห้องน้าสภ. เราไม่รู้ว่าหมาเราไปฉี่หน้าห้องเขากี่ครั้งแล้ว แต่เราพึ่งมาเห็นวันนี้ เราขึ้นห้องเรา น้าสภ.เขาก็ออกมายืนแปบนึง แล้วปิดประตูใส่แรงมาก เดินกระแทกเท้าหนัก ทำเหมือนไม่พอใจ
จนตอนนี้หมาเราก็เอาลงข้างล่างไม่ได้ ได้แต่วิ่งอยู่ระเบียง ไปไหนก็ไม่ได้ เราสงสารหมาเรามากๆเลยค่ะ
ตัวเราเองก็อึดอัดมากๆ ไปไหนก็ไม่ได้ จะทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะเราก็ยังขอเงินตายายใช้อยู่
อยากทำงานหาเงินเอง แต่ก็ต้องเรียน แล้วยิ่งเรียนบัญชีคือมันหนักมากๆ เราแทบไม่มีเวลาของตัวเองเลย
น้องก็ชอบเข้ามาวุ่นวาย มามองห้องเรา รื้อของ เอาขยะมาวาง มาเข้าห้องน้ำเขตเรา แล้วอ้างว่ามาเล่นกับหมา
เราต้องการความส่วนตัว เราอยากอยู่เงียบ เราจะทำไงดีคะ???
เราต้องเชื่อฟังเขาทุกอย่าง ทำอะไรมากก็ไม่ได้ พูดอะไรไปก็ไม่มีใครฟัง
ขนาดเรื่องเรียน เราสอบติดที่ดีๆ เขาก็ไม่ให้ไป บอกไกลบ้าน เรียนแถวบ้านก็พอ
เราแอบร้องไห้ตลอดเลยค่ะ จนคิดว่าตัวเองเริ่มเป็นโรคซึมเศร้าอยากพบจิตแพทย์ อยากปรึกษาเขา แต่ก็เน้าะ มีค่าใช้จ่ายแน่ๆ แล้วก็กลัวที่บ้านไม่เข้าใจด้วย
เราอยากออกจากบ้านนี้มากๆ แต่เราไม่เหลือใครเลยค่ะ ชีวิตนี้เรามีแค่แม่จริงๆ แต่พอแม่ไม่อยู่แล้ว เราไม่รู้เลยค่ะ ว่าเราจะทำยังไงต่อไปดี
เมื่อก่อนเราอยู่เรากับแม่ ไปไหนก็ไปกับแม่ ขับมอไซต์กันไปสองคน แม่วางชีวิตไว้ให้เราดีมาก (เขาไม่ได้บังคับนะคะ เขาแค่ชี้ทาง ให้คำปรึกษาทุกๆเรื่อง) ที่ตอนนี้เราเรียนบัญชีอยู่ ก็เพราะแม่แนะนำไว้ เพราะเราอยากทำงานธ. เขาอยากให้เราติดม.ดังๆ ซึ่งเราก็ติดตามที่แม่หวังไว้ แต่อย่างที่บอกด้านบนค่ะ ว่ายายไม่ให้ไป
เราอยากคุยกับแม่มากๆ เราคิดถึงแม่ เราอยากอยู่กับแม่.......
อยากปรึกษาเรื่องครอบครัวหน่อยค่ะ
เจ้าของบ้านเป็นตายายของเราเองค่ะ
ในบ้านตอนนี้มีกันอยู่ 6 คน และหมา 5 ตัว
ตายาย น้า น้าสะใภ้ น้องสาวที่ห่างกัน3-4ปี (ลูกของน้ากับน้าสะใภ้)
น้าเราจะมีภรรยาสองคน แต่อีกคนจะอยู่คนละหลัง น้าเลยมาบ้านนี้แค่วันเว้นวันค่ะ
ปกติน้าสะใภ้จะทำงาน จ.-ส. เช้า-เย็น
เรากับแม่เรา จะไม่ค่อยถูกกับน้าสะใภ้สักเท่าไหร่ ในหลายเรื่องๆ
เขานิสัยค่อนข้างหัวสูง เครื่องสำอาง (เราก็บอกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ บางครั้งนิสัยเขาก็ดี แค่ต่อหน้าตายาย แต่ลับหลังเขาพูดจาไม่ค่อยดี ใส่อารมณ์เหมือนนางมารร้ายมาก) เราไปข้างนอกกับแม่ เขาชอบตีหมาเราด้วยไม้กวาด จนหมาเราดุ เห่า กัดเขาบ่อยมาก เขาทำอะไรเสียงนิดเดียว หมาเราก็เห่าตลอดเลย (แค่กับเขาคนเดียวนะคะ)
จนน้องย้ายมาอยู่เมื่อต้นปี 63 มาเรียนที่นี้ ขึ้นม.2 ตั้งแต่ย้ายมา เรามีปัญหากับยายเรื่องน้องบ่อยมากๆๆๆๆๆ น้องเรานิสัยแย่มาก ไม่มีมารยาท ไม่มีสัมมาคารวะ พูดเยอะ เห็นแก่ตัวสุดๆ แต่ยายเราก็ให้ท้ายตลอด เราจับได้ว่าน้องทำผิด ไม่ว่าจะสูบบุหรี่ไฟฟ้า หรือสารเสพติด ยายก็ไม่พูดอะไร บางอย่างน้องเราทำไรผิด ยายไม่เคยว่า บอกไม่เป็นไร แต่เราทำผิดเหมือนน้อง ยายด่าเราแทบบ้านแตก ไม่คุยด้วยหลายวัน อย่างน้องเราไม่พับผ้าใส่ตู้ แต่เราพับตลอด แต่ยายก็มาว่าเราว่าเราไม่เก็บ แล้วว่าต่อหน้าน้อง น้องก็ทำเป็นแบบสมน้ำหน้า แลบลิ้นใส่ อันนี้เราไม่ชอบเลยค่ะ คือแบบโมโหมาก แต่เราทำไรไม่ได้เลยสักอย่าง
เราเป็นคนขี้เกียจ จะอยู่แต่ในห้อง จะลงไปก็ตอนช่วยเขาขายของกับกินข้าว บางวันเราไม่ได้ลงไป เพราะเราปวดหัวไมเกรนเกือบทุกวัน ยายก็ตะโกนด่าเราจากข้างล่างขึ้นมา แต่พอกับน้อง (เราได้ยินนะคะว่าน้องเราตื่นแล้ว คุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่) ยายเราบอกเป็นไรรึป่าว ไม่สบายหรอ บลาๆๆๆ
เราเป็นคนเงียบ โลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยพูด เรื่องมารยาทสำคัญกับเรามากๆ แบบสุดๆ เพราะยายปลูกฝังกับเรามา แต่น้องเราตรงข้ามทุกอย่าง +กับนิสัยที่เราไม่ชอบ พูดมาก เสียงดัง ไม่มีมารยาท ห่างกันหลายปี แต่พูดจาแย่มาก
เราบอกยายว่าเราไม่โอเค อย่าเอามายุ่งกะเราได้มั้ย ยายก็บอกพี่น้องกัน จะมาพูดแบบนี้ได้ไง แต่เขาไม่เคยสอนน้องว่าให้น้องเคารพพี่บ้าง
จนมาเมื่อปี 63 แม่เราเสีย แล้วหมาเราก็คลอดลูกอีกสองตัว จนตอนนี้มีหมาอยู่ 5 ตัว
เราให้หมานอนกับเรา ห้องเดียวกันทั้งหมดเลยนะคะ
น้าเราเลยกั้นเขตใส่ประตูไม่ให้หมาเราลงไปข้างล่างและไม่ให้ไปหน้าห้องน้าสะใภ้ แต่ประตูดันต้องใช้ไม้ค้องตลอด ไม่งั้นหมาจะเปิดได้
ก่อนหน้านี้เราแอบเอาหมาลงข้างล่างตัวเดียว ปล่อยเดินเล่นปกติ แต่หมาเราไปอึหลังบ้าน น้าสะใภ้กลับมาเห็น เขาก็โทรไปบอกน้าเรา ให้น้าโทรมาว่า เราโมโหมากที่ว่าทำไมไม่มาบอกเอง น้าอยู่นู้น มันจำเป็นด้วยหรอที่ต้องไปยุ่งกะเขา เราเลยไปบอกน้องว่า "มีอะไรก็มาบอกเอง ไม่ต้องไปยุ่งกะเขาหรอก"
น้าสะใภ้ก็ออกมาบอกไม่ต้องไปว่าน้องหรอก แล้วพูดอะไรอีกก็ไม่รู้ เพราะตอนนั้นหมาเราเห่าเสียงดังมากๆ
ล่าสุด ห้องแม่เราจะอยู่ในเขตเรานะคะ แต่เราชอบเปิดประตูห้องแม่ไว้ แล้วเปิดไฟทุกวัน น้องก็จะเข้ามาปิด แต่ไม่ปิดประตูเหล็กที่กั้น แล้วหมาเราก็ไปฉี่หน้าห้องน้าสภ. เราไม่รู้ว่าหมาเราไปฉี่หน้าห้องเขากี่ครั้งแล้ว แต่เราพึ่งมาเห็นวันนี้ เราขึ้นห้องเรา น้าสภ.เขาก็ออกมายืนแปบนึง แล้วปิดประตูใส่แรงมาก เดินกระแทกเท้าหนัก ทำเหมือนไม่พอใจ
จนตอนนี้หมาเราก็เอาลงข้างล่างไม่ได้ ได้แต่วิ่งอยู่ระเบียง ไปไหนก็ไม่ได้ เราสงสารหมาเรามากๆเลยค่ะ
ตัวเราเองก็อึดอัดมากๆ ไปไหนก็ไม่ได้ จะทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะเราก็ยังขอเงินตายายใช้อยู่
อยากทำงานหาเงินเอง แต่ก็ต้องเรียน แล้วยิ่งเรียนบัญชีคือมันหนักมากๆ เราแทบไม่มีเวลาของตัวเองเลย
น้องก็ชอบเข้ามาวุ่นวาย มามองห้องเรา รื้อของ เอาขยะมาวาง มาเข้าห้องน้ำเขตเรา แล้วอ้างว่ามาเล่นกับหมา
เราต้องการความส่วนตัว เราอยากอยู่เงียบ เราจะทำไงดีคะ???
เราต้องเชื่อฟังเขาทุกอย่าง ทำอะไรมากก็ไม่ได้ พูดอะไรไปก็ไม่มีใครฟัง
ขนาดเรื่องเรียน เราสอบติดที่ดีๆ เขาก็ไม่ให้ไป บอกไกลบ้าน เรียนแถวบ้านก็พอ
เราแอบร้องไห้ตลอดเลยค่ะ จนคิดว่าตัวเองเริ่มเป็นโรคซึมเศร้าอยากพบจิตแพทย์ อยากปรึกษาเขา แต่ก็เน้าะ มีค่าใช้จ่ายแน่ๆ แล้วก็กลัวที่บ้านไม่เข้าใจด้วย
เราอยากออกจากบ้านนี้มากๆ แต่เราไม่เหลือใครเลยค่ะ ชีวิตนี้เรามีแค่แม่จริงๆ แต่พอแม่ไม่อยู่แล้ว เราไม่รู้เลยค่ะ ว่าเราจะทำยังไงต่อไปดี
เมื่อก่อนเราอยู่เรากับแม่ ไปไหนก็ไปกับแม่ ขับมอไซต์กันไปสองคน แม่วางชีวิตไว้ให้เราดีมาก (เขาไม่ได้บังคับนะคะ เขาแค่ชี้ทาง ให้คำปรึกษาทุกๆเรื่อง) ที่ตอนนี้เราเรียนบัญชีอยู่ ก็เพราะแม่แนะนำไว้ เพราะเราอยากทำงานธ. เขาอยากให้เราติดม.ดังๆ ซึ่งเราก็ติดตามที่แม่หวังไว้ แต่อย่างที่บอกด้านบนค่ะ ว่ายายไม่ให้ไป
เราอยากคุยกับแม่มากๆ เราคิดถึงแม่ เราอยากอยู่กับแม่.......