ปรกติเราพยายามจะเป็นคนไม่เรื่องมาก เข้าใจคนอื่น เเละปล่อยผ่านในเรื่องที่ปล่อยได้ อยากจะเป็นเเบบนั้น พยายามอยู่ เเต่วันนี้เผลอหลุดไปหน่อย

เรื่องคือ เราไปซื้อมันม่วงในเเผนกผัก ติดป้ายลดจาก58เป็น35 พอไปชั่งที่พนง.ติดบาร์โค้ดมาเป็นโลละ58ซึ่งก่อนหน้าเราเคยโดนเรื่องราคาไม่ตรงประจำ เเต่ก็คิดว่าเป็นความผิดของตัวเอง ที่ไม่เช็คให้ดี ซึ่งพนง.เขาไม่มีใครตั้งใจหรอก การทำงานที่ต้องอัพเดตราคาบ่อยๆมีผิดพลาดกันเรื่องธรรมดา  

วันนี้เราเช็คก่อน เเล้วเดินย้อนกลับไปดูที่ชั้นวางมันม่วงอีกครั้งเพื่อความเเน่ใจ ยังไม่ทันจะพูดอะไร  หันไปเจอพนง.มายืนข้างหลังเราพอดี เราเลยถามว่า"มันม่วง นี้ลดราคาตามนี้ ไหมคะ" พนักงานบอกว่า"รู้เเล้ว เดี๋ยวชั่งให้ใหม่"พร้อมดึงถุงมันที่มือเราเเล้วเดินไปเลย ด้วยท่าทางที่เรามองว่าไม่โอเคนัก  ด้วยความไม่พอใจของเรา เราเลยหลุดเปรยๆกับน้องที่มาด้วยกันไปว่า" เอ๊า ตัวเองผิด เเล้วมาพูดงี้อีก" เขาคงได้ยินเเหละ

พอกลับมาบ้านใจเย็นลง  รู้สึกว่าเราไม่ควรเลย  ใครจะเป็นอย่างไรก็ช่างเขา เรารู้สึกไม่ดีกับตัวเองที่เเสดงความไม่โปรออกไป เสียลุคคนคูลๆหมด ความไม่พอใจพนง.หมดไปตั้งเเต่อยู่ที่ห้าง  เเต่ความรู้สึกเเย่ที่คุมอารมณ์ไม่ได้ยังอยู่ 

ทุกคนมีวิธีข่มอารมณ์กันอย่างไงต่อสถานการณ์เเนวๆนี้บ้างคะ  ขอบคุณค่ะ