ผมกับภรรยาแต่งงานกันมา ตั้งแต่ปี2013 ซึ่งภรรยาผมได้บอกไว้ชัดเจนว่าไม่อยากมีลูกตั้งแต่แต่งงานใหม่ ผมซึ่งเป็นสามีที่เป็นคนครึ่งๆกลางๆคิดว่ามีก็ได้ไม่มีก็ได้เลยไม่ได้ซีเรียสกับเรื่องนี้
จนมาถึงช่วงปลายปี 2019 พ่อ แม่ สามีเริ่มพูดว่า มีหลานได้แล้ว จะได้ช่วยดูแลทรัพย์สินเราต่อ ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่สนใจคิดว่าสมบัติของพ่อแม่ก็ยกให้น้องสาวผมไปสิ น้องสาวผมยังไม่แต่งงาน แต่พอโดนพูดแบบนี้ไปหลายๆรอบกลายเป็นว่าผมไม่นิ่งเอง จนเริ่มคิดว่าหรือเราควรจะมีลูกสักคนแล้วก็ไปนั่งคุยกับภรรยา ซึ่งตอนแรกเขาก็ปฏิเสธแต่ด้วยความที่เราไปร้องขอจนเข้าใจอ่อน จึงตัดสินใจพยายามมีลูกสักครั้งโดยให้เวลาตัวเองแค่ 1ปีถ้าพยายามแล้วไม่ติดเราก็จะไม่มี
เราก็พยายามมาตลอด ไปหาหมอ หาคลีนิก หลายๆที่จนสำเร็จเมือปลายปี 2020 ทุกคนดูดีใจกับการมีสมาชิกไหมดูแลกันอย่างดี จนในที่สุดลูกสาวคลอดออกมาช่วงกลางเดือน 7/2021 แล้วหลังจากนนั้นมาหลายสิ่งหลายอย่างที่เราไม่รู้ว่าเมื่อมีลูกแล้วจะทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปแบบนี้
ภรรยาหลังจากผ่าคลอดก็ดูไม่มีความสุขเลย เขาได้แต่ทบทวนคิดแต่เรื่องเดิมๆว่าทำไมฉันต้องมาลำบากแบบนี้ ตอนแรกก็บอกแล้วว่าไม่อยากมี ไหนจะต้องให้นมลูกอีก นอนไม่เป็นเวลา เหนื่อยกับสิ่งที่เจอจนผมสังเกตว่าภรรยากำลังจะเป็น ซึมเศร้าหลังคลอด ถึงขั้นจะขอหย่าและแยกตัวออกมาจากบ้านผม เลยพยายามเข้าไปคุยกับเขาอยู่กับเขาตลอดเวลา ส่วนลูก โชคดีมีน้องสาวช่วยเลี้ยงตอนแรกๆ ส่วนผมดูแลคนเดียวตอนกลางคืน ช่วง 4เดือนแรก เพื่อให้ภรรยาพักฝื้น
ปัจจุบันความคิดนนี้ก็ยังคงเหมือนเดิม ผมจ้างน้องสาวตัวเอง จ้างพี่เลี้ยง 1คน มาช่วยดูเพื่อให้เขาได้พักผ่อนมีเวลาของตัวเองมากขึ้นเขาอยากดูแลตัวเองอยากกกลับไปเป็นเหมือนก่อนมีลูก ผมรู้สึกว่าคนไม่อยากมีลูกพอมามีลูกแล้วเขาต้องการความช่วยเหลือมากกว่าคนทั่วไปเลยพยายามหาทุกอย่างมาให้ภรรยาอยากให้ช่วยไร อยากได้ไรก็จัดการให้หมด
แต่มันก็ไม่พอสุดท้ายแล้วภรรยาก็ยังอยากอยู่ห่างๆลูกอยู่ดี ถึงแม้เขาจะรักลูกก็ตาม เขาอยากพักผ่อนมีเวลาของตัวเองเงียบๆไม่มีอะไรมาวุ่นวาย เขาอยากจะออกไปจากชีวิตตรงนนี้ สิ่งที่เขาแสดงออกมาหลายๆอย่าง ทำให้ผมรู้สึกเครียดและเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นผมรักภรรยาผมมาก แต่ผมทำให้เธอเป็นแบบนี้
ส่วนพ่อแม่ที่พูดๆกรอกหูว่าควรมีหลาน เขาก็ช่วยเลี้ยงแต่ก็ไม่ได้มาก แม่ผมช่วยแค่กล่อมนอนช่วยเฝ้านิดหน่อย
จนถึงวันนี้ก่อนที่ผมนั่งพิมพ์ตังกระทู้ผมก็บอกกับภรรยาว่า เธอไปเถอะไปนอนบ้านพ่อเธอกลับไปพักผ่อนไปทำสิ่งที่อยากทำ ทางนี้ผมจัดการเองไม่มีเธออยู่ผมก็ต้องผ่านตรงนี้ไปให้ได้ เพราะผมรักคุณ ไปกี่วันกี่เดือนก็ได้พอเธอพร้อมจะกลับมาก็มาได้เลย ไม่มีการหย่าใดๆทั้งๆสิ้น
***ที่มาโพสมาก็มาระบายละครับไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง แล้วอยากอ่านความเห็นคนอื่นด้วย ขอบคุณมากครับ***
ชีวิตหลังจากแต่งงานมาได้ 8 ปี สั่นคลอนเพราะมีลูก
จนมาถึงช่วงปลายปี 2019 พ่อ แม่ สามีเริ่มพูดว่า มีหลานได้แล้ว จะได้ช่วยดูแลทรัพย์สินเราต่อ ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่สนใจคิดว่าสมบัติของพ่อแม่ก็ยกให้น้องสาวผมไปสิ น้องสาวผมยังไม่แต่งงาน แต่พอโดนพูดแบบนี้ไปหลายๆรอบกลายเป็นว่าผมไม่นิ่งเอง จนเริ่มคิดว่าหรือเราควรจะมีลูกสักคนแล้วก็ไปนั่งคุยกับภรรยา ซึ่งตอนแรกเขาก็ปฏิเสธแต่ด้วยความที่เราไปร้องขอจนเข้าใจอ่อน จึงตัดสินใจพยายามมีลูกสักครั้งโดยให้เวลาตัวเองแค่ 1ปีถ้าพยายามแล้วไม่ติดเราก็จะไม่มี
เราก็พยายามมาตลอด ไปหาหมอ หาคลีนิก หลายๆที่จนสำเร็จเมือปลายปี 2020 ทุกคนดูดีใจกับการมีสมาชิกไหมดูแลกันอย่างดี จนในที่สุดลูกสาวคลอดออกมาช่วงกลางเดือน 7/2021 แล้วหลังจากนนั้นมาหลายสิ่งหลายอย่างที่เราไม่รู้ว่าเมื่อมีลูกแล้วจะทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปแบบนี้
ภรรยาหลังจากผ่าคลอดก็ดูไม่มีความสุขเลย เขาได้แต่ทบทวนคิดแต่เรื่องเดิมๆว่าทำไมฉันต้องมาลำบากแบบนี้ ตอนแรกก็บอกแล้วว่าไม่อยากมี ไหนจะต้องให้นมลูกอีก นอนไม่เป็นเวลา เหนื่อยกับสิ่งที่เจอจนผมสังเกตว่าภรรยากำลังจะเป็น ซึมเศร้าหลังคลอด ถึงขั้นจะขอหย่าและแยกตัวออกมาจากบ้านผม เลยพยายามเข้าไปคุยกับเขาอยู่กับเขาตลอดเวลา ส่วนลูก โชคดีมีน้องสาวช่วยเลี้ยงตอนแรกๆ ส่วนผมดูแลคนเดียวตอนกลางคืน ช่วง 4เดือนแรก เพื่อให้ภรรยาพักฝื้น
ปัจจุบันความคิดนนี้ก็ยังคงเหมือนเดิม ผมจ้างน้องสาวตัวเอง จ้างพี่เลี้ยง 1คน มาช่วยดูเพื่อให้เขาได้พักผ่อนมีเวลาของตัวเองมากขึ้นเขาอยากดูแลตัวเองอยากกกลับไปเป็นเหมือนก่อนมีลูก ผมรู้สึกว่าคนไม่อยากมีลูกพอมามีลูกแล้วเขาต้องการความช่วยเหลือมากกว่าคนทั่วไปเลยพยายามหาทุกอย่างมาให้ภรรยาอยากให้ช่วยไร อยากได้ไรก็จัดการให้หมด
แต่มันก็ไม่พอสุดท้ายแล้วภรรยาก็ยังอยากอยู่ห่างๆลูกอยู่ดี ถึงแม้เขาจะรักลูกก็ตาม เขาอยากพักผ่อนมีเวลาของตัวเองเงียบๆไม่มีอะไรมาวุ่นวาย เขาอยากจะออกไปจากชีวิตตรงนนี้ สิ่งที่เขาแสดงออกมาหลายๆอย่าง ทำให้ผมรู้สึกเครียดและเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นผมรักภรรยาผมมาก แต่ผมทำให้เธอเป็นแบบนี้
ส่วนพ่อแม่ที่พูดๆกรอกหูว่าควรมีหลาน เขาก็ช่วยเลี้ยงแต่ก็ไม่ได้มาก แม่ผมช่วยแค่กล่อมนอนช่วยเฝ้านิดหน่อย
จนถึงวันนี้ก่อนที่ผมนั่งพิมพ์ตังกระทู้ผมก็บอกกับภรรยาว่า เธอไปเถอะไปนอนบ้านพ่อเธอกลับไปพักผ่อนไปทำสิ่งที่อยากทำ ทางนี้ผมจัดการเองไม่มีเธออยู่ผมก็ต้องผ่านตรงนี้ไปให้ได้ เพราะผมรักคุณ ไปกี่วันกี่เดือนก็ได้พอเธอพร้อมจะกลับมาก็มาได้เลย ไม่มีการหย่าใดๆทั้งๆสิ้น
***ที่มาโพสมาก็มาระบายละครับไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง แล้วอยากอ่านความเห็นคนอื่นด้วย ขอบคุณมากครับ***