คือเราไม่ได้มีปัญหาครอบครัวนะคะ เเต่รู้สึกกดดันมากๆ เรากับเเฟนคบกันมานานอยู่ค่ะ แฟนกับครอบครัวเราก้ไม่ค่อยสนิทกันขนาดนั้นเเต่ก้คุยกันดีๆอยู่ค่ะ เรากับเเฟนชอบทะเลาะกันเเล้วเลิกๆคบๆกันบ่อย จนพักหลังๆทางฟังครอบครัวเราไม่ค่อยโอเครกับเราเเล้วก้เเฟนเรา เเล้วน้าเราก้เริ่มไม่ไหวใจเรากับเเฟนจนน้าเราเริ่มที่จะให้เราคอยบอกเวลาไปไหนมาไหนก้ให้บอกเขา ไปกี่โมงกลับกี่โมงเป็นเเบบนี้บ่อยมากค่ะ เขาก้บอกว่าเขาให้เราคบกับแฟนได้เเต่ก้ต้องบอกเขาด้วยว่าไปไหนตอนกี่โมงกลับบ้านมากี่โมง เราก้ตอบตลอดเวลาเขาถาม เเต่หลังๆเขาก้ไม่ได้ถามเราเลยไม่ได้จามเเล้วเขาก้จะมาบอกเรากลับบ้านมาตั้งเเต่กี่โมง ทำไมไม่ยอมบอกหลายรอบเเล้วนะ เรายอมรับค่ะว่าเราไม่ค่อยอยากตอบสักเท่าไหร่เพราะเราก้เบื่อที่จะต้องมาคอยบอกเขาตลอด เเล้ววันนี้เราก้โดนเเบบนั้นเลยค่ะ เราคิดว่ามันเป้นเรื่องส่วนตัวเราจะกลับกี่โมงมันก่เรื่องของเราเพราะเราไม่เคยกลับดึกหรืออะไรเลย เราเลิกเรียนก้กลับมาเวลาปกติ เราโตพอที่จะรู้เรื่องเเล้ว เราคิดว่าแบบนี้มันกดดันเรามาก เราเลยคิดว่าอยากออกมาอยู่คนเดียวจะดีกว่า. 
เรากับเเฟนก้ทะเลาะกันบ้างเเต่น้อยลง เเล้วเราก้อยากออกมาอยู่คนเดียวแต่ก้ไม่ได้ไปอยุ่บ้านเเฟน

เราเเค่ระบายเฉยๆนะคะ ถ้าเพื่อนๆคิดยังไงก้บอกเราด้วยนะคะ