ด้วยความสงสัยที่ค้างคาใจมานาน (แค่สงสัย ยังมิได้ปรามาส) ว่าเหตุใดหนอ  พระธรรมเทศนาบทสำคัญที่พระศาสดาทรงแสดงต่อผู้คนและประชุมชนทั้งหลาย มากมายหลายโอกาส อาจเรียกว่าแสดงบ่อยที่สุด  คืออนุปุพพิกถา จึงไม่มีการบันทึกไว้ในพระสูตร และไม่ปรากฏว่า ข้อความ สำนวน เนื้อหา มีวิธีการและรูปแบบเป็นอย่างไร  มีแต่กล่าวถึงเพียงหัวข้อ และปล่อยให้บรรดาอรรถกถาจารย์ทั้งหลาย นำมาคิดเอง แต่งเอง บรรยายกันเอง แพร่หลายอยู่จนทุกวันนี้  ทั้งๆที่พระสูตรบางเรื่อง พระศาสดาทรงแสดงแก่บุคคลบางคนเป็นการเฉพาะ และในสถานที่หลีกเร้นไม่มีผู้อื่นมารู้เห็น  เช่น สักกะปัญหสูตร  อันนั้นมีบันทึกแบบละเอียดยิบ  ละเอียดไปถึงระดับบรรยายเนื้อเพลงของเทพบุตรปัญจสิงขร  ทุกถ้อยทุกคำ  แต่อนุปุพพิกถา  ธรรมเทศนาที่ทรงแสดงอย่างเปิดเผย มีผู้คน และพระสาวกมากมายร่วมรับฟัง กลับไม่มีการบันทึกไว้เลย  สิ่งนี้คือความสงสัยที่ยังติดค้างในใจมานาน  จึงขอตั้งกระทู้สนทนาธรรมเพื่อขอความรู้ ขอความคิดเห็นจากท่านสมาชิกที่มีความรู้และมีข้อมูลพระไตรปิฎก ได้ช่วยชี้แนะ ให้ความกระจ่างพอเป็นแนวทางได้บ้างจะเป็นพระคุณยิ่งครับท่าน