อีกไม่กี่ปีเราก็จะ50 และอีกแค่5-6ปีสามีก็จะเกษียณ
เราไม่มีลูก พ่อแม่ของเราก็เสียชีวิตหมดแล้ว ญาติพี่น้องก็อยู่แบบตัวใครตัวมัน ต่างคนต่างอยู่
ส่วนพ่อแม่สามียังสบายดี สุขภาพโอเคทั้งคู่(อายุ81แล้ว) สามีเราก็เป็นลูกคนเดียวของบ้านเขา ไม่มีพี่ไม่มีน้อง

อยู่กับครอบครัวเล็กๆ ก็ดูแลกันไปค่ะ เราไม่คาดหวังว่าจะอายุยืนยาวนะ เพราะตอนนี้ก็ยังมีโรคไวรัสโควิด19ระบาดหนักอยู่

แต่เราก็พยายามเก็บหอมรอมริบเงินไว้ใช้จ่ายเลี้ยงดูตัวเอง จะได้ไม่ต้องไปเบียดเบียนใคร พยายามพึ่งพาตนเองให้ได้ และจะไม่เป็นหนี้อย่างเด็ดขาด แก่ตัวลงก็ยิ่งอยากใช้ชีวิตเรียบง่าย สบายๆ ไม่อยากกลุ้มใจเรื่องภาระหนี้สิน ไม่อยากสะสมอะไรมากมายนัก เพราะเราเองก็ไม่มีทายาท ไม่มีคนรับช่วงต่อ

ถ้าเราตายก่อนสามี เราก็เขียนพินัยกรรมยกทุกสิ่งทุกอย่างให้สามีคนเดียว(เพราะสามีเราเขาเป็นคนที่มีแต่ให้ และให้เรามาตลอด ไม่เคยร้องขอหรืออยากได้อะไรจากเราเลย เขาจึงสมควรที่จะได้รับทุกสิ่งทุกอย่างที่เรามีเมื่อวันที่เราตายจากโลกนี้ไปแล้ว ส่วนคนอื่นๆญาติ พี่ น้องที่โลภมากและเนรคุณ ก็อย่าหวังว่าเราจะยกอะไรให้อีกเลยแม้แต่บาทเดียว สลึงเดียวเราก็จะไม่ให้อย่างเด็ดขาด)

แต่ถ้าสามีตายก่อนเรา เราอยู่ตัวคนเดียว ก็ต้องอยู่ให้ได้ล่ะค่ะ เพราะเราเลือกทางเดินชีวิตของเราเองแบบนี้ จะยกทรัพย์สินทั้งหมดให้โรงพยาบาล ให้เขาจัดงานศพให้เราอย่างเรียบง่าย อัฐิก็ให้ลอยอังคารให้หมด ไม่ต้องทำที่เก็บ ไม่ต้องเอาอัฐิใส่โกศเก็บไว้ เพราะไม่มีใครมากราบมาไหว้อยู่แล้ว ตายแล้วก็คือจบ..