เป็นคนส่วนน้อยอะ ก้มหน้าก้มตาทำงานสองกะมาตั้งแต่เริ่มทำงานตอนยังสาว แต่งงานมีลูกก็ทำงานทั้งกลางวันกลางคืนเพื่อเก็บเงินซื้อบ้านปล่อยเช่า เงยหน้ามาอีกที อ้าวลูกกะลังโต เลิก ๆ ๆ ทำไปทำไมเยอะแยะ มีแค่สองปากสองท้อง หยุดทุกอย่าง งานกลางคืนเลิก งานกลางวันเข้าบริษัทน้อยหน่อยเอางานทำที่บ้านเยอะขึ้น ใช้เวลาอยู่กะลูกจนลูกไปเรียนมหาลัย ลูกเรียนจบเริ่มทำพินัยกรรมลิสต์รายการทรัพย์สินให้ลูกดู ลูกบอกโหแม่มีขนาดนี้เหรอ เออไม่รู้ตัวเองเลยนะเนี่ย

ความผิดพลาดเหรอก็แก้ไขแต่ต้นที่ทีแรกมีลูกไม่ได้ให้เวลาเขามากพออย่างใจคิด คืออยู่กะลูกแหละแต่หอบงานมาทำที่บ้านด้วย โชคดีที่เงยหน้าขึ้นมาทันแล้วแก้ไข ได้เป็นคนสอนคณิตศาสตร์ลูกจนลูกได้ท้อปในห้อง ได้เป็นคนหัดลูกขี่จักรยาน ได้เป็นคนสอนลูกตีแบด ได้เป็นคนสอนลูกขับรถ ได้เป็นไรหลายอย่างสำหรับลูก

เกษียณหรือไม่เกษียณก็มีเงินใช้จ่ายไม่เดือดร้อนไปจนตาย พร้อมไปพร้อมอยู่ ไม่ห่วงไร ลูกก็มีการศึกษาที่ดี ทำงานเลี้ยงตัวได้แล้ว ญาติพี่น้องก็ช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ ทำบุญบ้าง ส่งเด็กเรียนบ้างไรบ้าง มีความสุขทุกวัน