อวสาน
เสียงของดิเรกสั่นสะท้านเหมือนคนกำลังจับไข้ บอกหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นเป็นลูกนกตกน้ำ ทั้งคู่ผวาไปที่ประตูห้องเก็บของ โชคดีที่ดิเรกลืมล็อกแม่กุญแจตอนแอบเข้ามาทีแรก เขาจึงกระชากมันเปิดออกได้ง่าย ดันสุดาเข้าไปก่อน แล้วปิดประตูลงกลอนตามทันที
หญิงสาวและชายหนุ่มยืนหอบหายใจแรง กลืนน้ำลายฝืดคออยู่หลังประตู หัวใจยังเต้นแรงโครมครามราวจะทะลุออกมานอกอก ทั้งคู่ตกใจกับร่างที่จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมาเดินได้ แถมยังทำท่าจะเข้ามาทำร้ายพวกตน มันแหกปากร้องโหยหวนอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ไหนจะมือขาดที่ไล่ทำร้ายสุดาอีก
หันมองไปทางเข้าห้องใต้ดิน ภาพวาดของคุณหญิงอนงค์ตรงหน้า ทำไมมันถึงดูเยือกเย็นและอ้างว้างอย่างประหลาด ก้าวเข้าไปเลื่อนภาพวาดออก ดิเรกคว้าปืนลูกซองที่ชั้นไม้มากำไว้แน่น ทั้งสองเห็นแสงไฟส่องขึ้นมาเป็นทางตามบันได เสมือนเชื่อมต่อไปยังนรกอเวจีไม่มีผิด ขณะยังตัดสินใจไม่ถูก เสียงหนัก ๆ ก็ดังมาจากประตูห้องเก็บของ หนุ่มสาวทั้งสองสะดุ้งโหยง ใจเต้นแรงจนแทบจะปะทุออกมานอกอก
“มันตามมาแล้ว”
ดิเรกบอกเสียงสั่น เหงื่อกาฬหลั่งทะลักจนเสื้อเปียกชุ่มไปหมด รู้แล้วว่าร่างของเจ้าคุณไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นภูตผีนรกที่ยังคงมีตัวตนให้เห็นชัดถนัดตา ผีที่เกิดจากคาถาอาคมของนางลำเจียก!
สุดาไม่รอช้า คว้ามือดิเรกลนลานลงบันไดไปชั้นใต้ดินทันที
ขณะจะวิ่งผ่านห้องพิธีกรรมปลุกวิญญาณไป พลันประตูห้องก็เปิดอ้าออก ราวกับมีใครมาเปิดรอรับอยู่ แสงสว่างจากตะเกียงส่องให้เห็นภายในห้องได้ชัดเจน...เพิ่งสังเกตเห็นว่าทางเดินในอุโมงค์ก็มีคนมาตามคบไฟไว้เป็นจุด ๆ
ใครมันมาตามคบไฟไว้...ดิเรกไม่มีเวลาสงสัย เพราะในขณะนี้มีร่างของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่ภายในห้องทำพิธี ร่างท้วมของแก คนทั้งสองจำได้ดี ดิเรกชะงักเท้ากึก พลอยทำให้สุดาชะงักเท้าตาม เขาจ้องมองอย่างไม่เชื่อสายตา...คุณลำเจียกเข้ามาอยู่ในนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาพลาดไปที่ไม่ขึ้นไปดูให้ดีเสียก่อนว่าแกยังอยู่ในห้องกับเจ้าคุณหรือไม่ ที่แท้แกแอบมาทำพิธีกรรมเรียกวิญญาณอยู่ที่นี่
เสียงงึมงำพร่ำบ่นเป็นท่วงทำนองสูงต่ำดังมาจากปากแก สายตาจับจ้องอยู่ที่หน้าหนังสือในมือ โดยไม่สนใจคนทั้งสองที่ยืนมองอยู่นอกประตู ส่วนบนแท่นบูชามีร่างไร้วิญญาณของคุณหญิงอนงค์นอนอยู่ ทั้งร่างเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดสีแดงฉาน
อะไรก็ไม่ร้ายเท่าขณะนี้ ร่างในชุดขาวยาวกำลังขยับตัวจะลุกขึ้นนั่งบนแท่นหิน
สุดาแทบกรีดร้องออกมา ยกมือปิดปากตัวเองไว้ทันควัน เท้าทั้งคู่เหมือนถูกตอกตรึงลงไปบนพื้น สายตาจับจ้องมองไปที่ร่างในห้องอย่างตกตะลึงพรึงเพริด ขนลุกขนพองไปทั้งตัว
มันคืนนรกอะไรกัน...หญิงสาวสะอื้นไห้อย่างสุดจะทานทนไหวต่อภาพอันบีบคั้นจิตใจ เวรกรรมอะไร ถึงต้องมาเผชิญกับความน่ากลัวอยู่แบบนี้...
มีเสียงดังโครม! กึกก้องอยู่ด้านนอก บอกให้รู้ว่าอมนุษย์ตนนั้นได้พังประตูเข้ามาแล้ว พร้อมกับกลิ่นควันไฟฟุ้งกระจายเข้ามาด้วย
ดิเรกตัดสินใจวาดกระบอกปืนไปทางร่างในห้องทันที ถ้าจะหนีไปให้ได้ ต้องกำจัดนางผีร้ายในห้องนี้ก่อน เพื่อไม่ให้ถูกตามไล่ล่า
แชะ!
(มีต่อ)
อาถรรพ์คนเล่นของ ตอน คาถาซ่อนวิญญาณ ตอนอวสาน
เสียงของดิเรกสั่นสะท้านเหมือนคนกำลังจับไข้ บอกหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นเป็นลูกนกตกน้ำ ทั้งคู่ผวาไปที่ประตูห้องเก็บของ โชคดีที่ดิเรกลืมล็อกแม่กุญแจตอนแอบเข้ามาทีแรก เขาจึงกระชากมันเปิดออกได้ง่าย ดันสุดาเข้าไปก่อน แล้วปิดประตูลงกลอนตามทันที
หญิงสาวและชายหนุ่มยืนหอบหายใจแรง กลืนน้ำลายฝืดคออยู่หลังประตู หัวใจยังเต้นแรงโครมครามราวจะทะลุออกมานอกอก ทั้งคู่ตกใจกับร่างที่จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมาเดินได้ แถมยังทำท่าจะเข้ามาทำร้ายพวกตน มันแหกปากร้องโหยหวนอย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ไหนจะมือขาดที่ไล่ทำร้ายสุดาอีก
หันมองไปทางเข้าห้องใต้ดิน ภาพวาดของคุณหญิงอนงค์ตรงหน้า ทำไมมันถึงดูเยือกเย็นและอ้างว้างอย่างประหลาด ก้าวเข้าไปเลื่อนภาพวาดออก ดิเรกคว้าปืนลูกซองที่ชั้นไม้มากำไว้แน่น ทั้งสองเห็นแสงไฟส่องขึ้นมาเป็นทางตามบันได เสมือนเชื่อมต่อไปยังนรกอเวจีไม่มีผิด ขณะยังตัดสินใจไม่ถูก เสียงหนัก ๆ ก็ดังมาจากประตูห้องเก็บของ หนุ่มสาวทั้งสองสะดุ้งโหยง ใจเต้นแรงจนแทบจะปะทุออกมานอกอก
“มันตามมาแล้ว”
ดิเรกบอกเสียงสั่น เหงื่อกาฬหลั่งทะลักจนเสื้อเปียกชุ่มไปหมด รู้แล้วว่าร่างของเจ้าคุณไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นภูตผีนรกที่ยังคงมีตัวตนให้เห็นชัดถนัดตา ผีที่เกิดจากคาถาอาคมของนางลำเจียก!
สุดาไม่รอช้า คว้ามือดิเรกลนลานลงบันไดไปชั้นใต้ดินทันที
ขณะจะวิ่งผ่านห้องพิธีกรรมปลุกวิญญาณไป พลันประตูห้องก็เปิดอ้าออก ราวกับมีใครมาเปิดรอรับอยู่ แสงสว่างจากตะเกียงส่องให้เห็นภายในห้องได้ชัดเจน...เพิ่งสังเกตเห็นว่าทางเดินในอุโมงค์ก็มีคนมาตามคบไฟไว้เป็นจุด ๆ
ใครมันมาตามคบไฟไว้...ดิเรกไม่มีเวลาสงสัย เพราะในขณะนี้มีร่างของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเคลื่อนไหวอยู่ภายในห้องทำพิธี ร่างท้วมของแก คนทั้งสองจำได้ดี ดิเรกชะงักเท้ากึก พลอยทำให้สุดาชะงักเท้าตาม เขาจ้องมองอย่างไม่เชื่อสายตา...คุณลำเจียกเข้ามาอยู่ในนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาพลาดไปที่ไม่ขึ้นไปดูให้ดีเสียก่อนว่าแกยังอยู่ในห้องกับเจ้าคุณหรือไม่ ที่แท้แกแอบมาทำพิธีกรรมเรียกวิญญาณอยู่ที่นี่
เสียงงึมงำพร่ำบ่นเป็นท่วงทำนองสูงต่ำดังมาจากปากแก สายตาจับจ้องอยู่ที่หน้าหนังสือในมือ โดยไม่สนใจคนทั้งสองที่ยืนมองอยู่นอกประตู ส่วนบนแท่นบูชามีร่างไร้วิญญาณของคุณหญิงอนงค์นอนอยู่ ทั้งร่างเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดสีแดงฉาน
อะไรก็ไม่ร้ายเท่าขณะนี้ ร่างในชุดขาวยาวกำลังขยับตัวจะลุกขึ้นนั่งบนแท่นหิน
สุดาแทบกรีดร้องออกมา ยกมือปิดปากตัวเองไว้ทันควัน เท้าทั้งคู่เหมือนถูกตอกตรึงลงไปบนพื้น สายตาจับจ้องมองไปที่ร่างในห้องอย่างตกตะลึงพรึงเพริด ขนลุกขนพองไปทั้งตัว
มันคืนนรกอะไรกัน...หญิงสาวสะอื้นไห้อย่างสุดจะทานทนไหวต่อภาพอันบีบคั้นจิตใจ เวรกรรมอะไร ถึงต้องมาเผชิญกับความน่ากลัวอยู่แบบนี้...
มีเสียงดังโครม! กึกก้องอยู่ด้านนอก บอกให้รู้ว่าอมนุษย์ตนนั้นได้พังประตูเข้ามาแล้ว พร้อมกับกลิ่นควันไฟฟุ้งกระจายเข้ามาด้วย
ดิเรกตัดสินใจวาดกระบอกปืนไปทางร่างในห้องทันที ถ้าจะหนีไปให้ได้ ต้องกำจัดนางผีร้ายในห้องนี้ก่อน เพื่อไม่ให้ถูกตามไล่ล่า
แชะ!
(มีต่อ)