สวัสดีครับสมาชิกทุกๆท่าน ผู้ที่ชื่นชอบการอ่านเรื่องราวสยองขวัญ ผมก็คนหนึ่งครับที่ชอบอ่านเรื่องผีๆ และได้ได้อ่านฟังเรื่องราวสยองๆมามาก และที่เคยเจอมากับตัวเองก็พอมี ก็เลยอยากจะมาแบ่งปันกันบ้างครับ เข้าเรื่องละกันนะครับ..
เมื่อประมาณเกือบๆยี่สิบปีก่อนผมเคยถูกส่งให้ไปฝึกงานเกี่ยวกับเครื่องเบญจรงค์ที่โรงงานเซรามิคแห่งหนึ่ง(แถวๆอ้อมน้อย) จะไม่เล่ารายละเอียดของโรงงานนะครับ แต่จะเล่ารายละเอียดของที่พักคนงานแทน ซึ่งที่พักคนงานก็ถูกดัดแปลงมาจากตึกแถวสองชั้นครึ่ง(ห้องริมสุด) ภายในถูกแบ่งออกเป็นหลายๆห้อง และมีห้องน้ำรวมอยู่ชั้นล่างสุด(ส่วนผมพักอยู่ห้องชั้นบนสุด) ผมทำงานอยู่ได้เกือบๆเดือนละครับเรื่องก็เกิด
วันหนึ่งหลังจากเลิกงานกลับมาถึงห้อง ผมก็นั่งวาดรูปเล่นเพลินๆ มารู้ตัวอีกทีก็ดึกแล้วบวกกับปวดท้องหนัก ก็เลยจัดการเปลี่ยนผ้านุ่งผ้าขนหนูคว้าเอาขันน้ำกับสบู่โดยที่ไม่ลืมหยิบไฟแช็คไปด้วย เพราะวันนั้นหลอดไฟในห้องน้ำมันขาดพอดี จะขออธิบายลักษณะภายในห้องน้ำหน่อยนะครับคือมันจะค่อนข้างกว้าง ผนังด้านตรงข้ามกับประตูจะมีช่องระบายอากาศ และโถส้วมจะถูกกั้นด้วยผนังอีกทีแต่ไม่มีประตู แล้วก็จะมีแสงไฟจากข้างนอกส่องลอดช่องลมเข้ามา ทำให้ในห้องน้ำไม่มืดสนิดเสียทีเดียว หลังจากเข้าห้องน้ำล็อคกลอนเรียบร้อยก็จัดการถอดผ้าพาดไว้กับผนังแล้วเดินไปนั่งส้วมก่อนเป็นอันดับแรก ในระหว่างที่นั่งอยู่นั้นผมก็เริ่มเห็นอะไรสักอย่างกำลังเคลื่อนไหว มันเป็นเงาอยู่บนผนังลักษณะเหมือนแขนคนสองข้างก็ลังทำกิจกรรมอะไรสักอย่างอยู่ ตอนนั้นผมก็ไม่คิดอะไรคิดแค่ว่าคงเป็นเงาของกิ่งไม้ข้างนอกมากว่า นั่งมองไปก็จินตนาการตามไปด้วยเรื่อยเปื่อย แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่ามันก็เหมือนแขนคนมากจริงๆแฮะ
หลังจากเสร็จธุระหนักผมก็เดินมาจัดการเปิดก๊อกน้ำราดหัวราดตัว เสร็จแล้วก็ถูสบู่ แต่ระหว่างที่ผมกำลังถูสบู่แล้วก็หมุนไปหมุนมาอยู่ด้วยนั้นสายตาผมก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ข้างๆประตู มันมีลักษณะสูงประมาณเท่าเอวมีสีฟ้าๆโปร่งๆอยู่ห่างจากตัวผมไปในระยะไม่เกินสองก้าว ผมยืนเพ่งมองอยู่สักพักจึงมั่นใจว่านั่นคือ "คน" กำลังหันหลังให้ผมและกำลังก้มลงทำกิจกรรมอะไรสักอย่างอยู่ สิ่งแรกที่คิดเลยคือ ใครกัน? เข้ามาได้ยังไง? คิดเสร็จผมก็เอื้อมมือไปหยิบไฟแช็กมาเพื่อจะจุดดูให้ชัดๆ
พอหยิบไฟแช็คมาได้ผมก็จัดการจุดทันที แชะ.. วินาทีเดียวกับที่ไฟจากไฟแช็คสว่างวาบขึ้น ภาพตรงหน้าผมก็เปลี่ยนไป จากภาพของคนที่หันหลังให้และกำลังก้มลงทำอะไรบางอย่างอยู่ มันกับกลายเป็รภาพของหญิงวัยประมาณสี่สิบเศษ รูปร่างอวบนิดๆ ผมบ็อบยาวเกือบถึงไหล่ และใส่ชุดนอนแบบยาวเต็มตัวสีฟ้า เพราะว่ายืนอยู่ใกล้มากทำให้ผมเห็นรายละเอียดเกือบทั้งหมด และที่สำคัญร่างนั้นโปรงแสง!! และที่สำคัญกว่านั้นคือเธอกำลังยืนจ้องหน้าผมอยู่!!!! ไฟแช็คในมือผมดับลงทันที พร้อมกับผมพยายามมองไปทางอื่น หยิบผ้าขนหนูมานุ่ง หยิบขันน้ำมาถือไว้ ผมก้มหน้ามองพื้นเกือบตลอดเวลา ถึงภายในห้องน้ำจะมืดแต่แสงจากภายนอกที่ส่องเข้ามาก็ทำให้สว่างมาพอที่จะพอรับรู้ได้ว่าร่างนั้นไม่ได้หายไปไหนและกำลังยืนจ้องหน้าผมตลอดเวลา!! ผมกลั้นใจเดินผ่านหน้าเธอไปที่ประตูห้องน้ำ โดยที่เธอก็ยังคงจ้องมองผมอยู่ ผมปลดล็อคประตูและออกมาจากห้องน้ำทั้งๆที่ตัวยังเต็มไปด้วยสบู่ พอพ้นออกจากห้องน้ำได้ผมกระโจนขึ้นบันไดอย่างกับนินจา คือตึกสองชั้นครึ่งนี่ผมใช้การกระโดดเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น หลังจากเข้ามาในห้องได้ผมจัดการเช็ดตัวเปลี่ยนผ้าและคลุมโปงนอนทันที!!
เช้าวันรุ่งขึ้น(เป็นวันหยุด) ผมลงมาเล่าเรื่องที่เกิขึ้นเมื่อคืนให้น้าที่อยู่ชั้นสองฟัง ลูกชายแกที่ชอบไปหาผมที่ห้องก็สวนขึ้นมาทันทีว่า "เมื่อคืนผมก็ขึ้นไปหาพี่ แต่พอขึ้นไปก็ไปเจอกับเงาคนรูปร่างดำๆยืนขวางประตูห้องพี่อยู่ ผมก็เลยกลับเข้าห้องนอนเลย" หลังจากการพูดคุยสรุปก็คือ ผู้หญิงที่ผมเจอเมื่อคืนเป็นเจ้าของคนเก่าของตึกนี้ แกเป็นอะไรตายในห้องน้ำก็ไม่ทราบเพราะคนที่เล่าให้ฟังก็รู้แค่นั้น เย็นวันนั้นผมเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านที่บางกะปิทันทีและไม่ได้กลับไปอีกเลย
เย็นวันนั้นระหว่างที่นั่งอยู่บนรถ ปอ.พิเศษเพื่อเดินทางกลับ ผมก็นั่งคิดถึงเหตุการเมื่อคืนที่ผ่านมาพลางอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเมื่อคืนวิญญาณของผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ยืนอยู่ข้างๆประตูห้องน้ำล่ะ แต่มายืนขวางประตูแทนเราจะทำยังไง!!!! คิดแล้วขนลุก...
วิญญาณในห้องน้ำ
เมื่อประมาณเกือบๆยี่สิบปีก่อนผมเคยถูกส่งให้ไปฝึกงานเกี่ยวกับเครื่องเบญจรงค์ที่โรงงานเซรามิคแห่งหนึ่ง(แถวๆอ้อมน้อย) จะไม่เล่ารายละเอียดของโรงงานนะครับ แต่จะเล่ารายละเอียดของที่พักคนงานแทน ซึ่งที่พักคนงานก็ถูกดัดแปลงมาจากตึกแถวสองชั้นครึ่ง(ห้องริมสุด) ภายในถูกแบ่งออกเป็นหลายๆห้อง และมีห้องน้ำรวมอยู่ชั้นล่างสุด(ส่วนผมพักอยู่ห้องชั้นบนสุด) ผมทำงานอยู่ได้เกือบๆเดือนละครับเรื่องก็เกิด
วันหนึ่งหลังจากเลิกงานกลับมาถึงห้อง ผมก็นั่งวาดรูปเล่นเพลินๆ มารู้ตัวอีกทีก็ดึกแล้วบวกกับปวดท้องหนัก ก็เลยจัดการเปลี่ยนผ้านุ่งผ้าขนหนูคว้าเอาขันน้ำกับสบู่โดยที่ไม่ลืมหยิบไฟแช็คไปด้วย เพราะวันนั้นหลอดไฟในห้องน้ำมันขาดพอดี จะขออธิบายลักษณะภายในห้องน้ำหน่อยนะครับคือมันจะค่อนข้างกว้าง ผนังด้านตรงข้ามกับประตูจะมีช่องระบายอากาศ และโถส้วมจะถูกกั้นด้วยผนังอีกทีแต่ไม่มีประตู แล้วก็จะมีแสงไฟจากข้างนอกส่องลอดช่องลมเข้ามา ทำให้ในห้องน้ำไม่มืดสนิดเสียทีเดียว หลังจากเข้าห้องน้ำล็อคกลอนเรียบร้อยก็จัดการถอดผ้าพาดไว้กับผนังแล้วเดินไปนั่งส้วมก่อนเป็นอันดับแรก ในระหว่างที่นั่งอยู่นั้นผมก็เริ่มเห็นอะไรสักอย่างกำลังเคลื่อนไหว มันเป็นเงาอยู่บนผนังลักษณะเหมือนแขนคนสองข้างก็ลังทำกิจกรรมอะไรสักอย่างอยู่ ตอนนั้นผมก็ไม่คิดอะไรคิดแค่ว่าคงเป็นเงาของกิ่งไม้ข้างนอกมากว่า นั่งมองไปก็จินตนาการตามไปด้วยเรื่อยเปื่อย แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่ามันก็เหมือนแขนคนมากจริงๆแฮะ
หลังจากเสร็จธุระหนักผมก็เดินมาจัดการเปิดก๊อกน้ำราดหัวราดตัว เสร็จแล้วก็ถูสบู่ แต่ระหว่างที่ผมกำลังถูสบู่แล้วก็หมุนไปหมุนมาอยู่ด้วยนั้นสายตาผมก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่ข้างๆประตู มันมีลักษณะสูงประมาณเท่าเอวมีสีฟ้าๆโปร่งๆอยู่ห่างจากตัวผมไปในระยะไม่เกินสองก้าว ผมยืนเพ่งมองอยู่สักพักจึงมั่นใจว่านั่นคือ "คน" กำลังหันหลังให้ผมและกำลังก้มลงทำกิจกรรมอะไรสักอย่างอยู่ สิ่งแรกที่คิดเลยคือ ใครกัน? เข้ามาได้ยังไง? คิดเสร็จผมก็เอื้อมมือไปหยิบไฟแช็กมาเพื่อจะจุดดูให้ชัดๆ
พอหยิบไฟแช็คมาได้ผมก็จัดการจุดทันที แชะ.. วินาทีเดียวกับที่ไฟจากไฟแช็คสว่างวาบขึ้น ภาพตรงหน้าผมก็เปลี่ยนไป จากภาพของคนที่หันหลังให้และกำลังก้มลงทำอะไรบางอย่างอยู่ มันกับกลายเป็รภาพของหญิงวัยประมาณสี่สิบเศษ รูปร่างอวบนิดๆ ผมบ็อบยาวเกือบถึงไหล่ และใส่ชุดนอนแบบยาวเต็มตัวสีฟ้า เพราะว่ายืนอยู่ใกล้มากทำให้ผมเห็นรายละเอียดเกือบทั้งหมด และที่สำคัญร่างนั้นโปรงแสง!! และที่สำคัญกว่านั้นคือเธอกำลังยืนจ้องหน้าผมอยู่!!!! ไฟแช็คในมือผมดับลงทันที พร้อมกับผมพยายามมองไปทางอื่น หยิบผ้าขนหนูมานุ่ง หยิบขันน้ำมาถือไว้ ผมก้มหน้ามองพื้นเกือบตลอดเวลา ถึงภายในห้องน้ำจะมืดแต่แสงจากภายนอกที่ส่องเข้ามาก็ทำให้สว่างมาพอที่จะพอรับรู้ได้ว่าร่างนั้นไม่ได้หายไปไหนและกำลังยืนจ้องหน้าผมตลอดเวลา!! ผมกลั้นใจเดินผ่านหน้าเธอไปที่ประตูห้องน้ำ โดยที่เธอก็ยังคงจ้องมองผมอยู่ ผมปลดล็อคประตูและออกมาจากห้องน้ำทั้งๆที่ตัวยังเต็มไปด้วยสบู่ พอพ้นออกจากห้องน้ำได้ผมกระโจนขึ้นบันไดอย่างกับนินจา คือตึกสองชั้นครึ่งนี่ผมใช้การกระโดดเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น หลังจากเข้ามาในห้องได้ผมจัดการเช็ดตัวเปลี่ยนผ้าและคลุมโปงนอนทันที!!
เช้าวันรุ่งขึ้น(เป็นวันหยุด) ผมลงมาเล่าเรื่องที่เกิขึ้นเมื่อคืนให้น้าที่อยู่ชั้นสองฟัง ลูกชายแกที่ชอบไปหาผมที่ห้องก็สวนขึ้นมาทันทีว่า "เมื่อคืนผมก็ขึ้นไปหาพี่ แต่พอขึ้นไปก็ไปเจอกับเงาคนรูปร่างดำๆยืนขวางประตูห้องพี่อยู่ ผมก็เลยกลับเข้าห้องนอนเลย" หลังจากการพูดคุยสรุปก็คือ ผู้หญิงที่ผมเจอเมื่อคืนเป็นเจ้าของคนเก่าของตึกนี้ แกเป็นอะไรตายในห้องน้ำก็ไม่ทราบเพราะคนที่เล่าให้ฟังก็รู้แค่นั้น เย็นวันนั้นผมเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านที่บางกะปิทันทีและไม่ได้กลับไปอีกเลย
เย็นวันนั้นระหว่างที่นั่งอยู่บนรถ ปอ.พิเศษเพื่อเดินทางกลับ ผมก็นั่งคิดถึงเหตุการเมื่อคืนที่ผ่านมาพลางอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าเมื่อคืนวิญญาณของผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ยืนอยู่ข้างๆประตูห้องน้ำล่ะ แต่มายืนขวางประตูแทนเราจะทำยังไง!!!! คิดแล้วขนลุก...