<<< ตอนก่อนหน้า : http://ppantip.com/topic/32967356



บทที่ 5 (1/2)


“โอ๊ยยย!”

ขณะที่ศศิธรกำลังจะเดินผ่านห้องนอนใหญ่ เธอก็ได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเทพบุตรหลงโรงลิเกของเธอเข้าพอดี และตามมาด้วยเสียงดังโครมครามเหมือนมีอะไรหล่นภายในห้องนอนนั่น เธอจึงรีบเปิดประตูเข้าไปดูโดยเร็ว

คราแรกที่เปิดประตูเข้าไป เธอไม่เห็นใครในห้องนอนของพี่ชาย แต่ได้ยินเสียงร้องโอดครวญดังมาจากห้องน้ำ จึงเดินตรงไปยังที่มาของเสียงทันที ซึ่งภาพแรกที่เธอเห็นภายในห้องน้ำเล็กๆ คือขวดยาสระผม ครีมอาบน้ำ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน หล่นกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นห้องน้ำเต็มไปหมด พร้อมกับที่ฝักบัวถูกเปิดน้ำอย่างแรงห้อยต่องแต่งอยู่ริมผนัง เหมือนกับมีสงครามขนาดย่อมเกิดขึ้นภายในนี้

แต่ภาพที่ทำให้เธอหลุดขำออกมาเสียงดัง ก็คือภาพคนตัวโตลงไปนั่งกองหมดสภาพอยู่กับพื้นห้องน้ำด้วยใบหน้าเหยเกไม่สบอารมณ์

“เกิดอะไรขึ้น ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า” ศศิธรพยายามกลั้นขำและถามออกไปด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของชายหนุ่มร่างยักษ์

“ข้าไม่เป็นอะไร แต่น้ำมันร้อนเกินไป” อินทุเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เมื่อเห็นสีหน้ายิ้มๆ ของหญิงสาวที่โผล่เข้ามาเห็นสภาพอันน่าอายขายหน้าของตนเอง

อินทุกำลังทดลองหมุนนั่นหมุนนี่ไปเรื่อยๆ แล้วจู่ๆ น้ำร้อนจัด ก็พวยพุ่งออกมาจากสายยาวๆ ที่กำลังห้อยอยู่ข้างผนัง ราดรดลงมาถูกใบหน้าและลำตัวของเขา จนเขาตกใจกวาดเอาสิ่งของรอบตัวหล่นลงมากองกับพื้น พร้อมกับที่ตัวเขาก็ล้มลงกับพื้นด้วยเช่นกัน

“ลุกขึ้นไหวไหม” ศศิธรถามออกมาด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมขยับตัวลุกขึ้นมาเสียที

อินทุไม่ได้ตอบคำถามของเธอ เขาลุกขึ้นด้วยตนเอง พร้อมกับชี้ไปที่ตัวต้นเหตุของความน่าอับอายนี้ทันที “ที่นี่มีน้ำพุร้อนด้วยรึ”

“น้ำพุร้อนรึ!” ศศิธรส่ายหน้า แล้วก็เดินเข้าไปหมุนปิดสิ่งที่ชายหนุ่มเรียกว่าน้ำพุร้อนทันที ซึ่งปุ่มปรับอุณหภูมิถูกหมุนปรับไปอยู่ที่อุณหภูมิสูงสุด พร้อมทั้งอธิบายในสิ่งที่ชายหนุ่มสงสัย “ไอ้นี่เขาเรียกเครื่องทำน้ำอุ่น ไม่ใช่น้ำพุร้อน...ท่านใช้ไม่เป็นหรือ”

“ข้า...”

ศศิธรจ้องมองอินทุด้วยดวงตาพราวระยับ เมื่อเห็นรอยเขินบนใบหน้าคมสัน เขาคงจะอายและเสียหน้าที่เธอเข้ามาเห็นเขาในสภาพนี้ แล้วตอนนี้เขาก็คงจะกลัวเสียฟอร์ม ถึงได้ไม่กล้ายอมรับออกมาตรงๆ ว่าเขาใช้เครื่องทำน้ำอุ่นไม่เป็น

“ข้าไม่เคยใช้ ข้าเคยแต่อาบในอ่างอาบน้ำ หรือไม่ก็ในลำธาร”

ศศิธรไม่อยากจะแกล้งชายหนุ่มฟอร์มเยอะอีก จึงเอื้อมมือไปจับฝักบัวไว้ พร้อมกับสอนการทำงานของเครื่องทำน้ำอุ่นให้ชายหนุ่มดูไปด้วย “ข้าจะสอนท่านให้...นี่ปุ่มเปิด ถ้ามันร้อนไปก็ปรับความเย็นตรงนี้” จากนั้นก็ร้องขอมือของชายหนุ่มเพื่อมาทดสอบอุณหภูมิของน้ำ “เอามือท่านมาซิ”

เมื่อชายหนุ่มยื่นมือออกมาให้เธอ เธอก็จับมือของเขามารองใต้น้ำฝักบัวที่เธอถือไว้ พร้อมกับเงยหน้าถามลูกศิษย์ตัวโต “อุ่นพอไหม”

อินทุไม่ได้ตอบคำถามของหญิงสาว เพราะเขามัวแต่จ้องหน้าของศศิธรอย่างพินิจพิเคราะห์ในความเหมือนของเธอกับภรรยาของเขา

“เอ่อ...อุ่นแค่นี้ก็พอแล้วมั้ง” ศศิธรเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เมื่อเจอสายตาคมจ้องนิ่งมาที่เธอตรงๆ เช่นนี้ แล้วก็รีบปล่อยมือของชายหนุ่มทันที เพราะตอนนี้เธอชักไม่แน่ใจว่า น้ำหรือมือของเขาร้อนมากกว่ากัน

จากนั้นก็เสหันไปเก็บข้าวของที่ตกเกลื่อนอยู่บนพื้นห้องน้ำขึ้นมา “ส่วนนี่สบู่เหลว ยาสระผม ยาสีฟัน แปรงสีฟัน...ท่านรู้จักไหม”

อินทุส่ายหน้าแทนคำตอบ

“ไอ้นั่นก็ไม่รู้จัก ไอ้นี่ก็ไม่รู้จัก...แล้วจะอาบน้ำอย่างไร จะต้องให้สอนหมดทุกอย่างเลยหรือไง” ศศิธรเอ่ยออกมาอย่างเหลืออด เพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเอาจริง

“ก็อาบให้ข้าซิ”

ซึ่งการตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พร้อมกับสายตาคมที่จ้องนิ่งมาที่เขาอย่างท้าทาย กลับทำให้ศศิธรตกใจจนเผลอทำควรยาสระผมในมือล่วงหล่นลงพื้นอีกครั้ง “อาบให้ท่านเนี่ยนะ! จะบ้ารึ ใครเขาอาบน้ำให้คนตัวโตๆ กัน ถ้าท่านเป็นเด็กเล็กๆ อาบน้ำไม่เป็นก็ว่าไปอย่าง”

“ถึงข้าจะไม่ใช่เด็ก แต่ข้าก็อาบน้ำไม่เป็น ดังนั้น เจ้าก็สมควรจะอาบน้ำให้ข้า” อินทุช่วยคิดหาวิธีแก้ปัญหาให้หญิงสาวตรงหน้า พร้อมกับตอบออกมานิ่งๆ อย่างไม่เห็นว่าจะเป็นเรื่องแปลกอะไรตรงไหนกับการอาบน้ำให้แก่เขา

จากตอนแรกที่ศศิธรคิดว่าการสอนคนโตๆ อาบน้ำว่าแปลกแล้ว แต่การต้องอาบน้ำให้คนที่โตๆ กันแล้วนี่ กลับแลดูแปลกยิ่งกว่า แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะสายตาที่ดูใสซื่อที่บอกให้เธออาบน้ำให้เขา หรือสายตาที่เขาชอบใช้สะกดให้เธอทำตามคำสั่งของเขา หรือเพราะมนตราแห่งอะไรกันแน่ เธอถึงได้ยอมพยักหน้าตอบตกลงออกไปง่ายๆ “เฮ้ออออ...ก็ได้ๆ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ต่อไปท่านจะต้องอาบน้ำเอง” หญิงสาวถอนหายใจออกมาหนักๆ แล้วก็หันไปสั่งชายหนุ่มต่อ “ถอดเสื้อผ้าออกซะสิ”

หลังจากสั่งให้ผู้ชายแก้ผ้า...เอ๊ย! ถอดเสื้อผ้าแล้ว ศศิธรก็เดินออกไปหยิบเก้าอี้ไม้ที่อยู่ตรงระเบียงนอกห้องเพื่อมาให้เขานั่ง

ทว่าเมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องน้ำอีกครั้ง เธอก็แทบจะเอาเก้าอี้ไม้ตัวเล็กในมือ ฟาดใส่ผู้ชายตัวโตที่ท่อนอกเปลือยเปล่า ผู้ชายที่กำลังยืนแก้ผ้าต่อหน้าต่อตาเธอ แบบไม่อายหญิงสาวที่เพิ่งจะทำความรู้จักกันเพียงแค่วันเดียวเช่นเธอเลยสักนิด

“นี่! หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้”

“หือ” ชายหนุ่มที่มือกำลังจะรูดกางเกงลงมากองกับพื้น หยุดการกระทำของทำของตนทันที พร้อมทั้งหันไปมองหญิงสาวที่ยืนเอามือปิดตาอยู่ตรงหน้าเขา

“ท่านจะถอดต่อหน้าข้าแบบนี้ได้อย่างไร ถอดแล้วก็ต้องใส่ผ้าขนหนูไว้ด้วยซิ” หญิงสาวพูดไปด้วย ก็ค่อยๆ เดินเอาผ้าขนหนูไปยื่นให้ชายหนุ่มด้วย

แต่เมื่อเห็นชายหนุ่มเอื้อมมือมารับไปอย่างงงๆ โดยที่ไม่ได้คิดจะจัดการกับตัวเองให้มันเรียบร้อย เธอก็เลยขยับเข้าไปใกล้แล้วจัดการนุ่งผ้าขนหนูให้เขาเองซะเลย

และเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยและโอเคสำหรับเขาและเธอแล้ว ศศิธรก็บอกให้เขาถอดกางเกงนอนขายาวที่เขาสวมออกได้ “ถอดกางเกงออกได้แล้ว”

ซึ่งครานี้ชายหนุ่มทำตามคำสั่งของเธอได้อย่างถูกต้องและถูกใจ เธอจึงไม่ได้ร้องโวยวายอะไรออกมาอีกจากนั้นศศิธรก็หันไปหยิบเก้าอี้ไม้ตัวเล็กมาวางไว้ใต้ฝักบัว แล้วเรียกให้ชายหนุ่มมานั่งลงตรงหน้าเธอ “นั่งลงตรงนี้”

หลังจากนั้นศศิธรก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจผู้ชายรูปงามเบื้องหน้า ด้วยการเอ่ยชวนคุยเรื่องทั่วๆ ไปเพื่อลดความกระดากอายของตนให้เบาบางลง “นี่ท่านความจำเสื่อมจริงๆ หรือ...แม้แต่อาบน้ำ ยังอาบไม่เป็นเลย”

“ความจำเสื่อมอะไร ข้าไม่ได้ความจำเสื่อม ข้าแค่...”

“พรุ่งนี้ไปหาหมอกันนะ” ศศิธรไม่ได้สนใจฟังคำตอบของชายหนุ่ม เธอตัดสินใจแทนเขาในทันที เมื่อคิดว่าเขาอาจจะได้รับความกระทบกระเทือนทางสมองขณะที่ตกน้ำ หรือไม่ก็สมองอาจจะขาดออกซิเจนนานเกินไปตอนที่เขาจมน้ำ เขาถึงได้มีอาการ...เพี้ยน...เช่นนี้

ซึ่งดูเหมือนว่าตอนนี้ เธอก็ชักจะติดคำพูดคำจาแบบเพี้ยนๆ ที่เขามักใช้พูดไปเสียแล้ว ตอนแรกเธอแค่อยากจะกระแนะกระแหนท่าทางวางอำนาจ ทำเหมือนเธอกับเขาอยู่กันคนละชนชั้นเท่านั้น แต่กลับกลายเป็นว่าเธอติดการใช้คำพูดคำจาแบบเขา และพูดมันออกมาอย่างเคยชินเสียแล้ว

“ท่านไม่มีอะไรติดตัวมาเลยหรือ...เงยหัวขึ้นหน่อย” ศศิธรถาม แล้วก็สั่งให้ชายหนุ่มร่างยักษ์เงยหัวขึ้นเล็กน้อย เพื่อจะได้ราดน้ำเพื่อที่จะสระผมให้กับเขาได้ง่ายขึ้น

“เจ้าก็เห็นว่า...ไม่มี” อินทุเอ่ยออกมายิ้มๆ

ศศิธรส่ายหัวกับตัวเอง เมื่อคิดได้ว่าเธอไม่น่าจะถามคำถามนี้ เพราะเธอก็เห็นอยู่ว่าคืนนั้น เขาไม่มีอะไรติดตัวมาเลยสักชิ้นเดียว จึงเสเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแทน “ขวดนี้คือยาสระผม...ทำแบบนี้นะ”

หญิงสาวเทยาสระผมใส่ฝ่ามือของตัวเอง แล้วก็ขยี้ยาสระผมลงบนผมหยักศกหนานุ่มของชายหนุ่มอย่างเบามือ แต่เมื่อหันไปเห็นสายตาของเขาที่แหงนเงยขึ้นมองเธอ เธอก็สั่งให้เขาหลับตาทันที “หลับตาซะ”

“ทำไมต้องหลับ”

“ฟะ...ฟองสีขาวมันแสบ”

หลังจากนั้นก็ไม่มีคำพูดใดๆ เล็ดลอดออกมาจากปากของคนทั้งสองอีกเลย จนกระทั่งอินทุร้องท้วงขึ้นมาเบาๆ หลังจากที่ศศิธรล้างเอาฟองสีขาวบนศรีษะของอินทุออกหมดแล้ว “ข้าลืมตาได้หรือยัง”

“อืม” ศศิธรอนุญาตเบาๆ ในลำคอ ใจจริงเธออยากจะให้เขาหลับตาจนกว่าเธอจะอาบน้ำให้เขาเสร็จนั่นแหละ เพราะลำพังแค่ร่างกายอันสมบูรณ์แบบที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขา ก็ทำให้หญิงสาวบริสุทธิ์เช่นเธอประหม่าจนมือไม้สั่นไปหมด

ถ้าขืนเธอเห็นสายตาคมของเขา ที่มักจะจ้องมองเธอนิ่งๆ เธอคงจะสั่นจนทำภารกิจไม่สำเร็จแน่ๆ

แต่จะสั่งให้เขาหลับตาต่อไป ศศิธรก็เกรงว่าเขาจะไม่รู้เรื่อง แล้ววันหลังเธอจะต้องมาอาบน้ำให้เขาอีก เธอก็เลยทำเป็นไม่สนใจ และก็เลือกที่จะหลบการสบตากับเขาตรงๆ แทน แล้วก็พยายามทำหน้าที่ของตนเองต่อไปอย่างขยันแข็งขัน “อันนี้เรียกสบู่เหลว ใช้ฟอกตัวแบบนี้”

หญิงสาวหยิบขวดสบู่เหลวขึ้นมาเทลงบนฝ่ามือของตนเอง แล้วก็ฟอกแขน หน้าอกกว้าง ไหล่หนา และแผ่นหลังแกร่งให้กับชายหนุ่มหลังจากเอาน้ำรดบนตัวเขาจนเปียกดีแล้ว

“หอม”

หญิงสาวที่ตอนนี้หูอื้อตาลายหน้าแดงไปหมด หลังจากได้เห็นและสัมผัสลูบไล้เนื้อตัว ซิคแพคของชายหนุ่มทั้งแท่งเป็นครั้งแรก จนรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะละลายหายไปจากตรงนี้ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เมื่อได้ยินชายหนุ่มหลุดคำพูดอะไรออกมาสักคำ

“ทะ...ท่านว่าอะไรนะ”

“เปล่า” อินทุปฏิเสธ แต่ก็แอบอมยิ้ม เมื่อเขารู้แล้วว่าเขามักจะได้กลิ่นหอมของอะไรมาจากผมและเนื้อตัวของหญิงสาวคนนี้ ยามที่เธอขยับเข้าใกล้เขา ซึ่งมันก็คือกลิ่นของยาสระผมและสบู่แหลว กลิ่นเดียวกับที่เขากำลังใช้อยู่ตอนนี้

ศศิธรลดตัวลงนั่งยองๆ เพื่อจะฟอกขาให้กับชายหนุ่ม แต่เธอก็ทำมันอย่างลวกๆ ด้วยใบหน้าแดงก่ำ เพราะเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ เธอก็เพิ่งจะเคยอาบน้ำให้ผู้ชายเป็นครั้งแรก แถมยังเป็นชายหนุ่มรูปงาม เสน่ห์ล้นเหลืออีกต่างหาก ถ้าเธอต้องอาบน้ำให้เขาทุกวัน เธอต้องตื่นเต้นจนตายวันละสามรอบเป็นแน่ ก่อนจะหันไปสั่งให้ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน เพื่อฉีดน้ำล้างฟองสบู่ออกจากตัวของชายหนุ่ม “ยืนขึ้น”

เมื่อราดน้ำให้ชายหนุ่มจนเนื้อตัวสะอาดดีแล้ว ศศิธรก็ข่มความกระดากอายแล้วสั่งเสียงเข้ม “ข้าจะออกไปข้างนอก ท่านก็เอาผ้าขนหนูที่ใส่อยู่นี่ออก แล้วใช้น้ำจากฝักบัวนี่ล้างตัวอีกรอบ แล้วก็ปิดน้ำตรงนี้ จากนั้นก็หยิบผ้าขนหนูผืนที่แขวนอยู่ที่ราวนั่นเช็ดตัวให้แห้ง เสร็จแล้วก็ใส่ชุดนี้ แล้วก็ตามข้าออกไปกินข้าวข้างนอกนะ”

ศศิธรเอ่ยอธิบายยืดยาว ก่อนที่ความคิดของเธอจะเตลิดไปไกลจนกู่ไม่กลับ แล้วก็ตบท้ายด้วยประโยคคำถาม “เข้าใจไหม”

หลังจากที่ชายหนุ่มพยักหน้ารับด้วยความจำยอม หญิงสาวก็รีบหันหลังเดินหนีออกไปจากห้องน้ำทันที ซึ่งแท้จริงแล้ว เขาอยากจะให้เธอแต่งตัวให้เขาจนเสร็จมากกว่า เพราะเขายังรู้สึกอยากจะเป็นตุ๊กตาตัวโตของเธอต่อไปอีกนิด

มือสั่นๆ เล็กๆ นุ่มนิ่มคู่นั้นของเธอ ที่ค่อยๆ ลูบไล้เนื้อตัวของเขา...ทำเอาเขาเกือบลืมตัวลืมใจคว้าตัวหญิงสาวเข้ามาแนบอกตั้งหลายครั้งหลายครายามที่เธอฟอกสบู่ให้กับเขาด้วยใบหน้าแดงเรื่อ ทั้งๆ ที่เขาไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับหญิงสาวรับใช้ที่เคยอาบน้ำให้กับเขาคนไหนมาก่อน จนอดที่จะเอ่ยถามลมถามแล้งออกมาเบาๆ ไม่ได้ “ศศิธร เจ้าร่ายมนต์อะไรใส่ข้ากันนะ”



=====================

มีต่อนะคะ (2/2)