ผมกะแฟนอายุห่างกัน5ปีครับ แฟนผมอายุ17
ผมอายุมากกว่า ซึ้งเราคุยกัน3วันคบเลย เพราะผมเคยมีคนคุยมาก่อนหน้านี้คือแบบคุยได้ไม่เกิน3เดือนได้เลิกคุยหมดเลย แต่กะคนนี้ผมเลือกคบและดูใจไปในตัวอะครับ แรกๆก็ไม่ได้คิดไร เพราะไม่เคยตัดสินใจคบไครไวแบบนี้ และเรื่องมันก็เริ่มจากตอนคบกันครับ
คือแฟนผมเขาเอาแต่ใจมาก เรื่องเล็กๆน้อยๆก็เอามาคิดหมด แรกๆผมก็ง้อตลอด แต่ก่อนจะงอนผมเรื่องผู้หญิง คือผมส่วนมากจะมีเพื่อนเป็นผู้หญิงละคนสนิทเป็นผู้หญิงสะส่วนใหญ่
แต่ผมก็ยอมเลิกติดต่อกะผู้หญิงทุกคนที่แฟนผมไม่อยากให้คุยเพื่อความสบายใจเขา และวันหนึ่งเราทะเลาะกันหนักมากเพราะผมไปเจอเขาไม่ลบแชทแฟนเก่าออกตอนนั้นคบกันได้1เดือนครับ ผมเข้าใจว่าเขาคงรักคนเก่ามากจนไม่กล้าลบแต่อีกใจผมก็คิดว่าของผมคิดถึงขนาดไหนก็ต้องลบเพราะเราเริ่มต้นใหม่กะคนใหม่แล้ว มันเลยทำให้ผมโกรธมากที่เขาทำในสิ่งที่เขาเองยังไม่ชอบ จนเราทะเลาะกันต่างคนต่างพูดประชดกันและเขาก็เลิกกะผม ตอนเลิกแรกๆผมก็ไม่ค่อยรู้สึกไรนะครับ พอผ่านไปสัก2-3วันผมคิดถึงเขาทุกวันจนกินไม่ได้นอนก็ฝันถึงเขา จนผมกลับไปง้อ บางทีผมอาจแพ้ความขี้อ้อนเขามั้งครับ เพราะตอนเวลาเราไม่ทะเลาะกันผมเราจะหวานกันมาก และผมก็เลือกที่จะง้อโดยการทักไปตื้อครับ เพราะผมกะเขาอยุ่ห่างกันผมต้องมาทำงาน จ.ใกล้เคียงซึ้งลากลับไปไม่ได้เพราะโควิด ผมตื้อจนเขาเริ่มใจอ่อนหน่อยๆ และวันนั้นเขาได้บริจาคเลือดครั้งแรกและเขาบอกผมว่าเพลียมาก ซึ้งผมก็เลยถือโอกาสสั่งแกร้ปละซื้อของกินไปให้เขา พร้อมเขียนโน๊ตขอโทษเรื่องวันนั้น และเขาก็ยอมใจอ่อนกลับมาคุยกะผมและคืนดีกัน ซึ้งผมคิดว่าเราคงจะไม่มีเรื่องจะทะเลาะกันมากกว่านี้แล้ว พอคบกันไปได้เดือนที่2วันนั้นวันเคาท์ดาวน์เรากะจะคอลกันข้ามปี แต่ผมดันเหนื่อยกะงานทั้งวันละได้หลับไป แต่ผมก็ตื่นมาตอน23:55น. แต่ว่าตอนนั้นเขาส่งข้อความมาด่าผมเป็นหางว่าวเลยคือสาเหตุเขาไปเจอผมไลค์รูปคนคุยเก่า ซึ้งผมไม่รู้เรื่องเพราะผมชอบเลื่อนฟีดข่าวละมือมันชอบกดไลค์ไปทั่ว และไปกดตอนไหนไม่รู้ เขาโกรธผมเป็นฟืนเป็นไฟละด่าผมยับว่าถ้ารักมันอยู่ไม่ไปคบกะมัน จะมาคบกะเราทำไม มันดีนักหนางั้นงี้บลาๆ ซึ้งคนคุยเก่านั้นผมเลิกคุยแต่ก่อนมาคุยกะแฟนผม3เดือนได้ละ แต่แค่ไม่ได้ลบเพื่อนเพราะไม่ได้คิดไรแล้ว คือผมก็ยอมรับผิดเลยขอโทษ+กะความเพลียผมตอนนั้นทำไรไม่ถูกครับ ได้ทะเลาะกันข้ามปีและเขาก็เลิกกะผมอิกตามเคย ผมก็ไม่รู้จะทำไงง้อไม่หายสะทีใจหนึ่งก็อยากให้ไป แต่ไม่รู้เพราะไรทำให้ผมง้อจนเขากลับมาอีกรอบ ผมก็ได้แค่คิดว่าเออนิสัยเด็กเขาเป็นงี้มั้ง พองอนก็งอนมากเพราะรักเรามากเลยไม่คิดไร พอเข้าเดือนที่3ผมกลับบ้านไปหาเขา ซึ้งได้อยู่ด้วยโคตรมีความสุขเลย ผมก็รู้สึกว่าสงสัยเพราะความห่างไกลเลยทำให้ทะเลาะกันบ่อย เราได้ใช้ชีวิตไปเที่ยวด้วยกันไปไหนด้วยกันจนวันผมกลับ คือตอนกลับบ้านเราไม่ได้ทะเลาะกันเลยสักวัน พอผมกลับผมดันมีปัญหาหมุนเงินไม่ทันเพราะต้องเอาจ่ายของที่จำเป็นมากๆ เขาก็พร้อมยื่นมือมาช่วย แต่นั้นแหละครับผมดีใจได้ไม่นาน ทะเลาะกันอีก และเขาก็ทวงเงินผม ซึ้งผมก็หาไม่ทันและได้แต่คิดว่าเราก็ซื้อของให้เขาตั้งเยอะแยะทำไมพอเราเดือดร้อนไม่คิดสงสารเราบ้าง  ผมก็มาคุยเคลียปรับความเข้าใจเรื่องที่ทะเลาะกัน จนคืนดีกันละมาเคลียเรื่องเงินว่าจะเอาไปทำไมไวจัง เขาเลยบอกเดือนนี้พ่อไม่ได้ส่งเงินให้เลยไม่รู้จะเอาตังไหนใช้จ่ายไปเรียนไปทำฟัน ผมก็เลยรีบหามาให้เขา ซึ้งหลังจากนั้นแหละครับผมเริ่มสงสัยตัวเองว่าจะทนกะเขาได้ไหมเพราะผมก็บอกผมหาตังหมุนไม่ทันนะ และเขาก็ชอบขอตังผมซื้อครีมนั้นนี้ ขอแต่ละครั้งก็ไม่ได้เยอะหรอกครับ2-3ร้อย แต่ส่วนมากซื้อของไม่จำเป็น และไม่สนว่าผมจะมีตังใช้ป่าว จนผมอยากเลิกกะเขา แต่พอเลิกกะเขาไปทีไร ผมรู้สึกขาดเขาละมันจุกๆเหมือนอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ ทำไรก็หงุดหงิดไปหมดเพราะทุกครั้งเวลาเหนื่อยได้คุยกะเขา เขาก็ช่วยทำให้หายเหนื่อยโดยการอ้อนบ้าง ทำตัวน่ารักๆแบ้วๆให้ผมขำบ้าง พอขาดไปมันรู้สึกหวิวๆ จนได้กลับมาดีกันตลอด ซึ้งแบบนี้ผมควรคบต่อไหม หรือจะถอยออกมาแล้วทำใจสู้ผ่านมันไปให้ได้ดีครับ