คืออย่างนี้ครับผมกับแฟนคบกันมาจะ2ปีแล้วเราอยู่บ้านเดียวกัน ตอนคบกันแรกๆผมไปมีอะไรกับ ผญ อีคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนห่างๆของแฟนผมแล้วทีนี้แฟนผมก็จับได้ครับ ช่วงแรกๆเราก็มีปัญหากันแต่สุดท้ายเราก็ดีกันมา ผมยอมรับครับว่าผม แต่พอมาช่วงหลังๆผมก็เริ่มรักแฟนผมรักมากเลยก็ว่าได้แต่พอมาช่วงนึงแฟนผมทิ้งผมไปมีคนอื่นโดยกระทันหัน ผมทั้งของร้องอ้อนวองให้เธอกลับมาแต่เธอก็บอกไม่อยากกลับมาเจ็บกับผมอีก ผมเลยยอมปล่อยเธอครับแล้วผมก็เริ่มคุยกับผู้หญิงคนอื่นหลายๆคน(ก็อย่างนี้แหละครับคนโสดคุยกับใครก็ได้)แต่ผมไม่เคยให้ใจใครไม่เคยจริงจังกับใคร คือตอนนั้นความรู้สึกผมมีแต่แฟนผมที่เลิกไป แล้วผ่านมาเดือนกว่าๆผมกลับไปง้อเค้าเค้าก็กลับมาหาผมซ้ะงั้นตั้งแต่เค้ากลับมาผมทำดีกับเค้ามากทั้งๆที่คนเช้าชู้ขี้โมโหอย่างผมไม่เคยทำมาก่อนผมยอมเค้าทุกอย่างครับทั้งๆที่เค้าไม่เหมือนเดิมเลยพอผ่านมาประมาน3อาทิตย์ผมจับได้ว่าเค้ามยังไม่เลิกคุยกับคนนั้นครับความรู้สึกตอนนั้นผมร้องไห้ไม่ออกเลยครับผมก็โมโหผมบอกให้เค้าสัดสินใจเค้าเลยขอเวลาผม1วันแล้วเค้าจะตัดสินใจผมก็ยอมแต่สุดท้ายเค้าก็กลับมาหาผมแล้วเราก็คบกันต่อด้วยความระแวงจึงทะเลาะกันบ่อยมากมันทำให้ผมไม่ไว้ใจเค้าแล้ววันนึงเค้าก็ทิ้งผมไปอีกตอนนั้นผมก็เสียใจครับแต่ผมไม่เหมือนครั้งก่อนผมร้องไห้แค่วันเดียวครับแล้วก็ตามภาษาผมเลยหาคนมาดามใจเธอทิ้งผมไป3วันแล้วเธอก็กลับมาหาผมใหม่แต่ครั้งนี้ผมคุยกับเค้าว่าไม่กลับไปแล้วแต่เธอก็ยังมาหาผมที่บ้านร้องไห้ให้ผมเห็นผมจึงใจอ่อนแต่พอกลับไปก็เหมือนเดิมครับ ทะเลาะกันแทบทุกวันจนผมเบื่อเบื่อมากๆ แล้ววันนึงผมไปเจอเพื่อนแฟนผมที่ผมเคยมีอะไรกันมาก่อน ซึ่งชีวิตนี้ผมไม่คิดว่าจะเจอผู้หญิงคนนี้อีก พอผมเจอเท่านั้นแหละผมใจผมก็สั่นๆผมชอบเค้าผมทำตัวไม่ถูกแล้วยิ่งผมทะเลาะกับแฟนผมทุกวันจนวันนึงเราเลิกกันแค่ครั้งนี้ผมบอกเลิกเธอครับ แล้วผมก็มาคุยกับเพื่อนแฟนผมได้สัก3วัน แต่แฟนผมมาง้อผมที่บ้านทุกวันจนผมใจอ่อนแล้วกลับไปอีกแต่ใจผมอยู่กับผู้หญิงคนนั้นแล้วครับจนทุกวันนี้ ผมอยากรู้ว่ากับแฟนผมมันเป็นแค่ความผู้พันธุ์ที่ตัดกันไม่ขาดสักที หรือผมแค่หลงคนเพื่อนแฟนผม...