คือเรามีปัญหาเรื่องการกินมาเดือนกว่าแล้วค่ะ ตั้งแต่ธันวา 2564 หลังสอบเสร็จเราก็ยุ่งมากแล้วเราก็กดดันตัวเองจนไม่สามารถทำสิ่งที่ตั้งเป้าไว้ได้ก่อนปีใหม่ เรานอนมองเพดานยาวเลยค่ะช่วงนั้น แล้วก็โทษตัวเองว่า ทำไมถึงทำไม่ได้ ทำไม ทำไม ทำไม อยู่แบบนี้ คือเราซึมไปเลยค่ะ แล้วก็กินข้าวน้อยลง จากวันสามมื้อ เป็นสองมื้อ จนกลายเป็นวันละมื้อเลยค่ะ เรากินข้าวครั้งเดียวอยู่ทั้งวันแบบนั้น คือไม่รู้ทำไม มันไม่รู้สึกอยากกิน ไม่หิว ทั้งๆที่บางวันก็มีอาหารโปรดเรา แต่เราก็ไม่กิน สิ่งที่เราชอบทำปกติก็ไม่ได้ทำ คือวันนึงเราเอาแต่นอน ตื่นมาละก็นอนต่อ มันแบบไม่มีแรงจูงใจจะทำอะไรอยากรีบนอนให้เวลาผ่านไปเร็วๆ จนขึ้นปีใหม่ เราก็นั่งร้องไห้คนเดียว ว่าทำไมถึงไม่มีอะไรเสร็จสักอย่าง ทำไมเราถึงทำไม่ได้ตามที่ตัวเองตั้งเป้าเอาไว้ เป็นอยู่ประมาณ 3-4 วัน หลังปีใหม่นะ ใจเราจะทำต่อมากแต่เหมือนร่างกายมันไม่ยอมทำตามเราอ่ะ มันนอยของมัน จนเราบังคับให้ตัวเองดูอนิเมะอะไรตลกๆเอา แล้วเราก็ได้ขำสักที ตอนนั้นรู้สึกโล่งใจบอกไม่ถูกมาก ว่าเออ เราขำได้สักที พอเราเริ่มกลับมาดีขึ้น เราก็ทำงานของเราต่อได้ แต่เรื่องการกินยังเป็นเหมือนเดิม มันเหมือนไม่ค่อยอยากจะกินข้าวอะไรพวกนั้นเลย จนถึงทุกวันนี้ก็กินข้าวมื้อเดียวนะ แต่บางวันก็กินขนมจุ๊บจิ๊บ เพราะมันน้อยดี แล้ววันนี้เรากินข้าวเช้าไปตอน 10โมงกว่า แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ได้กินอะไรอีกเลย พอมาตอนตีสองตีสาม เรานั่งทำงานอยู่ จู่ๆก็รู้สึกเหมือนมือสั่น เหมือนจะอ้วกออกมาเลยค่ะ แล้วไม่รู้ทำไม เราอยากกิน อยากของหวานขึ้นมา เรารีบไปหยิบขนมปังแผ่นแล้วราดนมข้นหวานเยอะๆ กินไปสองแผ่น นมหนึ่งแก้ว กล้วยสองลูก ขนาดยืนกินอยู่มือเรายังสั่น ขาก็สั่นด้วย แบบนี้มันเป็นอาการบอกว่าเราขาดสารอาหารหรือเปล่าคะ