สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราสับสนตัวเองมาก เราเป็นเด็กเภสัชจบใหม่ ทำงานโรงงานยาได้ 7 เดือน แล้วเรายื่นใบลาออกจากที่ทำงานไปตอนนี้ก็กำลังเคลียร์งานเก่าให้จบ สาเหตุที่เราลาออกเพราะเรารู้สึกว่างานเยอะไปแล้วบางครั้งเรารู้สึกกดดันจากตัวเองและหัวหน้า เพราะหัวหน้าเป็นคนที่เป๊ะกับงานมาก ชนวนเล็กๆที่ทำให้อยากลาออกมาจากความกดดันจากการทำงาน แล้วเราก็พยายามหาสาเหตุว่าที่นี่มีข้อเสียอย่างไร คืออยู่ที่นี่ไกลบ้านเรา เราต้องเช่าหออยู่ ก่อนยื่นใบลาออกเราอยากลาออกมากพยายามหางานใหม่ตลอด จนได้ร้านยา เราเซ็นสัญญาที่ใหม่แล้ว(เงินดีกว่าที่เก่า 7000บาทและประหยัดค่าเช่าหอ) แต่ยังทำงานที่เก่าเหลืออีก 2 สัปดาห์ ความรู้สึกที่ทำงานอาทิตย์นี้รู้สึกพอหัวหน้าไม่ตามงานมากแล้วรู้สึกแฮปปี้ เพราะเค้าไม่ได้ assign งานใหม่ให้แล้ว รู้สึกชอบสภาวะที่ทำงานที่เก่าตอนนี้มาก แล้วเราเริ่มเข้าใจการทำงาน แล้วปลงกับบุคลิกการทำงานของหัวหน้าแล้ว มาทำงานแรกๆหัวหน้าจะบุคลิกน่ากลัว ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ชอบพูดจาห้วนๆ เราเลยกลัว แต่เค้าเป็นคนทำงานเป๊ะ ต้องการความเป๊ะ เราต้องทำงานให้เค้าเป๊ะ คือความรู้สึกตอนนี้เราสับสนมาก เพราะเพื่อนรุ่นเดียวกันในแผนกอื่นๆเยอะมาก เจอกันตอนพักเที่ยง ทำงานติดต่อระหว่างแผนกยังพอได้พูดคุย แต่ถ้าเราไปทำร้านยาเงินดีกว่า 7000 บาท ไม่เสียค่าเช่าหอ แต่สังคมน้อยและคงน่าเบื่อ (ร้านยามีเราเป็นเภสัชคนเดียวกับผู้ช่วย 3 คน) โอกาสเติบโตในโรงงานยามีมากกว่าร้านยา แต่ก็ต้องอดทนทำงานอย่างน้อย 4 ปีถึงได้เลื่อนขั้น ร้านยา 2 ปีก็ได้เลื่อนแล้ว แต่บรรยากาศการทำงานของทั้ง 2 ที่ก็จะต่างกันสิ้นเชิงเลย ตอนนี้ใบลาออกเราให้ hrและหัวหน้าเซ็นแล้ว เหลือ senoir manager, director เรายังไม่ได้ยื่นให้เซ็น แต่เราเซ็นสัญญาที่ใหม่(ร้านยา)แล้ว เริ่มงานกลางเดือนก.พ. ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำอย่างไรคะ เราสับสนตัวเองมาก ช่วยบอกหน่อยว่าความรู้สึกนี้คืออะไร
ปล.1 เพื่อนร่วมงานที่เก่าดีมาก สังคมดี แต่งานบางช่วงมันก็กดดัน ด้วยความกดดันจากหัวหน้ามาสู่ตัวเราด้วย
ปล.2 เราทำงานแถวกทม. แต่บ้านเกิดเราอยู่ตจว. พ่อแม่อยู่ตจว.
ปล.3 เหมือนเราเสียดายสังคมที่นี่ งานเครียดแต่มีพี่ๆเพื่อนๆคอยช่วยเหลือ แล้วที่ใหม่เราต้องเป็นคนที่รับผิดชอบทุกอย่างในร้าน ต้องโตขึ้น ไม่มีใครช่วยเหลือ(มั้ง) เราคิดว่าก็คงมาหาประสบการณ์จากร้านยาสัก 2 ปีแล้วไปเปิดร้านยาเองที่บ้านตจว. แต่สับสนว่า ถ้าเราทำงานโรงงานยา เราก็ต้องมาทำที่กทม.เพราะบ้านเกิดเราไม่มี ถ้าเราจะโตในสายนี้ ก็คงไม่ได้กลับไปดูแลพ่อแม่บ่อยๆ คงกลับแค่ช่วงเทศกาล แต่เรามีพี่สาวดูแลและทำงานอยู่ตจว.อยู่ ทำไงดีคะเพื่อนๆ เราสับสนมาก😭
สับสนตัวเองหลังยื่นใบลาออก
ปล.1 เพื่อนร่วมงานที่เก่าดีมาก สังคมดี แต่งานบางช่วงมันก็กดดัน ด้วยความกดดันจากหัวหน้ามาสู่ตัวเราด้วย
ปล.2 เราทำงานแถวกทม. แต่บ้านเกิดเราอยู่ตจว. พ่อแม่อยู่ตจว.
ปล.3 เหมือนเราเสียดายสังคมที่นี่ งานเครียดแต่มีพี่ๆเพื่อนๆคอยช่วยเหลือ แล้วที่ใหม่เราต้องเป็นคนที่รับผิดชอบทุกอย่างในร้าน ต้องโตขึ้น ไม่มีใครช่วยเหลือ(มั้ง) เราคิดว่าก็คงมาหาประสบการณ์จากร้านยาสัก 2 ปีแล้วไปเปิดร้านยาเองที่บ้านตจว. แต่สับสนว่า ถ้าเราทำงานโรงงานยา เราก็ต้องมาทำที่กทม.เพราะบ้านเกิดเราไม่มี ถ้าเราจะโตในสายนี้ ก็คงไม่ได้กลับไปดูแลพ่อแม่บ่อยๆ คงกลับแค่ช่วงเทศกาล แต่เรามีพี่สาวดูแลและทำงานอยู่ตจว.อยู่ ทำไงดีคะเพื่อนๆ เราสับสนมาก😭