ขออนุญาตกล่าวก่อนว่า ครอบครัวเราไม่ค่อยจะสมบูรณ์แบบสักเท่าไหร่ เรามีย่าคนหนึ่ง แกอายุประมาณ70ได้แล้วแต่เราเรียกแกว่าแม่มาตลอด จนวันนี้ เราทำงานมาเหนื่อยมากๆ เราเลยจะขอนอนพักสักแปปนึง แล้วเราจึงจะไปทำงานบ้านต่อ เราอายุได้21แล้ว จนเรากำลังจะนอนพัก ย่าเรามากถามว่า ไม่ทำงานบ้านหรอ ทำงานอะไรของทำแค่นี้เหนื่อย ก็ไปตายซะ เราเลยตอบกลับย่าว่า งานมันหนัก มันเหนื่อย เดินทั้งวันจนล้า ขอนอนแปปนึง แล้วเขาก็พูดคำที่เขาพูดประจำในทุกๆวันออกมา คำนั้นคือ กูใหญ่ที่สุดในบ้าน ไม่มีใครเถียงกูได้ กูเลี้ยงมา แต่กลับเถียงกู แล้วเขาก็ตบหน้าเราแรงมาก เขาบอกว่า เขาจะเอามีดฟันเราให้คอขาด เราเลยบอกว่า งั้นเอาเลย อยู่ไปแล้วก็ไม่มีใครสนใจ เขาเลยตบหน้าเราอีกครั้ง จะว่าไปเราไม่ได้เถียงเขาเลย เราแทบจะไม่มีวันหยุดเพราะต้องหาเงินมาเลี้ยงครอบครัว ได้เงินมาเราก็ให้ย่า4000ต่อเดือน เราเก็บไว้ใช้แค่3500 แล้วเขายังบอกว่า ไม่เคยให้เงินกูใช้เลยแม้แต่บาทเดียว เราให้เงินเขาทุกเดือนไม่เคยขาด เราถูกตี แต่เราก็ไม่เคยคิดจะสวนกลับเลย เพราะเราคิดว่าเขาคือผู้มีพระคุณ เวลาเราพูดทีไร เขาจะบอกตลอดว่า อย่ามาเถียงกูนะ กูนี่ย่าตัวอย่าง กูใหญ่ที่สุดในบ้าน ไม่มีใครเถียงกูได้ เราคิดว่าไม่ว่าจะคนนอกคนใน เราก็มีสิทธิ์เท่าเทียมกันไม่ใช่หรอ?? จนวันนึงเรายืนอยู่หน้าบันไดแล้วย่าเดินตามหลังมา เขาก็ยืนพูดๆๆ ตามที่เราเล่าไปข้างต้น เขาพูดคำเดิมๆซ้ำๆวนไป พอเราพูด เขากลับถีบเราตกบันได แต่เราไม่เป็นอะไรมาก เราควรจะทำยังไงกับเหตุการณ์แบบนี้ดีค่ะ ควรแก้ไขยังไง หรือย้ายบ้านหนีไปเลย😭😔
ทุกคนเท่าเทียมกันหมด หรือเป็นแค่เค้าคนเดียวที่ใหญ่สุด???