เมื่อความกลัวสิงใจกลายขลาดเขลา
หลบหลีกเอาตัวรอดใบ้บอดเสีย
บ้างหมอบก้มสมยอมพร้อมคอยเลีย
ออกหน้าเชียร์รับใช้หมายรางวัล

ค่านิยมยินยอมน้อมสงบ
เกรงประสบภัยโถมขู่ข่มขวัญ
ทนก้มหน้าหากินพอสิ้นวัน
สิ่งเคยฝันอนาคตหมดปัญญา

ไร้อำนาจวาสนาชะตาหนอ
เขียงรองคอเขาเงื้อบั่นขวัญผวา
หมดสิทธิ์ร้องต้องนิ่งทิ้งปากกา
หยุดพรรณาเนื้อความตามใจปอง

ทำตัวให้เชื่องเชื่องเรื่องหวงห้าม
อย่าเหิมห่ามหาใส่ในสมอง
ซื้อแว่นใส่โลกสวยไว้ช่วยมอง
แล้วยิ้มย่องอยู่สบาย.. ไม่ต้องกลัว