รับคำท้าฯ
ตอนที่ 43
 
                ปักษาหันขวับมามองด้วยดวงตาเขียวปัด ที่ชายหนุ่มเรียกเธออย่างนี้

                “ฉันไม่ได้ชื่อ พะยูน!”  น้ำเสียงนั้นไม่พอใจอย่างมาก หุ่นดีขนาดนี้มาเรียกเธอเป็นพะยูนได้ไง! ยอมไม่ได้เด็ดขาด!

                “ชื่อ มาเรียม หรือครับ”  ปณตแกล้งแหย่ พลางอมยิ้มน้อย ๆ  ทำให้เธอหันมาสนใจเขาจนได้

                “ฉันชื่อ ปักษา” หญิงสาวเน้นคำชัดเจน  บอกเขาด้วยสีหน้าปั้นปึ่ง

                ชายหนุ่มคลี่ยิ้ม ในที่สุดได้รู้ชื่อของนางฟ้าเสียที

                “คุณการมีแฟนแล้วจริงเหรอคะ”  คนถามขมวดคิ้วย่น

                “ถึงตอนนี้ยังไม่ใช่  แต่อนาคตอันใกล้ก็ต้องใช่แน่นอน”  เขาขี้เกียจอธิบายถึงสัญญาที่ทั้งคู่มีต่อกัน  ซึ่งตอนนี้ก็เหลือเงื่อนไขอีกเพียงข้อเดียวเท่านั้น  สุดท้ายปริมาก็ต้องยอมรับเพื่อนของเขาเป็นแฟนตามสัญญาอยู่ดี

                “คุณมีแฟนหรือยัง...?”  หนุ่มเซอร์ถามสาวสวยตรงหน้า  ก่อนหยุดหัวเราะเบา ๆ

                “อ้อ! คงยังไม่มีสินะ  ไม่งั้นคงไม่เดินตามไอ้การต้อย ๆ”

                คำพูดของเขาทำให้พิธีกรสาวรู้สึกคันหัวใจจี๊ดเลย  อยากจะบอกว่า ไม่เคยตามผู้ชายคนไหนขนาดนี้มาก่อน  คนอย่างเธอ มีแต่หนุ่ม ๆ มาตามจีบทั้งนั้น

                “ผมจีบคุณ...ได้มั้ย”  เขาถามตรง ๆ

                “ไม่ได้!”  หญิงสาวตอบเสียงชัดถ้อยชัดคำ แล้วสะบัดหน้าเดินหนี

                “นี่คุณ.....เดินไปทางนั้น เดี๋ยวก็หลงทางหรอก” เขาตะโกนเรียกหญิงสาวที่เดินจ้ำอ้าวหนีไปแล้ว  เขาหยุดเดิน  และยืนรออยู่  ไม่นานเลยเห็นหญิงสาวหมวกชมพูเดินกลับมา 

                “ต้องการเพื่อนเดินด้วยมั้ยครับ?”  เขาเข้าไปเอียงตัวกระทบไหล่หญิงสาว  เมื่อไม่เห็นเธอตอบจึงเดินเร็ว ๆ ไปข้างหน้า

                “เดี๋ยว!”

                หนุ่มผมหยักศกได้ยินเสียงเธอเรียกจึงหันกลับมา  สายตามองไปยังมือของตัวเองที่ถูกมืออันเย็นเฉียบของหญิงสาวคว้าเอาไว้อีกต่างหาก  ใบหน้านั้นซีดมาก ในแววตามีหวาดกลัวซ่อนอยู่ มองไปมารอบตัวไม่มีใครเลยนอกจากเธอและเขาเท่านั้น

                “ให้จับแค่มือนะครับ”  เขาแกล้งแหย่เธอเบา ๆ สีหน้าอมยิ้มตลอดเวลา

                ปักษารีบปล่อยมือชายหนุ่ม  ดึงมือตนเองกลับมา  ทำหน้างอเป็นจวักอย่างหมั่นไส้

                ‘อยากจับมือตายล่ะ!’

                “ไม่ต้องกลัวนะ  ผมจะพาคุณไปส่งอย่างปลอดภัยแน่นอน” เขาหันมามองคนสวยทำหน้างอ  พลางยืดอก  ยกมือตบอกตัวเองอย่างมั่นใจ

                “นี่...คุณเรียนอะไรอยู่เหรอ”  ชายหนุ่มพยายามชวนอีกฝ่ายพูดคุย

                “ฉันเรียนเป็นหมอเด็ก”

                “ผมก็เรียนเป็นหมอเหมือนกันนะ”

                หญิงสาวมองหน้าคนหนุ่มข้างตัวอย่างไม่อยากจะเชื่อ น้ำหน้าอย่างเขาหรือจะเรียนเป็นหมอ

                “ผมเรียนเป็น สัตวแพทย์ครับ”

                ปักษาอดหัวเราะไม่ได้

                “ทำไมครับ  หน้าผมไม่ให้เหรอ”  หนุ่มมาดเซอร์หัวเราะ เพราะเวลาบอกใครว่าเขาเรียนเป็นหมอมักไม่มีคนเชื่ออยู่แล้ว

                “ถ้าว่าง ๆ ก็หาเวลา ผ่าหมาออกจากปากบ้างนะ”  หญิงสาวเดินแซงขึ้นหน้าไปทันที เมื่อมองเห็นกลุ่มเพื่อน ๆ ของเธอ

                “ผมยังเรียนไม่ถึงวิธีผ่าตัดเลยครับ”  เขาอมยิ้มเดินตามเธอไป

                “ฉันเจอเพื่อน ๆ แล้ว  คุณไม่ต้องตามมาแล้วนะ”  คนสวยหันมาบอกเมื่อยังเห็นหนุ่มปากเสียยังเดินตามมาอยู่

                “นี่คุณไม่รู้เหรอ ที่ผมตามคุณมาเนี่ย ผมตามมาจีบคุณนะ”  ปณตพูดพลางอมยิ้มทำหน้าทะเล้น

                เพื่อน ๆ ของปักษาพากันหัวเราะโห่ฮิ้วไปตาม ๆ กัน

                “ที่ว่างในใจคงไม่เหลือแล้วค่ะ ใส่ได้แค่คุณการคนเดียว”  ปุยฝ้ายอดแซวเพื่อนสาวไม่ได้  เมื่อครู่เห็นรีบเดินไปหานักร้องหนุ่มหน้าหวาน  แต่ทว่ากลับกลายเป็นหนุ่มอีกคนที่เดินมาด้วย

                “เป็นอะไรไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรครับ เป็นแค่คนแอบรักเธอก็พอ”  หนุ่มเซอร์พูดต่อไปพลางอมยิ้มน้อย ๆ  ทำให้เสียงโห่ฮาดังขึ้นอีก

                ปักษารีบเดินหนีไปที่ร้านขายเครื่องดื่ม  สั่งกาแฟมาดื่มแก้เซ็ง  ระหว่างรอจึงหยิบมือถือขึ้นมากดดูไปพลาง ๆ

                ปณตเดินตามไปสั่งกาแฟด้วย  เขาแกล้งดึงโทรศัพท์ในมือของหญิงสาวออกมาไว้ในมือตัวเองหน้าตาเฉย

                “ทำอะไร! เอามือถือของฉันคืนมานะ”  นางฟ้าคนสวยมองหน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง  แล้วแบมือมาตรงหน้าชายหนุ่มขอโทรศัพท์ของเธอคืน

                หนุ่มผมหยักศกหันหลังให้เจ้าของโทรศัพท์  แล้วกด ๆ จิ้ม ๆ  โทรศัพท์ของเธอ

                “เอาคืนมาเดี๋ยวนี้!”  หญิงสาวพยายามเข้าไปแย่งโทรศัพท์คืน

                ชายหนุ่มหมุนตัวหลบ  เขากดเบอร์ของตัวเองบนโทรศัพท์ของปักษาแล้วกดโทรออก  ก่อนจะหมุนตัวกลับมา  เป็นจังหวะเดียวกับที่เจ้าของโทรศัพท์เข้ามาหาพอดี ตัวเธอเลยเซมากระแทกกับเขาอย่างจัง  หนุ่มเซอร์เซถอยหลังเล็กน้อย โทรศัพท์ของเธอที่อยู่ในมือเกือบหล่น ทำให้เขารีบกดโทรศัพท์ไว้กับแผ่นหลังของหญิงสาวก่อนจะจับให้มั่นคงขึ้น  เธอจึงตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาโดยปริยาย  ปณตจ้องมองใบหน้าของนางฟ้าในระยะใกล้ชิด ไม่ว่าจะเป็นดวงตา จมูก ปาก ทุกอย่างที่ประกอบเป็นใบหน้าของเธอนั้นดูดีลงตัวไปหมด  เขาแทบตกอยู่ใต้มนตร์สะกดของเธอ  หัวใจเต้นแรงมากจนแทบหลุดออกมาข้างนอก  รู้ตัวอีกทีถูกอีกฝ่ายผลักอกอย่างแรง

                ปักษาพยายามแย่งโทรศัพท์ของเธอออกจากฝ่ามือของชายหนุ่ม  แต่ทว่าอีกฝ่ายยังไม่ยอมปล่อยมือ ปล่อยให้หญิงสาวพยายามแกะมือของเขาอยู่อย่างนั้น

                “เอาโทรศัพท์ของฉันคืนมา  คุณ! ทำอะไรกับโทรศัพท์ของฉัน!” เธอโวยวายลั่น

                “คุณเลี้ยงหมามั้ย? ตอบก่อน!”  เขามองมือขาว ๆ ของนางฟ้าจับมือของเขาเอาไว้ ผิวของเธอช่างตัดกันกับผิวของเขาดีแท้

                “เลี้ยง! แล้วทำไม?”

                “ผมกดโทรออกเบอร์ของผมเอาไว้แล้ว  ถ้าหมาของคุณมีปัญหา โทรหาผมได้นะครับ ห้ามลบเบอร์ผมนะ”  แล้วปล่อยมือคืนโทรศัพท์ให้เจ้าของ

                เธออยากจะบ้าตาย!  อะไรของเขาเนี่ย!

                หนุ่มมาดเซอร์เข้าไปยืนกระทบไหล่กับนางฟ้าคนสวย  แล้วฮำเพลงขึ้นมาเบา ๆ

 
               ขอจองได้ไหม จองได้ไหม  ถ้าเธอยังไม่มีใคร กับคนนี้ต้องการอะไรฉันยอมหมด 
               ขอจองได้ไหม จองได้ไหม ถ้าเธอยังไม่มีใคร  ก็เธอใช้คำว่าน่ารักสิ้นเปลือง  ทนไม่ไหวต้องขอจอง