สวัสดีค่ะ วันนี้เราอยากจะมาถามเพื่อนๆในpantipตามหัวข้อเลย ก่อนอื่นเราขอเล่าเรื่องตัวเองก่อน...
.
.
คือเวลาที่เราจะออกไปข้างนอกบ้านแต่ละที พ่อกับแม่เขาก็จะถามเราว่า ไปที่ไหน? ไปกับใคร? มีใครไปบ้าง? ผญ.หรือผช.? ไปกี่โมงกลับกี่โมง? แล้วถ้าไปเรื่องงานที่รร.แล้วเหมือนไปวันหยุด มีคนแค่บางกลุ่ม เขาก็จะถามอีกเยอะแยะมากๆๆ เช่น ครูรู้มั้ย? ไปทำงานกับรุ่นพี่หรอหรือรุ่นเพื่อนหรือใคร? แล้วถ้ามีผช.อยู่ด้วยอ่ะ เขาก็จะถามอีกว่า ผช.คนนั้นคือใคร? ชื่ออะไร? รู้จักหรอ? สนิทมั้ย? ไปรู้จัก/สนิทได้ไง? เห้ออออๆๆๆๆ
มันรู้สึกเยอะมากสำหรับเรา คือจะไปไหนแต่ละทีต้องขนาดนี้เลยไหม จนบางทีเราเลือกที่ไม่ไปไหน ไม่ไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่เข้าร่วมกิจกรรมที่ต้องไปรร.วันหยุด หรือกลับค่ำ แล้วระหว่างวันที่เราออกไปก็จะให้เราคอยไลน์ไปหาเป็นระยะๆ แบบเห้อออออ
เราแค่จะไปแค่นี้เองทำไมต้องถามเยอะด้วยอ่ะ เราเข้าใจว่าเขาเป็นห่วงเราแต่มันก็มากไปอ่ะสำหรับเราคือมันทุกครั้งเลย กลับบ้านเลทบางทีก็โดนดุละ เลทก็ไม่ได้แอบหนีเที่ยวหรือไปทำอะไรไม่ดีเลยอ่ะบางทีรถมันติด;-; ตอนนี้เรา17แล้วค่ะทุกคน เราก็ไม่ใช่เด็กม.ต้นแล้วมั้ยอ่ะ แต่นี่จนจะแบบใกล้18ละ เรารู้สึกว่าเราอยู่ในกรอบมากกกก กรอบจัด เขาไม่ให้มีแฟนเราก็ไม่มี เห้อ แต่หนักใจเรื่องนี้แหละค่ะที่เขาชอบถามมากมาย มันอึดอัดดด ไม่สบายใจเอาซะเลยTT เหมือนเป็นนักโทษที่โดนสอบปากคำไหงงั้น เห้ออออ
เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไรดีคะ แล้วพ่อแม่ทุกคนเป็นแบบนี้หรือเปล่า... (ขอบคุณที่เข้ามาตอบ/พูดคุยค่ะ)
พ่อแม่ใครที่ชอบเป็นห่วงเรามากๆบ้างคะ จนบางทีมันมากเกินไป
.
.
คือเวลาที่เราจะออกไปข้างนอกบ้านแต่ละที พ่อกับแม่เขาก็จะถามเราว่า ไปที่ไหน? ไปกับใคร? มีใครไปบ้าง? ผญ.หรือผช.? ไปกี่โมงกลับกี่โมง? แล้วถ้าไปเรื่องงานที่รร.แล้วเหมือนไปวันหยุด มีคนแค่บางกลุ่ม เขาก็จะถามอีกเยอะแยะมากๆๆ เช่น ครูรู้มั้ย? ไปทำงานกับรุ่นพี่หรอหรือรุ่นเพื่อนหรือใคร? แล้วถ้ามีผช.อยู่ด้วยอ่ะ เขาก็จะถามอีกว่า ผช.คนนั้นคือใคร? ชื่ออะไร? รู้จักหรอ? สนิทมั้ย? ไปรู้จัก/สนิทได้ไง? เห้ออออๆๆๆๆ
มันรู้สึกเยอะมากสำหรับเรา คือจะไปไหนแต่ละทีต้องขนาดนี้เลยไหม จนบางทีเราเลือกที่ไม่ไปไหน ไม่ไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่เข้าร่วมกิจกรรมที่ต้องไปรร.วันหยุด หรือกลับค่ำ แล้วระหว่างวันที่เราออกไปก็จะให้เราคอยไลน์ไปหาเป็นระยะๆ แบบเห้อออออ
เราแค่จะไปแค่นี้เองทำไมต้องถามเยอะด้วยอ่ะ เราเข้าใจว่าเขาเป็นห่วงเราแต่มันก็มากไปอ่ะสำหรับเราคือมันทุกครั้งเลย กลับบ้านเลทบางทีก็โดนดุละ เลทก็ไม่ได้แอบหนีเที่ยวหรือไปทำอะไรไม่ดีเลยอ่ะบางทีรถมันติด;-; ตอนนี้เรา17แล้วค่ะทุกคน เราก็ไม่ใช่เด็กม.ต้นแล้วมั้ยอ่ะ แต่นี่จนจะแบบใกล้18ละ เรารู้สึกว่าเราอยู่ในกรอบมากกกก กรอบจัด เขาไม่ให้มีแฟนเราก็ไม่มี เห้อ แต่หนักใจเรื่องนี้แหละค่ะที่เขาชอบถามมากมาย มันอึดอัดดด ไม่สบายใจเอาซะเลยTT เหมือนเป็นนักโทษที่โดนสอบปากคำไหงงั้น เห้ออออ
เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้อย่างไรดีคะ แล้วพ่อแม่ทุกคนเป็นแบบนี้หรือเปล่า... (ขอบคุณที่เข้ามาตอบ/พูดคุยค่ะ)