เราโตแล้ว เรียนจบแล้ว ตอนนี้เราอายุ27 เมื่อก่อนเราขอไปไหนก็ไม่อยากให้ไป ถ้าจะไปก็ต้องไปกับคนที่รู้จักซึ่งที่ๆเราจะไปมันไม่ใช่ที่อันตรายไม่ได้เที่ยว

กลางคืน เราเลยคิดว่าถ้าอยากไปแล้วขอคงไม่ได้ไป งั้นไม่ขอดีกว่าได้ไปแน่นอน ไปคนเดียวเงียบๆ

ล่าสุดเมื่อกี้เราขอแม่ไปนั่งกรรมฐานที่วัดในอยุธยาเราตั้งใจไปแค่ 3วัน คิดจะไปคนเดียวแม่ไม่ให้ไป ทั้งๆที่อยุธยาเราเคยอยู่มาเป็นสิบปี เหตุผลของเราคือเราอยากทำจิตใจให้สงบ ช่วงนี้เราเครียด เราตกงาน

ปกติเมื่อก่อนเราอยู่หอพักคนเดียวเราไปเที่ยวเองคนเดียวไม่บอกใครทั้งนั้น ขึ้นเหนือล่องใต้ไปคนเดียวหมด ไม่เช็คอินเฟสบุค ไม่อัพรูป ไม่โทรบอกใครทั้งนั้นแม้แต่แม่ เพื่อนสนิท ญาติพี่น้อง

เราไม่ชวนใครด้วยเราไม่ชอบลากคนอื่นมาเสียเวลากับเราบางทีแค่ไปเดินตลาดเพื่อนชวนไปเราก็ไม่ไปเราไม่ชอบต้องมารอดูนั่นดูนี่ด้วยกัน ดูหนังก็ดูคนเดียว แต่การใช้ชีวิตร่วมกับคนในสังคมเราอยู่ได้ปกติสนุกสนานเฮฮา

ตอนนี้เราอึดอัดใจ เพราะย้ายกลับมาอยู่บ้านจะแอบไปไหนคนเดียวเหมือนเมื่อก่อนมันก็ไม่ได้อีกแล้ว แถมเรามีภาระต้องดูแลหลานหลังโรงเรียนเลิกทุกวัน

ใจเรานะอยากจะออกไปไหนแล้วบอกคนในบ้านได้ทุกคนโอเค ไม่มาเบรกเรา เพราะเราคิดว่าถ้าเกิดอุบัติเหตุอะไรกับเราครอบครัวเราจะได้ทราบว่าเราหายไปที่ไหน อย่างตอนมีระเบิดที่แยกราชประสงค์ คือถ้าวันนั้นเราไปคนเดียว ไม่บอกใคร ไม่มีใครรู้ แล้วเราเกิดโดนระเบิดขึ้นมาทางบ้านเราจะช็อกมากแค่ไหน

เราพูดกับที่บ้านหลายครั้งแล้วแต่ไม่มีใครเข้าใจเราเลย