คือเราทะเลาะกับพ่อวันสิ้นปีซื่งวันควรจะเป็นวันที่ดี

เขาเลี้ยงเรามาดีมากกๆอยากได้อะไรเค้าให้หมดเลย จนพ่อกับแม่หย่ากันตอนเราป.1เราอยู่กับพ่อส่วนแม่ก็กลับไปบ้านของเค้าพ่อดูแลเรามาดีมากก็ทำทุกอย่าง ล้างจาน กวาดบ้านฯลฯ ส่วนเราที่ไม่ทำอะไรเลยกินแล้วก็นอน

วันสิ้นปีนั้นเรากับพ่อทะเลาะกับเรื่องมันเกิดขึ้นเพราะเรา เราอยากจะมีเข้าบัญชีทีละหลายบาทเหมือนเพื่อนๆคนอื่นเราก็เลยถามพ่อไปประมาณว่า"ทำไมเราถึงไม่มีแบบนี้อยากมีแบบนี้บ้าง"อะไรประมาณนั้น พ่อเราเป็นคนหาเช้ากินค่ำ ได้เงินวันละไม่เท่าไหร่

เรารู้ว่าเราเกิดมาจากความผิดพลาดเราเลยถามพ่อไปทำไมไม่เอาเราไปทิ้งที่บ้านเด็กกำพร้าให้คนที่รวยๆมารับไปเลี้ยงประมาณนั้น พ่อก็เงียบไปเราก็พูดไปอีก"ถ้าเกิดมาแล้วชีวิตเป็นแบบนี้คงไม่เกิดมาดีกว่า
พ่อก็พูดว่าพ่อก็เสียใจเหมือนกันที่เลี้ยงไม่ได้ตามที่เราหวังไว้ เราคิดว่าพ่อคงจะเสียใจมากที่เราพูดแบบนี้ไป อันนี้คอเรามันผิดที่เราแบบ300%

เราก็พึ่งจะสำนึกผิดได้กว่าเราพูดแรงไปมากเพราะเค้าเลี้ยงเรามาได้ดีมากๆ เช้าวันที่1พ่อเราก็ทำว่าเรื่องเมื่อคืนไม่เกิดขึ้นบอกว่าไปกินข้าวด้วยกับข้าวอยู่ในหม้อ วันนั้นเราไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ทะเลาะกันเลย เราอยากจะขอโทษเค้าที่พูดแรงไปแต่เลือกที่จะไม่พูดออกไปแล้วมาขอโทษเค้าในใจเราควรจะขอโทษเค้ายังไงดี

(เราอาจจะพิมพ์ผิดไปบ้างขอโทษด้วยนะคะ😭🙇🏽‍♀️)