สวัสดีค่ะทุกคน สฝนี้คือครั้งแรกที่เราตัดสินใจมาตั้งกระทู้ เราแค่อยากเล่าเรื่องราวของเราให้ฟัง อยากได้คำตอบคำแนะนำค่ะ 
ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่ปกติแล้วมีความคิดลบๆพอสมควร หวาดระแวงขี้กลัว คิดมากอยู่แล้ว จนพักปีหลังๆมาเราเริ่มรู้สึกว่าเราเก็บมาคิดเยอะมากกว่าปกติ ทั้งเอาคำพูดอะไรที่มันสะเทือนในเล็กๆน้อยๆมาคิด อะไรนิดหนึ่งคือเครียดร้องไห้ ย้ำคิดย้ำทำ เป็นแบบนี้มาสักปีกว่าๆ  จนมานี้เรามีการที่อยู่ๆอยากร้องไห้ รู้สึกแบบเหมือนคนใจหายเสียใจอะไรรุนแรงจนต้องร้องไห้ออกมา แรกๆเราไม่เข้าใจตัวเองคือเราก็พยายามหาเรื่องทะเลาะกะเเฟนเพราะคิดว่าเรื่องนี้หรือเปล่า แต่มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่จะคิดเรื่องแฟน เพราะอยู่ด้วยกันตลอดเขาน่ารักมากๆ ดูแลเราดีมากๆ เมื่อคืนเรานอนไม่หลับ ร้องไห้ยันตี4 จนตาบวม พอตื่นมาก็หาย จนเมื่อกี้ทั้งๆที่เราอบขนมจะเอาใว้ให้ลูกกินตอนเช้า ช่วงจังหวะที่รอขนมในเตา เราก็รู้สึกแบบเดิมอีกครั้งคือมันตื๊ดเข้ามาในใจ แล้วรู้สึกแบบเราอยากร้องไห้ เราเสียใจ เราทุกข์ใจ ทั้งๆที่ไม่มีเรื่องอะไรเลยจริงๆค่ะ  เลยตัดสินใจบอกแฟนตรงๆ  แฟนเราก็จะพาเราไปปรึกษาหมอ แต่ด้วยช่วงนี้โควิดระบาด เราเลยคิดว่าจะรอใว้ก่อนให้อะไรมันดีค่อยไปโรงบาล เลยแวะเข้ามาระบายในนี้ 

#เป็นการตั้งกระทู้ครั้งแรกอาจพิมอะไรงงไม่ค่อยเข้าใจแต่เราพยายามที่จะเล่าเรื่องความรู้สึกทั้งหมดของเราค่ะ