ต้องขอเล่าเรื่องที่รู้สึกเหนื่อย และเครียดเกี่ยวกับชีวิตครอบครัวนะคะ พ่อแม่เราเสียไปประมาณ 5 ปีแล้ว ตอนนี้แต่งงานแล้วมาอยู่บ้านแฟน มีลูกชาย 2 คน 3.5 ขวบ กับ 1.4 ขวบ บ้านแฟนทำธุรกิจไร่อ้อย ไร่มัน ส่วนเรามีงานประจำ เมื่อก่อนเราทำงานกลับบ้านทุกอาทิตย์ แต่ตอนนี้ย้ายมาใกล้บ้าน ไปกลับทุกวัน ทำให้มีเวลาได้อยู่กับลูกช่วงเย็น เรื่องมีอยู่ว่า เราจับได้ว่าแฟนแอบเสพยามาสักพัก พอจับได้ก็ปฏิเสธนู้นนี่ไปเรื่อย บอกไม่ได้ติด เราก็เริ่มสังเกตุอาการต่างๆมาตลอด แต่เราจะกลับบ้านแค่ ส- อ จนเราได้ย้ายที่ทำงานมาใกล้บ้าน จึงทำให้จับได้บ่อยชึ้น ทะเลาะมีปัญหากันบ่อย ล่าสุดไปบำบัดที่ รพ. 14 วัน พอกลับมาก็ดีขึ้น แต่ไม่นานเราก็จับได้อีกว่าไม่เลิก ครั้งนี้เรากำลังจะตัดสินใจกลับบ้านตัวเอง แต่ประเด็นมีอยู่หลายอย่าง คือ ถ้าเรากลับบ้านเราต้องย้ายที่ทำงาน  เราไม่มีคนเลี้ยงลูกให้ เพราะตอนอยู่บ้านแฟน ย่าเป็นคนดูลูกให้ ลูกคนโตต้องย้าย รร. ซึ่งจากเรียนเอกชน คงต้องไป รร รัฐบาล  และเราต้องไปเริ่มสร้างตัวเองใหม่ เนื่องจากเรามาอยู่บ้านแฟน ก็สร้างบ้านด้วยกันแล้ว อีกอย่างเราก็สงสารลูก อยู่กับปู่ย่าก็สบาย คอยซัพพอตทุกอย่างเพราะเขาไม่มีหลาย แต่ถ้าขืนอยู่ต่อ เราก็ไม่รู้ว่าจะทนได้ไหม เราเบื่อหน่ายเต็มที ไม่รู้จะทำยังไง  แต่สามีเราก็ช่วยดูลูกได้ หาเงินได้เราเป็นคนเก็บหมด ไม่เคยทำร้ายเรา ไม่เถียง ไม่บ่น แต่ไม่เข้าใจกัน ยิ่งอยู่ก็ยิ่งคุยกันไม่โอเคร เราจึงคิดว่าตอนนี้หากจะพาลูกออกจากตรงนี้เราก็ยังไม่พร้อม แต่เราก็ไม่อยากอยู่ จะไปเลยก็สงสารลูกกลัวลำบาก  แต่ถ้าออกจากตรงนี้ได้ เราคิดว่าชีวิตเราจะมีความสุขกับลูกมากขึ้น แต่บางทีก็กลัวลูกทีปม ไม่รู้จะเอาไงต่อดัค่ะ ยิ่งพ่อแม่ไม่มีก็ยิ่งเหมือนตัวคนเดียว