เราสงสารแม่แบบว่า สงสารมากค่ะ เครียดด้วย+บวกกับท้องอยู่ คือเรากับแม่อยู่กัน2คนค่ะ พ่อเราเสียนานแล้ว พอเราแต่งงานมีครอบครัวเราก็มาอยู่บ้านแฟน แม่ก็อยู่ที่บ้านเช่าคนเดียว เเต่บ้านเรากับแม่ไม่ไกลกันเลยค่ะ เรามีเวลาไปหาเขาแค่ตอนเย็นเวลาเดียวค่ะ แต่ที่เราสงสารแม่คือ เราชอบนึกถึงตอนแม่ไปทำงานคนเดียว กลับบ้านมาก็ต้องทำงานในบ้านเองทุกอย่างคนเดียว แต่ตอนที่เราอยู่กับแม่ เราเป็นคนทำทั้งหมดค่ะ ถ้าเป็นงานนอกบ้านเราก็ช่วยกันทำ2คนกับแม่ค่ะ แล้วอีกอย่างแม่ก็เป็นโรคเบาหวาน+ความดัน ที่เราไปช่วยแม่ทำไม่ได้เพราะว่าทางบ้านแฟนก็มีไร่ มีนาที่ต้องทำค่ะ อยากรู้ว่าใครพอมีปัญหาแบบนี้บ้างคะ แช้วทำอย่างไรให้คิดเรื่องน้อยลงบ้าง เพราะเครียดมากจนเกือบจะแท้งลูกหลายรอบเลยค่ะ