ตอนนี้รู้สึกสับสนมาก อยากได้มุมมองจากคนอื่นบ้างค่ะ
เราอายุ 30 ทำงานราชการ แต่งงานกับแฟนมา 6 ปี มีลูกอายุขวบกว่าๆ เมื่อก่อนเรากับแฟนไม่มีปัญหากันเลยค่ะ แต่มาช่วง 1-2 ปีที่ผ่านมา แฟนเล่นพนันบอลจนเป็นหนี้หลักแสน ขโมยทองที่เค้าเคยซื้อให้เราไปขาย จับได้ 2-3 ครั้ง คุยกัน ให้อภัย รับปากว่าจะเลิกเล่นพนันบอลอีก
แต่สุดท้าย วันนี้เราจับได้อีกว่าเล่นพนันบอล ขโมยทองที่เป็นของลูกไปขาย ครั้งนี้รู้สึกเราไม่เสียใจ มันคงเกินคำว่าเสียใจไปแล้ว แต่เรากำลังตัดสินใจ ว่าจะให้อภัยอีกครั้ง หรือถอยออกมาดี
เราเคยคิดว่าจะเลิกหลายครั้งที่เกิดเหตการณ์นี้ แต่ก็ทำไม่ได้สักที อาจเพราะเราอ่อนแอเกินไป ตอนนี้เราอยู่ที่บ้านแฟน ลูกเรามีความสุขมาก มีปู่ ย่า และญาติๆแฟนอีกหลายบ้าน ที่อยู่ในบริเวณเดียวกัน ลูกเราเป็นเด็กร่าเริง ชอบผู้คนมากๆ ญาติๆ รวมถึงคนเเถวบ้านรักเเละเอ็นดูลูกเรามาก มีคนเเวะเวียนมาเล่นด้วยทุกวัน ที่บ้านสามีดีกับเราและลูกมาก เรามองลูกเเล้วเห็นเค้ายิ้ม เค้าหัวเราะ เราสงสารเค้าจริงๆ ถ้าหากเลิกกับสามีเราและลูกต้องออกมาอยู่กันเพียงสองคน เรามีบ้านของเราแต่ไม่มีคนอยู่ เราไม่มีญาติสนิทเลย พ่อแม่ ตายายที่เลี้ยงเรามาเสียชีวิตหมดเเล้ว
เรายอมรับว่าเราเองที่ไม่เข้มเเข็งพอที่จะเดินออกมา เราไม่กลัวการไม่มีสามี แต่เรากลัวลูกไม่มีความสุข เราสับสน เราไม่คิดเลยว่าชีวิตครอบครัวเราจะบัดซบอย่างนี้
กระทู้นี้เราแค่อยากได้มุมมองคนอื่น เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำอย่างไร
สามีติดพนันบอล ลูกยังเล็ก ชีวิตเราไม่มีใคร ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ
เราอายุ 30 ทำงานราชการ แต่งงานกับแฟนมา 6 ปี มีลูกอายุขวบกว่าๆ เมื่อก่อนเรากับแฟนไม่มีปัญหากันเลยค่ะ แต่มาช่วง 1-2 ปีที่ผ่านมา แฟนเล่นพนันบอลจนเป็นหนี้หลักแสน ขโมยทองที่เค้าเคยซื้อให้เราไปขาย จับได้ 2-3 ครั้ง คุยกัน ให้อภัย รับปากว่าจะเลิกเล่นพนันบอลอีก
แต่สุดท้าย วันนี้เราจับได้อีกว่าเล่นพนันบอล ขโมยทองที่เป็นของลูกไปขาย ครั้งนี้รู้สึกเราไม่เสียใจ มันคงเกินคำว่าเสียใจไปแล้ว แต่เรากำลังตัดสินใจ ว่าจะให้อภัยอีกครั้ง หรือถอยออกมาดี
เราเคยคิดว่าจะเลิกหลายครั้งที่เกิดเหตการณ์นี้ แต่ก็ทำไม่ได้สักที อาจเพราะเราอ่อนแอเกินไป ตอนนี้เราอยู่ที่บ้านแฟน ลูกเรามีความสุขมาก มีปู่ ย่า และญาติๆแฟนอีกหลายบ้าน ที่อยู่ในบริเวณเดียวกัน ลูกเราเป็นเด็กร่าเริง ชอบผู้คนมากๆ ญาติๆ รวมถึงคนเเถวบ้านรักเเละเอ็นดูลูกเรามาก มีคนเเวะเวียนมาเล่นด้วยทุกวัน ที่บ้านสามีดีกับเราและลูกมาก เรามองลูกเเล้วเห็นเค้ายิ้ม เค้าหัวเราะ เราสงสารเค้าจริงๆ ถ้าหากเลิกกับสามีเราและลูกต้องออกมาอยู่กันเพียงสองคน เรามีบ้านของเราแต่ไม่มีคนอยู่ เราไม่มีญาติสนิทเลย พ่อแม่ ตายายที่เลี้ยงเรามาเสียชีวิตหมดเเล้ว
เรายอมรับว่าเราเองที่ไม่เข้มเเข็งพอที่จะเดินออกมา เราไม่กลัวการไม่มีสามี แต่เรากลัวลูกไม่มีความสุข เราสับสน เราไม่คิดเลยว่าชีวิตครอบครัวเราจะบัดซบอย่างนี้
กระทู้นี้เราแค่อยากได้มุมมองคนอื่น เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำอย่างไร