.

          วันที่….

           สวัสดีมาพบกับฉันอีกแล้วเจเจกลีบจันทร์ไง จะใครละ

           วันนี้ฉันไปเที่ยวกับเจเจ้มา ไม่ได้ไปไหนไกลหรอก ไปแค่พัทยาไปนั่งเล่นที่ชายหาดกันเฉย ๆ ไปกับแฟนเจเจ้ด้วย ส่วนฉันโสดอยู่คนเดียว โถ่! ไม่มีแฟนกับเขาบ้างให้มันรู้ไป อิจฉาคนมีแฟนมาก เจเจ้นะสวีทกันไม่เกรงใจฉันเลยล่ะ ไม่เคยรักกันมากมั้ง

           หาดที่พวกฉันนั่งวันนี้ก็มีผู้คนมาเที่ยวมากมาย ฝรั่งก็มีด้วยนะ มีทั้งที่เป็นคนตัวเป็น ๆ และ ที่เป็นผลไม้ก็มี ส่วนที่เป็นผลไม้น่ะอร่อยมาก ฉันชอบกินฝรั่งมาก ๆ เลย ฮา

           ตลกและ! สมแล้วที่พี่เต๊กชอบแซวฉัน ประชดหาว่าฉันมาจากคณะตลก ก็แค่มุกเยอะปะ มุกสด ๆ ที่พึ่งนึกได้อ่ะ เจเจก็แค่เป็นคนที่กล้าเล่นมุกแป๊ก ๆ แค่นั้นเอง ไม่มีอะไรซับซ้อนเลย

           ฉันถ่ายรูปตัวเองลงเฟซบุ๊กตามปกติ แต่แล้วฉันแทบร้องกรี๊ด ๆ ลั่นชายหาด เพราะมีใครบางคนมากดไลค์ให้กับฉัน มีคนอื่น ๆ มากมายเข้ามากดถูกใจรูปของฉัน แต่ฉันไม่สนใจหรอก ฉันสนใจแต่โพร์ไฟล์ที่ชื่อ ‘Rattasat’ เท่านั้น จริงนา! ใครไม่เคยเป็นแบบฉันจะไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกนั้น บอกไว้ก่อนว่าไม่ได้คลั่งหลุยส์ จริง ๆ เชื่อเหอะ! โปรดเชื่อฉัน พลีส!!!!

           แหม… สนใจฉันก็ไม่บอก แอบยิ้มให้กับชื่อโพร์ไฟล์นั้น ก็เพียงแค่กดถูกใจ หลังจากนั้นฉันก็เลิกสนใจ เจเจ้กับแฟนพาฉันไปนั่งชิว ๆ ร้านกาแฟด้วย ฉันจะพลาดเหรอ เก็บภาพถ่ายรูปตนเองอย่างช่ำชอง มีหรือจะให้เสียเวลา ก็คนมันชอบอยู่แล้วนี่นาเรื่องแบบนี้ จากนั้นก็ลงเฟซบุ๊กเอาไว้ ทำเป็นอัลบั้มเก็บไว้ดูเมื่อเวลาผ่านไป

           และหลุยส์ก็ตามมากดไลค์ให้ฉันอีก “เที่ยวไหนเหรอ” สุดท้ายฉันก็แทบดิ้นพล่าน แต่เป็นการดิ้นเพราะตื่นเต้นนะ บ้าแล้วเจเจ! แกจะไปตื่นเต้นอะไรกับคนอื่น หลุยส์ก็แค่คอมเมนต์ในฐานะเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งไหม ก็เหมือนคนอื่น ๆ ที่เข้ามาคอมเมนต์ไง แกจะตื่นเต้นอะไร ฉันกำลังพูดกับตัวเองอยู่นะหนิ ก็มันตื่นเต้นนี่นา เข้าใจคำว่า ‘คนพิเศษ’ ไหมล่ะ นั่นแหละ! นั่นแหละแบบนั้นเลย

           “มาพัทยาน่ะ พี่สาวเราพามา” ฉันรีบตอบกลับไป “ผู้ชายคนนั้นแฟนพี่เรานะ ว่าที่พี่เขยเรา” แต่แล้วก็เงียบ ไม่มีข้อความของหลุยส์เมนต์กลับมาอีก ไม่อยากจะบอกเลยว่าฉันรอข้อความแช็ตจากหลุยส์ ฮา! บ้าชะมัดมั้ยล่ะ ข้อความก็เงียบเหมือนกัน หลุยส์มาแค่นั้นจริง ๆ คนอะไรจะคุยกันหน่อยก็ไม่ได้

           ทว่าแต่แล้วระหว่างที่ฉันเลื่อนเฟซบุ๊กดูไปเรื่อย ๆ ฉันสะดุดตากับรูป ๆ หนึ่ง ไม่ใช่รูปของใคร เป็นรูปที่หลุยส์ลงเอาไว้เมื่อห้านาทีที่แล้ว ฉันกดเข้าไปซูมดู เฮ้ย! มันเหมือนตรงที่ฉันอยู่เลย มันคุ้น ๆ คล้าย ๆ แถวนี่ หรือว่า! ฉันหันหน้าหันหลังมองหาหลุยส์แต่ไม่เจอ แล้วทำไมรูปที่หลุยส์ลงไว้มันคุ้นตามาก

           บอกตรง ๆ ฉันตื่นเต้นมาก! ของมากที่สุดเลยล่ะ มองหาหลุยส์ไม่หยุดเลย จนเจเจ้สงสัยและถาม ฉันก็ตอบไปตามตรง เอารูปที่หลุยส์ลงให้ดูด้วยว่าใช่ที่เดียวกันกับเราไหม เจเจ้ก็ตอบใช่! ยิ่งทำให้ฉันตื่นเต้นเข้าไปอีก แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะมองหารอบ ๆ แล้วไม่เจอหลุยส์เลย หลุยส์อาจจะมานานแล้วแต่พึ่งจะลงรูป และ มันแค่บังเอิญเป็นที่เดียวกันกับฉัน ‘มันแค่เรื่องบังเอิญ’

           ฉันกดถูกใจรูปภาพของหลุยส์ จากนั้นก็ทำใจให้สบาย ไม่คิดเรื่องนี้อีก จะมาก็มาไม่มาก็ไม่มา วันจันทร์ไปทำงานค่อยเจอกันก็ได้ ลึก ๆ ก็แอบดีใจแหละที่เรามาเที่ยวที่เดียวกัน บังเอิญมาที่เดียวกันไง

           “เจเจมีแฟนยัง มีพนักงานชายหน้าหม้อคนไหนมาจีบแกยังวะ” เจเจ้ถามฉัน นี่พี่สาวของฉันไม่รู้เลยหรือไงว่าเป็นคำถามแทงใจ ถามคำถามอื่นไม่ได้ไง

           “มีแต่ไม่เอา” ฉันตอบ ความจริงไม่มีหรอก ทว่าฉันตอบเพื่อความยิ่งใหญ่ไว้ก่อน ใครจะบอกว่าไม่มีใครเอาล่ะ ฉันก็ออกจะสวย ต้องตอบเหมือนคนสวยเลือกได้ไว้ก่อน

           “พูดถึงผู้ชายให้มันดี ๆ หน่อย” ว่าที่พี่เขยของฉันเอ็ดพี่สาวของฉัน

           “เอ๋าก็พูดตามความจริงน้อ มีน้องใหม่เข้ามาทำงาน ใครจะไม่ตื่นเต้น หน้าหม้อทั้งนั้น นี่ก็หน้าหม้อ! หม้อจนได้กูเป็นแฟน” พี่สาวของฉันพูดให้แฟนตัวเอง ทำเอาฉันอดหัวเราะไม่ได้ ไป ๆ มา ๆ เจเจ้กับแฟนก็จะทะเลาะกันให้ฉันดูแล้วคราวนี้ “มีคนมาจีบแต่ไม่เอา หรือ ไม่มีใครเอาวะ” คราวนี้เจเจ้หันมาเล่นงานฉันอีกคน

           “มีแต่ไม่ชอบ! ไม่ตรงสเปก” ฉันก็ยังยืนยันหนักแน่นเสียงแข็ง

           “เหรอ!” พี่สาวฉันประชด

           “แจร้!” ฉันตอบอย่างเร็ว แอบค่อนขอดพี่สาวด้วย แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดกับฉันก็เกิดขึ้น

           กรี๊ดดดดดดด…!!! หลุยส์! หลุยส์มาเที่ยวพัทยา ฮา! โอ้ย! ฉันอยากจะบ้าตายวันหลายสิบหนกันเลย งือ…. หลุยส์มาเที่ยวที่เดียวกันกับฉันจริง ๆ ด้วย ว่าแล้วทำไมชายหาดที่หลุยส์ลงรูป มันเหมือนกับที่ฉันกับเจเจ้กับพี่เขยกำลังนั่งอยู่เลย

           หลุยส์หันมามองฉันด้วย เขินมากเลยรู้มั้ย! ฉันทำตัวไม่ถูกกันเลย ลนลาน! ก็ไม่รู้จะลนลานทำไม ทั้งที่หลุยส์เองก็ไม่ได้ตื่นเต้นเลยสักนิดที่เจอฉัน แต่คนที่มากับหลุยส์คงจะจับสังเกตได้ หันมามองฉันเป็นการใหญ่เลย ซุบซิบกันด้วย คุยอะไรกันกับหลุยส์ หันมามองฉันเป็นระยะ ๆ ทำเอาฉันอายไม่กล้าหันไปมองอีกเลย นั่งหันข้างให้เลย นายบ้า! หึหึ

           วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากมายหรอก ฉันกับเจเจ้พี่เขย และ ครอบครัวของหลุยส์ น่าจะเป็นครอบครัวของน้าของหลุยส์นะ พวกเราสิงสถิตย์กันอยู่ที่ชายหาดนั่นทั้งวัน

           นั่งรับลมแดดกัน ฉันเห็นหลุยส์พาหลานลงเล่นน้ำทะเลด้วย น่ามองที่สุด แอบมองนะ ฉันยังอายครอบครัวของหลุยส์ไม่หายเลย ถึงกระนั้นทุกคนก็ยังแอบมองฉัน อยากรู้นักหลุยส์ไปคุยอะไรเรื่องฉัน ทุกคนถึงได้เที่ยวหันมามองบ่อย ๆ ช่างมันเถอะ ผ่านมาแล้วผ่านไป

           หลุยส์เองก็ไม่ได้เดินมาทักทายฉันเลย ฉันด้วยที่ไม่ได้เดินไปทักหลุยส์ แม้แต่แช็ตก็ไม่ได้แช็ตไปถาม ต่างคนต่างอยู่ บางครั้งสายตาของฉันก็ปะทะเข้ากับสายตาของหลุยส์อย่างจัง โถ่! อย่าเข้าข้างตัวเองเลยเจเจ หลุยส์เค้าคงจะแอบมองแกตายแหละ

           สำหรับวันนี้ฉันก็มีเรื่องมาเขียนแค่นี้แหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้หากว่าฉันเจออะไร เดี๋ยวมาเขียนนะ วันนี้ทั้งวันก็อยู่ทะเลนั่งมองหลุยส์ เอ้ย! ไม่ใช่ คือ มองไปเรื่อย ฉันง่วงนอนแล้ว สำหรับวันนี้พอแค่นี้แหละ

           กรี๊ดดดดดดด…!!!!! งือ บันทึกไว้วันนี้เลยนะ ฮ่า… บันทึกไว้วันนี้เลยว่าหลุยส์ทักหาฉัน กรี๊ดดดดดดดด…!!!! นายบ้าเอ้ย! อย่ามาหลอกให้ฉันคิดไปเองนะหลุยส์ หึหึ

           นายคิดยังไงกับฉัน เพื่อน! หรือมากกว่าเพื่อน นายมีแฟนหรือเปล่า อย่ามาเล่นกับความรู้สึกของฉันนะ หัวใจฉันไม่ใช่ของเล่น

           “วันนี้ไปเที่ยวทะเลไม่เห็นมาทักกันเลย” หลุยส์ทักหาฉัน ถามฉัน กรี๊ด!!! บันทึกไว้เลย คือ ทุกครั้งนั่นแหละที่ฉันคุยกับหลุยส์ ฉันจะบันทึกเอาไว้ เวลานี้วันที่เท่าไหร่น่ะ แค่นี้ก่อนนะ ฉันไม่ง่วงนอนแล้วล่ะ ฉันไม่ได้จะไปนอน แต่ฉันขอตัวคุยกัยคุยก่อน “มองแล้วมองอีกก็ไม่มาทักกัน หยิ่งดีแท้คน”

           โอยมันไม่ใช่อย่างนั้นนะ หลุยส์หาว่าฉันหยิ่งไปอีก ฉันขอตัวไปตอบหลุยส์ก่อนนะ ไปแล้ว ๆ!

           สวัสดี…………………………..jj

จบบท…

https://ppantip.com/topic/41161564…บทที่ 9