.

            วันที่….

           สวัสดีมาพบกับเจเจอีกแล้ว เจเจกลีบจันทร์ไงจะใครอีกล่ะ

            วันนี้ก็ครบสามเดือนเต็มพอดีกับการทำงานของฉัน กับการเป็นพนักงานของบริษัทต้องรักเอกชน ทุกคนอยู่กันแบบพี่น้อง ใจดีกับฉันมาก อาจจะมีนินทาลับหลังกันก็ไม่เป็นไร สัตว์สังคมก็แบบนี้ ฉันถือคติว่า อยากพูดก็พูดไปถ้าไม่รู้และไม่ได้ยิน ไม่สนใจอยู่แล้ว ในภาพรวม ๆ มันดีมาก ฉันไม่ผิดหวังเลยที่เลือกทำงานกับบริษัทนี้

             เรื่องงานของฉันมันดีมากนะ แต่มันเหงา! คนมีแฟนไม่เข้าใจหรอกว่า คนโสดมันเหงาขนาดไหน มันไม่ตายไง แต่มันเหงาใจ งือ…

             วันนี้เป็นวันเงินเดือนออก พี่เต๊กกับพี่ ๆ คนอื่น ๆ พาพวกเราน้องใหม่ใกล้เก่าแล้วไปเลี้ยง ไปร้านอาหาร ก็มีแอลกอฮอล์ไปตามประสาวัยทำงานนั่นแหละ ฉันก็ดื่มเป็น ไม่ได้อ่อนต่อโลกหรือโลกสวยอะไรหรอก

             พวกเรานั่งกันสองโต๊ะใกล้ ๆ กัน เพราะพนักงานแผนกฉันมีหลายคน กลุ่มของฉันหลัก ๆ เลยมีฉัน หลุยส์ พี่มด พี่แอม พี่ก้อย จะมีมาเพิ่มก็โฟร์ เจมส์ และ กวาง อีกโต๊ะก็เป็นพวกรุ่นพี่ รุ่นใหญ่ รุ่นเดอะของแผนก คือ พวกพี่เต๊กนั่นแหละ

             พวกเราสั่งกับข้าวกันเต็มที่ พี่เต๊กบอกว่าเต็มที่เลย เดี๋ยวยังไงก็ต้องได้แชร์กันอยู่แล้ว ฮา! กรรม! โถ่ นึกว่าจะเลี้ยงฉันซะอีก “พี่เลี้ยงโปรแรกนา ที่เหลือจ่ายเองค้าบ” พี่เต๊กกล่าว

             “อ้าวนึกว่าคุณพี่เต๊กจะเลี้ยงน้อง ๆ เสียอีก” พี่ลำไยแซวเพื่อนรุ่นเดียวกัน

             “อ้าว! กระผมก็พนักงานกินเงินเดือนนะขอรับ ไม่ได้เป็นเจ้าของบริษัทนิ” พี่เต๊กพูด ทำเอาพวกฉันหัวเราะกันใหญ่ เหมือนปิดร้านเลี้ยงก็มิปาน ส่วนใหญ่ลูกค้าก็มีแต่โต๊ะพวกฉัน คนอื่น ๆ มีมาไม่กี่โต๊ะเอง

             “ไม่เป็นไรพี่ พวกเราแชร์กัน” หลุยส์กล่าว

             “เหล้าปั่นมั้ย! สั่งบลูฮาวายให้พี่หน่อย” พี่ก้อยเสนอก่อน

             “หนูกินได้หมดแหละ เหล้าก็เหล้านะ เบียร์ก็เบียร์ อย่าผสมกันน็อกนะจ๊ะ ฮา” ฉันเตือนไว้ก่อน

             เสียงเพลงในร้านอาหารเปิดสร้างบรรยากาศให้กับพวกฉันได้เป็นอย่างดี พวกฉันสนุกกันมากเลย แค่เดือนละครั้งที่ได้มาเที่ยวกันแบบนี้ ให้มาทุกวันก็คงไม่ไหว ไม่มีตังค์ขนาดนั้น ฉันอยากส่งเงินเดือนของตัวเองให้แม่ด้วย เก็บด้วย ให้มาเดือนละครั้งแบบนี้ไหวอยู่

             “เจเจอย่ายกบ่อยดิ เดี๋ยวกลับบ้านไม่ได้” หลุยส์เตือนฉัน ทำเอาพี่ ๆ สายตาล่อกแล่กกันเลย ยิ้มให้ฉันกับหลุยส์ ฉันรู้นะว่าแอบคิดอะไรกันอยู่ และ ฉันก็… งือ! จะเป็นไปได้เหรอ หลุยส์อาจจะมีแฟนอยู่แล้วก็ได้ ฉันไม่อยากคิดไปเอง ฉันไม่ได้บ้าอยากมีแฟนนะ แต่แบบมันโสด มันเหงาไง ฉันก็แบบ… ถึงกระนั้นฉันก็ระวังตัวเองสุดฤทธิ์แหละ ไม่อยากรุ่มร่ามกับแฟนคนอื่น

             เชื่อไหมว่าสามเดือนที่ฉันกับหลุยส์เรารู้จักกัน เราไม่ถามเรื่องส่วนตัวกันเลยนะ เจอกันที่ทำงาน เล่นด้วยกัน เป็นเพื่อนกัน และ เที่ยวด้วยกันอย่างวันนี้ เราสองคนก็ไม่เคยถามเรื่องส่วนตัวกันเลย เรื่องแฟนอะไรด้วย ไม่ถาม! อย่างมากก็ถามแค่เรื่องที่พัก ว่าพักแถวไหนแค่นั้นเอง จะได้พากลับถูกไง

             “อะไร! เราไม่ได้คออ่อนขนาดนั้นหรอก” ฉันตอบ

             “อือ! อี่หลุยส์ แกไม่ต้องห่วงอี่เจเจหรอก” พี่มดพูดปนยิ้ม “มา ๆ ชน ๆ เดี๋ยวถ้าใครกลับไม่ได้ พวกพี่ไปส่งเอง”

             หลุยส์มองหน้าฉันแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นพวกฉันก็ชนแก้วกัน แต่ว่าทำไมฉันถึงไม่อยากยกแก้วเหล้าดื่มอีกก็ไม่รู้ กลัวเมามั้ง! ทานข้าวกันไป คุยกันไป เพลงก็เล้าใจเหลือเกิน ลูกค้าโต๊ะข้าง ๆ มีลุกขึ้นเต้นด้วย ฉันมองดูแล้วก็เพลินตาดี อยากเต้นบ้างแต่อายหลุยส์ ฮา

             ฉันแอบมองหลุยส์ บางจังหวะสายตาของเราก็ปะทะกัน ฉันต้องทำเป็นยกแก้วเหล้ากลบเกลื่อนไป แค่เพื่อนน่า ไม่กล้าคิดไปไกลหรอก หลุยส์เองก็ทำเป็นกลบเกลื่อนคุยกับพี่ ๆ คนอื่นไป

             ถึงอย่างไรสำหรับวันนี้ฉันก็สนุกมากเลย งานดี เพื่อนร่วมงานดีแค่นี้ก็โอเคแล้ว แต่ฉันก็อยากมีใครสักคนคอยซัพพอร์ตหัวใจที่เหงา ๆ ของฉัน คอยพูดคุยเวลามีปัญหา คอยพาไปนู่นไปนี่เวลาไม่มีเพื่อนไง

             พระเจ้า! แฟนลูกเกิดหรือยังเจ้าคะ งือ… ฮา! ฉันตลกตัวเองมากเลยนะ เขียนไดอารี่ไปหัวเราะไปด้วยเนี่ย เข้าใจมั้ยว่าเมื่อมาถึงวัย ๆ หนึ่ง ที่เพื่อนสนิททุกคนมีครอบครัวแล้ว มีลูกกันแล้ว สำหรับคนที่หาแฟนยังไม่ได้ มันรู้สึกแบบไหน ฉันไง! มันว้าเหว่

             งือ… ทำไมแกต้องทิ้งเราไปด้วย อ้าว! โน! หยุดเลย เจเจเธอห้ามพูดถึงแฟนเก่า ห้ามพูดถึงผู้ชายคนนั้น เลิกกันไปแล้วก็จบ ๆ ไป พอ ๆ คิดถึงหลุยส์ดีกว่า ป่านนี้นอนแล้วหรือยังนะ ทำอะไรอยู่ คงจะอยู่กับแฟน หรือไม่ก็นอนคุยโทรศัพท์กับแฟนอยู่สิท่า

             กลับมาต่อ ๆ เรื่องวันนี้ที่ร้านอาหารยังไม่จบเลย พวกเรานั่งที่ร้านอาหารฟังเพลงกันถึงสามทุ่มฉันก็ขอตัวกลับ เพราะไม่อยากให้ลุงเป็นห่วง

             “พี่ ๆ หนูขอตัวกลับก่อนได้มั้ย กลัวลุงเป็นห่วงนี้ก็สามทุ่มแล้วอ่ะ” ฉันกล่าวกับพี่ ๆ ที่โต๊ะของตนเองก่อน ค่อยจะไปลาพวกพี่เต๊กอีกที

             “กลับคนเดียวเหรอ! ทำไงดีวะไม่อยากให้น้องกลับคนเดียวเลย” พี่มดพูดอย่างเป็นห่วงฉัน

             “กวางก็จะกลับค่ะพี่มด กวางกลับเป็นเพื่อนเจเจเอง” ฉันสบายใจแล้ว อย่างน้อยก็มีกวางนั่งแท็กซี่ไปเป็นเพื่อน

             “เอ่อพอดีว่าผมก็ว่าจะขอตัวกลับด้วยเหมือนกันครับ น้าไลน์มาตามแล้ว” หลุยส์โชว์หน้าจอให้ทุกคนดูเป็นหลักฐาน

             “อ้าวกลับกันหมดเลย! แล้วพวกฉันจะเหลือใครล่ะคราวนี้ เคน้อง ๆ เดินทางดี ๆ ล่ะ ถึงแล้วไลน์หาด้วย” พี่แอมกล่าว

             “รีบกลับทำไมว้า พรุ่งนี้ก็หยุดแล้ว” เจมส์พูด

             “อยากอยู่ต่อมาก! แต่อยู่กับลุงกับป้าอ่ะดิ เกรงใจเค้า” ฉันบอกไปตามตรง

             “งั้นพวกผมขอตัวกลับนะครับ” หลุยส์เอ่ยลา จากนั้นพวกเราก็ไปลากลุ่มของพี่เต๊ก ไป ๆ มา ๆ ฉันกับหลุยส์ต้องนั่งรถไปส่งกวาง เพราะกวางพักอยู่คนละเส้นทางกับพวกฉัน ไม่กล้ากลับคนเดียว กวางเป็นคนจ่ายค่ารถแท็กซี่เองที่นั่งมาส่ง

             “คราวนี้ไปลงไหนกันบ้างสองคน” คนขับแท็กซี่ถาม

             “บีทีเอสครับ” หลุยส์ตอบ เพื่อเป็นการประหยัดเงิน หลุยส์บอกกับฉันน่ะ จากนั้นแท็กซี่ก็มาส่งพวกฉันที่บีทีเอส เพราะฉันกับหลุยส์ไปทางเดียวกัน

             “นึกยังไงกลับพร้อมเรา” ฉันถามระหว่างรอรถไฟฟ้า “นายน่าจะอยู่ต่อกับพวกพี่ ๆ นะ”

             “อยากนั่งรถมาเป็นเพื่อนน่ะ เรารู้ว่ากวางพักอยู่คนละเส้นทางกับเจเจ นั่งแท็กซี่คนเดียวอันตราย รู้หน้าไม่รู้ใจ สามทุ่มแล้วด้วย” หลุยส์ตอบ ฉันยิ้มเบา ๆ ไม่อยากจะคิดไปไกลเลย

             “แล้วนายล่ะ รู้หน้าไม่รู้ใจปะ” ฉันถาม หลุยส์เงียบ ฉันเองก็เงียบไปหลังจากที่ถาม นึกโกรธตัวเองมากนะ ที่ถามอะไรไปแบบนั้นออกไป

             “เจเจรถมาแล้ว! ปะ”หลุยส์สะกิดฉัน พอรถไฟฟ้าจอดพวกเราสองคนก็ก้าวเข้าไปในรถ ได้ยืนกันทั้งคู่ เพราะเบาะนั่งเต็ม “เมามั้ยหนิ จับเสื้อเราก็ได้ ไม่มีที่จับเดี๋ยวเซล้มเอา”

             “อือ ขอบใจนะ” ฉันเลือกที่จะจับแขนของหลุยส์ มันดูปลอดภัยกว่าจับเสื้อน่ะ “ไม่เมาอ่ะ กินไปนิดเดียวเอง” ฉันตอบ ไม่นานก็ถึงสถานีของฉัน เมื่อมีเสียงประกาศบอก จากนั้นฉันก็เตรียมตัวลง

             “เจอกันวันทำงานนะหลุยส์” ฉันกล่าวลา “ขอบคุณนะเรื่องวันนี้”

             “อือ…” จากนั้นฉันก็เดินไปออกไปจากรถ ส่วนหลุยส์ก็ไปต่ออีกสองป้าย

             สำหรับเรื่องวันนี้ฉันสนุกมากเลย และ มีความสุขมากด้วย ทั้งพี่ ๆ ทั้ง… เอ่อ… หลุยส์! ฉันไม่รู้หรอกนะว่าหลุยส์คิดกับฉันยังไง แต่ว่าความสัมพันธ์ของฉันกับหลุยส์ ฉันจะให้มันเป็นไปอย่างระมัดระวังที่สุด ไม่รู้เลยว่าหลุยส์มีแฟนหรือเปล่า ไม่กล้าถามด้วย

             หลุยส์มักทำให้ฉันคิดไปเองเสมอ เฮ้อ! อย่ามาหลอกกันเลยนะหลุยส์ ฉันคิดไปไกลเนี่ยนายลำบากแน่รู้ไว้ซะ งือ… ช่างเถอะ ฉันก็แค่คิด ฉันไม่กล้าคิดไปเอง หรือ เข้าข้างตนเองหรอก

             หึหึ นายหลุยส์! ถ้านายไม่รีบชัดเจนกับฉันนะ มีคนเข้ามาจีบฉันก่อน ฉันไปจริง ๆ นะ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน! ฮา บ้าเอ้ย! เจเจบ้า! หลุยส์เขาคงจะคิดลึกกับแกตายแหละ ก็แค่เพื่อนคนหนึ่งปะ ก็แค่กลับบ้านทางเดียวกันปะ ก็แค่เป็นห่วงตามประสาเพื่อน

             ช่างมันเถอะน้อ! ตอนนี้ฉันง่วงนอนแล้วอ่ะ พรุ่งนี้เห็นว่าเจเจ้จะชวนฉันไปไหนไม่รู้ คนนี้ก็หยุดไม่ได้เลย จำต้องพาฉันออกข้างนอกเสมอ แต่ฉันก็ไม่เคยปฏิเสธ แฮ่! ก็คนมันชอบเที่ยวนี่นา

             พรุ่งนี้พบเจออะไรมา ไว้ฉันจะมาเขียนเล่าให้ฟังนะ สำหรับวันนี่ง่วงมาก! ดีนะฉันยังสามารถมานั่งเขียนไดอารี่ได้ ไม่เมาหัวสัก! ก็หลุยส์ไงห้ามฉันไม่ให้ยกบ่อย ก็เลยพอมีสติมาเขียนไดอารี่ได้

             สำหรับวันนี้นอนแล้ว! ฝันดี

             สวัสดี………………………….jj

จบบท…

https://ppantip.com/topic/41157831…บทที่ 8