ตามหัวข้อเลยนะคะคือเรื่องในอดีตมันชอบก่อกวนจิตใจเรามากๆเลยเหมือนเป็นเด็กมีปมเลยค่ะเมื่อก่อนเราจะโดนเพื่อนแกล้งและทำร้ายร่างกายอยู่บ่อยๆจนถึงขั้นถูกเพื่อนลากไปบีบคอในห้องน้ำค่ะ เราตัวเล็กมากๆเลยตอนนั้นเรากลัวเพื่อนคนๆนั้นมากเลยค่ะเรายอมเพื่อนคนนั้นทุกอย่าง เพื่อนใช้ให้เราขโมยสันหนังสือของครูเราก็ไม่อยากทำแต่เราโดนขู่และเพื่อนก็ทำร้ายเราจนเราต้องขโมยมาพอครํจับได้เพื่อนคนนั้นก็บอกให้ไปสารภาพว่าเราเป็นคนขโมยถ้าบอกชื่อเค้าไปอ่ะเราจะโดนหนักกว่าเดิมเราก็กลัวดีนะคะที่ครูไม่เอาผิดอะไร ทุกๆวันเราต้องแบกกระเป๋าหนักๆ4-5ใบตลอดเลย น้ำหอมที่เพื่อนฝากไว้ที่เราอ่ะคือเราไม่ได้เป็นคนทำหายตอนนั้นเรียนอยู่เพื่อนก็เอาน้ำหอมไปใช้แล้วลืมมั้งแล้วก็หาว่าเราขโมยไปหาว่าเราทำหายไปทั้งๆที่เราเป็นคนไม่ชอบน้ำหอมได้กลิ่นคือแทบจะอ้วกอยู่แล้วเพื่อนเลยบอกให้เอาเงินมาให้วันพน.150บาทเราได้ขโมยเงินพ่อกับแม่ไปให้มันอ่ะเราตัดสินใจที่จะให้เงินต่อหน้าเพื่อนทุกคนให้เป็นพยานให้แต่เพื่อนคนนั้นกับเสแสร้งบอกว่าเอามาทำไมไม่ได้ขอแล้วแล้วลากเราไปคุยหลังห้องตอนนั้นใจเราหล่นเลยคือเรากลัวมากๆเพื่อนบอกว่าเอามาตังมาให้ตอนเที่ยงไม่ต้องให้ตอนนี้
ตั้งแต่เราโดนทำร้ายมาเราก็เกลียดตัวเองที่อ่อนแอมากๆจนทำร้ายตัวเอง กรีดแขนตัวเองบ้าง ต่อยกำแพงบ้าง อารมณ์เราคือไม่คงที่มากๆหงุดหงิดง่ายโหโมง่ายมากๆอารมณ์ขึ้นๆลงๆตลอดจนแบบเราเคยขึ้นเสียง ด่าพ่อแม่บ้างอ่ะบางทีเมื่อก่อนเราไม่เคยเป็นคนแบบนี้เลย
เรากลลายเป็นคนอ่อนไหวมากๆเจออะไรนิดๆหน่อยๆน้ำตาก็ออกหมด ครูเรียกตอบคำถามเราก็ใจเต้นแรงมากวิตกกังวลจนอยู่ไม่นิ่งพอออกมานำเสนอหน้าชั้นเรียนเราก็พูดตะกุกตะกักไปหมด พูดหน้าเสาธงใจก็เต้นแรงๆ เราเจออะไรเราก็จะวิตกกังวลไปหมดเรากลัวมากๆ เราเป็นคนขี้ระแวงมากๆด้วยเรากลัวจะมีอะไรเกิดขึ้นหรือจะทำอะไรผิดพลาด
มีครั้งหนึ่งเราอาบน้ำอยู่แล้วเราก็คิดอะไรเพลินๆไปเองจนมีเสียงเพื่อนที่ทำร้ายเราเข้ามาในหูภาพต่างๆในอดีตก็เข้ามาในหัวตอนแรกเราคิดว่าเราเป็นบ้าแน่ๆแต่เราก็เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งมากๆเราจะเป็นเฉพาะเราอยู่คนเดียวคิดอะไรเพลินๆคนเดียว(เราน่าจะบ้าแหละ555)เรากลัวสังคมเอามากๆไม่กล้าออกบ้านไปไหนเลยถ้าไปไหนต้องมีพ่อแม่หรือเพื่อนสนิทกันไปบ้านญาติแล้วกินหมูกระทะกันเราก็ไม่กินแต่เรานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่มุมมืดจนโดนว่า
ถ้าวันนั้นเราไม่บอกเพื่อนว่าเราโดนเพื่อนคนนั้นดึงผมเพราะไม่เอากระเป๋ามาให้แล้วเพื่อนผช.ไม่ตะโกนด่าเพื่อนที่ทำร้ายเราแล้วเราไม่กล้าบอกครูเราคงยังจมอยู่แบบนั้นแน่ๆเลยรู้มั้ยเพื่อนคนนั้นแถว่าแค่ดึงผมเล่นๆ ไม่เคยบีบคอ ไม่เคยทำร้ายเรามันน่าตลกเนอะทำไมคนที่ทำถึงไม่จำส่วนคนถูกกระทำดันจำแล้วเป็นทุกข์
เรื่องที่โดนทำร้ายต่างๆก็ตอนป.4-6นะคะแต่มันฝังใจจนตอนนี้จะจบม.3แล้วค่ะเรายิ่งโตเรายิ่งคิดถึงตอนโดนทำร้าย แล้วแต่นะคะจะเชื่อหรือไม่เชื่อกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเรา เราแค่อยากลบความทรงจำอยากลืมอดีต
ปล.ขอของคุณล่วงหน้านะคะ
หาวิธีลบความทรงจำเกี่ยวกับอดิตที่แย่ๆหรือลืมอดีตที่แย่ๆ
ตั้งแต่เราโดนทำร้ายมาเราก็เกลียดตัวเองที่อ่อนแอมากๆจนทำร้ายตัวเอง กรีดแขนตัวเองบ้าง ต่อยกำแพงบ้าง อารมณ์เราคือไม่คงที่มากๆหงุดหงิดง่ายโหโมง่ายมากๆอารมณ์ขึ้นๆลงๆตลอดจนแบบเราเคยขึ้นเสียง ด่าพ่อแม่บ้างอ่ะบางทีเมื่อก่อนเราไม่เคยเป็นคนแบบนี้เลย
เรากลลายเป็นคนอ่อนไหวมากๆเจออะไรนิดๆหน่อยๆน้ำตาก็ออกหมด ครูเรียกตอบคำถามเราก็ใจเต้นแรงมากวิตกกังวลจนอยู่ไม่นิ่งพอออกมานำเสนอหน้าชั้นเรียนเราก็พูดตะกุกตะกักไปหมด พูดหน้าเสาธงใจก็เต้นแรงๆ เราเจออะไรเราก็จะวิตกกังวลไปหมดเรากลัวมากๆ เราเป็นคนขี้ระแวงมากๆด้วยเรากลัวจะมีอะไรเกิดขึ้นหรือจะทำอะไรผิดพลาด
มีครั้งหนึ่งเราอาบน้ำอยู่แล้วเราก็คิดอะไรเพลินๆไปเองจนมีเสียงเพื่อนที่ทำร้ายเราเข้ามาในหูภาพต่างๆในอดีตก็เข้ามาในหัวตอนแรกเราคิดว่าเราเป็นบ้าแน่ๆแต่เราก็เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งมากๆเราจะเป็นเฉพาะเราอยู่คนเดียวคิดอะไรเพลินๆคนเดียว(เราน่าจะบ้าแหละ555)เรากลัวสังคมเอามากๆไม่กล้าออกบ้านไปไหนเลยถ้าไปไหนต้องมีพ่อแม่หรือเพื่อนสนิทกันไปบ้านญาติแล้วกินหมูกระทะกันเราก็ไม่กินแต่เรานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ที่มุมมืดจนโดนว่า
ถ้าวันนั้นเราไม่บอกเพื่อนว่าเราโดนเพื่อนคนนั้นดึงผมเพราะไม่เอากระเป๋ามาให้แล้วเพื่อนผช.ไม่ตะโกนด่าเพื่อนที่ทำร้ายเราแล้วเราไม่กล้าบอกครูเราคงยังจมอยู่แบบนั้นแน่ๆเลยรู้มั้ยเพื่อนคนนั้นแถว่าแค่ดึงผมเล่นๆ ไม่เคยบีบคอ ไม่เคยทำร้ายเรามันน่าตลกเนอะทำไมคนที่ทำถึงไม่จำส่วนคนถูกกระทำดันจำแล้วเป็นทุกข์
เรื่องที่โดนทำร้ายต่างๆก็ตอนป.4-6นะคะแต่มันฝังใจจนตอนนี้จะจบม.3แล้วค่ะเรายิ่งโตเรายิ่งคิดถึงตอนโดนทำร้าย แล้วแต่นะคะจะเชื่อหรือไม่เชื่อกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเรา เราแค่อยากลบความทรงจำอยากลืมอดีต
ปล.ขอของคุณล่วงหน้านะคะ