สวัสดีครับ  ก่อนอื่นผมขอไม่แนะนำตัวว่าเป็นใครดีกว่านะครับ
แต่ที่แน่ๆ คือผมมาที่นี่เพราะถูกเรียกมารับรู้กรณีพิพาทกันระหว่างยายเวทมนตร์หลานสาวผมกับ
นายกอไผ่เพื่อนร่วมห้อง
วัยเดียวกัน

และตอนนี้ผมก็มานั่งอยู่หน้าห้องของผู้อำนวยการโรงเรียน
พร้อมญาติของคู่ชกหลานสาวผม

ผมเหลือบมองไป ก็เห็นแต่
หน้าเชิดๆหยิ่งๆของผู้หญิง
คนนั้น

อืม..ทำไมไม่เป็นผู้ชายนะ
ผมว่าผมจะสะดวกใจกว่านะถ้าผู้ปกครองของอีกฝ่าย
เป็นผู้ชาย   บอกตามตรง
ผมกลัวผู้หญิงครับ
ถ้าเธอโมโหแล้วพ่นคำด่า
ออกมา .ผมไม่น่าจะเถียงทันแน่ๆ
เรื่องปะทะคารมนี้ผมไม่เคยสู้ใครได้ โดยเฉพาะผู้หญิง

และจากคำบอกเล่าของคุณครูประจำชั้น
ยายปีศาจน้อยของผม
ก็ไปเล่นงานอีกฝ่ายไว้พอแรงเลยละครับ
ปากแตกแถมบวมเจ่อ
ตาข้างขวาเขียวปัดอีกหนึ่งข้าง
อย่างน้อยก็สองหมัดละ
ที่โดนจังๆ

เพราะงั้นจึงไม่แปลกที่ผู้ปกครองของนายกอไผ่
จะนั่งหน้าเชิดคอแข็งใส่ผม
แบบนี้

หลังเหตุการณ์นี้ผมคงต้อง
กำหราบยายปีศาจจิ๋วตัวนี้
ให้หนักเสียแล้ว  ที่บ้านก็ไม่
มีกระสอบทรายเสียหน่อย
ดั๊น.. มีคนอยากเป็นนักมวย

สงสัยผมจะจ้องอีกฝ่ายนาน
ไปหน่อย  ดูสิเขาหันมาทำตาโหดใส่ผมแล้ว

"เชิญผู้ปกครองของน้องเวทมนตร์กับผู้ปกครอง
น้องกอไผ่ด้านในเลยค่ะ"

ผมเปิดประตูแล้วผายมือให้
เธอเข้าไปก่อน.  

ในห้อง  ผมพบนักมวยคู่เอก
นั่งหน้าซีดคู่กันอยู่มุมหนึ่ง
ในขณะที่เราถูกเชิญไปนั่งที่โซฟาอีกมุมหนึ่ง

เราทั้งคู่ถูกแนะนำให้รู้จักกันในตอนนั้นเอง
ที่คิดว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็น
แม่ สรุปคือไม่ใช่  เธอเป็น
คุณน้า  มาทำหน้าที่แทน
เพราะคุณแม่กอไผ่ไปคลอดน้องโดยมีคุณพ่อไปเฝ้า .ในขณะที่ทางฝ่ายผม
เวทมนตร์ไม่มีแม่ เหลือแต่พ่อที่ไปทำงานไกล

ผมเหลือบตามองคุณน้า
ก็เห็นเธอจ้องมองผมอยู่เช่น
กัน

หลังจากพูดคุยกันอยู่ครู่ใหญ่ ผมก็รู้สาเหตุว่าเพราะเหตุใดยายหนูของผมจึงไปต่อยเบ้าตาเจ้าหนูของเขา

มันก็แค่เหตุผลเบสิคอย่างที่
เราเคยเห็นกันมานี่แหละครับ  ถูกล้อว่าเป็นลูกกำพร้า แม่ไม่มี  พ่อไม่มา
บ่อยเข้า ก็บันดาลโทสะ

"ฉันต้องขอโทษคุณลุงแทน
นายกอไผ่ด้วยนะคะ ที่เขา
ไปว่าน้องเวทมนตร์อย่างนั้น
เป็นฉันเองก็คงโกรธ
จริงๆเรื่องนี้ จะไม่เกิดเลยถ้านายกอไผ่จะไม่ปากเสีย"

คุณน้ายกมือไหว้ผม  เล่น
เอาผมรับไหว้แทบไม่ทัน
เพราะ..ตามจริงฝ่ายผม
ต่างหากที่ผิด เพราะไม่ว่า
สาเหตุจะมาจากอะไร
แต่คนลงมือคือยายหนูของผม
ดูเถอะตัวก็เล็กกว่าเขา
กลับควงหมัดถล่มเขาจนยับ ส่งไปอยู่ค่ายมวยเสียดี
ไหมนะ

"ผมต่างหากครับที่ผิด  สอน
หลานไม่ดี เป็นนักเลงตั้งแต่
ตัวเท่านี้  ผมจะเรียกยายหนูมาขอโทษคุณกับน้องกอไผ่นะครับ ส่วนเรื่องค่าเสีย
หาย..."

"เราไม่รับหรอกค่ะ  เอาเป็น....เราให้เด็กๆเขามาขอโทษกันก็พอนะคะ"

ถึงตอนนี้ผมแอบอึ้งในใจ
อย่างคิดไม่ถึง  เห็นหน้าบึ้งๆ ที่แท้น่ารักกว่าที่คิดแฮะ

สรุปวันนั้นหลังตกลงกันได้
และจับสองเด็กขอโทษกัน
และกันแล้ว  ผมก็รับอาสาไปส่งคุณน้าที่โรงพยาบาล
เพื่อเยี่ยมคนป่วย(คนคลอดลูกเขาเรียกคนป่วยไหมหนอ)
โดยก่อนไปก็แวะซื้อของใช้
เด็กอ่อนกันก่อน

บางทีสิ่งที่ไม่คาดคิดก็ไม่ได้
เลวร้ายอะไรนัก  ถ้าเราจะ
มองมันอย่างเข้าใจ  รับและให้เท่าที่ได้

และเพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นแหละ ที่ทำให้ยายหนู
ของผมได้คู่หูที่รู้ใจและติด
กันยิ่งกว่าตังเมหนึ่งคน

ส่วนผมเหรอ..เรื่องอะไรจะ
บอก..คนเรามันต้องมีความ
ลับบ้างไรบ้างใช่ม้า..า
แต่..ระยะหลังๆมานี้ผมว่า
ผมเริ่มมองเห็นคุณน้าสวยขึ้นทุกวันๆ ยิ่งเวลายิ้มนี่
โอย..ตายไปเลยดีกว่า...

https://youtu.be/Adcsqca12J8

มอบเพลงนี้ให้เธอก็แล้วกัน
ฟังแล้วก็ขอให้หลับฝันดี
ฝันถึงลุงด้วยนะครับ