คืองี้เลยค่ะ เราอายุ 21 ปี ปัจจุบันคือทำงานพาร์ททาม แล้วคือเรารู้สึกไม่โอเคกับครอบครัวใหญ่ของตัวเองมาก ตั้งแต่เด็กจนโตเราอยู่กับตายาย พอยายเสียตอนอายุ 17 ก็รู้สึกลุงกับน้าเราเปลี่ยนไป ตอนยายอยู่คือ อยากเรียนอะไรเรียน เขาส่งเสียหมดเพราะให้เเม่เรามาดูยายที่พิการนอนติดเตียงเเทนแลกกับการส่งเสียเราตั้งแต่อายุ 10 ขวบ แล้วคือจบ ม.6 มาเราก็ดรอปเรียนไป 1 ปี แล้วอีกปีมาเรียนผู้ช่วยพยาบาลแบบ 6 เดือน แล้วคือพอช่วงโควิด กิจการที่บ้านทรงไม่ดีมากๆ เราจบแล้วไปทำงาน รพ สนาม เดือนหนึ่งได้เงินประมาณ 36,000 บาท แต่เราคือขึ้นเวรมาทั้งเดือน แล้วคือลุงกับน้าที่บริหารกิจการอยู่ก็มาขอเงินเราไปจุนเจือเกือบ 1 ปี ครึ่ง เดือนละ 25,000 บาท เพราะให้เหตุผลว่าลูกพี่ลูกน้องเราเรียนใกล้จบ เดี๋ยวให้พี่ชายหาเงินมาคืน เราก็โอเค เขาเคยส่งเสียเลี้ยงดูมา เราก็ให้เสมียนลงบัญชีไว้นะ ว่าเอาของเราไปเท่าไหร่ พอพี่ชายเรียนจบ ก็กลับมาเป็นเสมียนกิจการที่บ้านต่อ เราก็เลยอยากได้เงินเก็บนั้นคืน เพราะอยากเอาให้แม่ ส่วนหนึ่ง อีกส่วนหนึ่งเราจะเอาไปเรียนเทียบไปเป็นผู้ช่วยพยาบาลแบบมีหมวกแทบเฉียง คือเราดูทรงกิจการแล้วมันดีขึ้นมากๆแล้วเพราะก็เห็นรับงานรับเหมาหลายที่มากขึ้น แต่เขาไม่ให้และบอกกับเราว่าไม่ต้องไปเรียนต่อหรอกเปลืองเงิน อยากเรียนก็ทำงานหาเงินเรียนเองสิ แล้วคือเราก็แบบ อ้าว แล้วเงินที่ยืมเราไปช่วงต้นโควิดล่ะ เราก็เลยแบบน้อยใจมากๆ เพราะตอนยายเสีย เราสอบติดพยาบาลแล้วลุงกับน้าก็พูดไว้อย่างดีแล้วว่าจะส่งเรียนต่อให้จบ แต่พอตอนจะไปรายงานตัวแล้วต้องจ่ายค่าเทอม กลับบอกให้เราดร็อปเรียนไป เราก็เลยไม่ได้เรียน แต่ตอนนี้คือใจอยากไปเรียนผู้ช่วย 1 ปีมาก เพราะอยากอัพสถานะในการทำงานมากขึ้น แต่คือบอกจะไม่คืนเงินเราแถมมาบอกว่าให้ไปหาเงินเรียนเองสิ คืออะไรอะ เราคือร้องไห้หนักมาก อยากปรึกษาแม่ก็ไม่ได้ เพราะแม่ไม่เคยรู้เรื่องที่เอาเงินเดือนเราไปจุนเจือกิจการในส่วนนี้ แฟนก็ได้แต่บอกว่าเฟดตัวเองออกมาอยู่คนเดียวเถอะ ครอบครัวแบบนี่ ไม่ควรจะอยู่ด้วย คือเราแบบเสียใจมากๆ ต้องอดมื้อกินมื้อ นอนไม่เป็นเวลา ตอนเรียน เราไม่เคยเรียนตกเลย เกรดดีตลอด สายวิทย์คณิตด้วย เราไม่เคยเกเรดูดบุหรี่หรือเล่นยาเลย แต่ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้