ตอนนี้เรามาอยู่บ้านแฟนเรา มียาย แม่ ลุง น้องสาว พี่ชายเขา แต่ยาย แม่ และลุงส่วนมากก็จะไปอยู่บ้านที่นามากกว่า สรุปก็คืออยู่ด้วยกัน 4 คนมีเรา แฟนเรา น้องสาว พี่ชาย ส่วนตัวเรากับแฟนก็ปกติ แต่เรื่องที่ไม่ไหวก็คือ พี่ชายและน้องสาวทำตัวไม่น่ารักเลย อายุ 19 กับ 26 อยู่ร่วมกันหลายคนแต่งานบ้านกลับเป็นหน้าที่เราคนเดียว เราไม่เคยเกี่ยงนะ เราทำให้ได้ แต่คือพอเราเก็บเขาก็ทิ้งให้เราเก็บตามตลอด ทุกวัน บางทีเรามีเรียน เราก็ต้องรีบตื่นรีบทำรีบมาเรียนคือไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย เราเคยพูดกับแฟนแล้วแต่เขาว่าเราคิดเล็กคิดน้อย แต่สำหรับเรามันเป็นสิ่งที่แย่มาก อย่างเช่น ทุกวันนี้ทั้งสองคนใส่รองเท้าเดินในบ้าน ไม่ถอด แล้วบ้านตอนนี้มีสองห้อง เขาอยู่คนละห้อง เรากับแฟนนอนโถง เราก็กวาดทุกวันเขาก็ย่ำทุกวัน ขี้ดินเต็มเลยค่ะ บางวันเราไม่ว่าง ทำงานบ้านหลายอย่าง พอแม่เขามาเห็น กลายเป็นว่าเราโดนบ่น โดนแซะว่าไม่ทำอะไรทั้งๆที่เราทำทุกวันค่ะ ทำคนเดียว ในความคิดเรา ถ้าเราเก็บตามแฟนเรา เราไม่อะไรเลยนะมันเป็นสิ่งที่ต้องดูแลกัน แต่จะให้เรามาเก็บตามพี่น้องเขาอีก ไม่ไหวจริงๆค่ะเหมือนคนใช้ อึดอัดจนอยากร้องไห้ก็มี เรื่องที่สองคือ แฟนไม่เคยมีช่องว่างให้ความสัมพันธ์ของเราเลย เอาแต่พี่น้องเขาค่ะ คือเราไม่ได้ต้องการให้เขาลืมพี่น้องพ่อแม่เขานะคะ แต่อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง แค่อยู่รวมกันก็แย่เกินพอ เป็นแบบนี้ทุกๆวัน อีกอย่างทั้งครอบครัวมีกัน 7-8 คนมีคนที่ทำงานคือแฟนเราคนเดียว ส่วนเรายังเรียนอยู่ แฟนเราต้องรับผิดชอบหมดทุกอย่าง มันก็เป็นสิ่งที่ดีนะคะ แต่เราไม่โอเคเลย คนอื่นสามารถช่วยได้ก็เห็นแก่ตัวกันหมด อย่างกรณีน้องสาว ไม่มีเงินเรียน แต่ไม่พยายามช่วยตัวเอง ทุนกยศ.ก็ไม่กู้ค่ะ แล้วก็มาบังคับที่บ้านหาเงินให้ตัวเอง ไม่ได้ก็โกรธ ต้องได้เท่านั้น ไม่อยากเป็นหนี้เพื่อตัวเอง คือเราแอบหมั่นไส้มาก คือเราอคติไปไหม ทุกคนอ่านแล้วมีอะไรจะแนะนำ พูดให้เราปรับเปลี่ยนทัศนคติไหม เราคิดมากไปไหม หรือเราควรออกไปจากจุดๆนี้ เพราะเคยพูดกับแฟนหลายครั้งแล้วเรื่องนี้แต่เขาก็เฉย คำว่ารักมันไม่พอจริงๆ