เราพลาดท้องตอนอายุ 21 เราป้องกันนะคะเรากินยาคุมตั้งแต่อายุ 18 ไม่เคยหยุดกินเราไม่เคยอยากมีลูกเราอยากทำมันตั้งแต่เด็กเด็กแต่เราไม่ได้ทำหรอกค่ะจนเรารู้ จนเรารู้ว่าตัวเองท้องรู้ตอนเราท้องได้5Wเราตกใจ เราตกใจมากแล้วโทรบอกแม่ แม่เราแนะนำให้เอาออก เพาะบ้านเราค่อยข้างจน เราทำงานคนเดียวเลี้ยงส่งเงินให้ครอบครัวที่บ้านเรามี ป้าอายุ60 ยายอายุ92 ลุงตาบอด เเละน้องเราอีก2คน เราส่งน้องเรียน ส่วนเเม่เราอยู่กับเเฟนใหม่ เราโทรบอกเเฟนว่าท้อง เเฟนเราโอเคจะรับผิดชอบ เเต่เราบอกเเฟนว่าเราจะเอาออก เราติดต่อทำเเท้งกับโรงพยายบาลเเบบถูกกฎหมาย ตอนนั้นค่าใช้จ่ายอยู่ที่8000บาท ซึ่งสำหรับเรามันเเพงมาก เเละเเฟนเราก็ไม่ช่วย เพาะเขาไม่อยากให้เอาออก เราก็เลยโทรบอกเเม่ว่าค่าใช้จ่ายมันเท่านี้ ซื้อเเม่เราก็ไม่มีเงิน เเม่บอกใหซื้อยาตามร้านยามากิน เเต่เราไม่กล้าค่ะ เพาะรอบข้างที่ซื้อยามากินเอง เกือบไม่รอด เราเลยปล่อยค่ะ จนท้องได้2เดือน พ่อเเม่เเฟนมาขอเด็กเอาไปเลี้ยง เราไม่ติดค่ะเพาะที่บ้านเราไม่มีใครเลี้ยงอยู่เเล้ว เเต่เราไม่ซีเรียสเรื่องไม่พร้อมเเล้วค่ะ เเต่เราเเค่รู้สึกไม่อยากมี ไม่รักเขา เราเป็นคนไม่ดีมากๆเลยใช่ไหมค่ะที่ไม่รักลูกตัวเอง เเต่คนรอบข้างเราจะพูดเสมอว่าเดียวก็รัก เผลอๆคลอดมาอาจจะไม่อยากยกให้ใครเลย เดียวอุ้มท้องไปก็ผูกพัน เเต่เราไม่เคยรู้สึกเเบบนั้น จนตอนนี้เราท้องได้4เดือน เเม่เรากับป้าขอเอาไปเลี้ยงเองค่ะ เราบอกไปเลยไม่ให้ เราถามเเม่จะเลี้ยงยังไง บ้านเราไม่มีเงิน ไม่มีอะไรเลย เเต่ความจริงเเล้ว เราเเค่ไม่อยากมีลูกค่ะ ไม่รัก ไม่อยากให้ลูกอยู่กับเรา เรามีความรู้สึกว่าเขาเป็นใครทำไมต้องรักต้องเลี้ยง เเต่นั้นเเหละค่ะ เขาคือคนที่เราทำให้เขาเกิดไม่ใช่หรอ เเต่เราไม่รักค่ะ ไม่ผูกพัน ยิ่งเราเเพ้ท้องหนัก เรายิ่งเกลียดอยากให้รีบคลอดมากๆ  เราเหมือนเเม่ที่เลวมาก เเต่ไม่รู้จะห้ามความรู้สึกเเบบนี้ได้ยังไง ไม่รู้จะทำยังไงให้ดีใจ ให้รัก ให้หลงลูกเหมือนเเม่ๆคนอื่น เราไปฝากท้องเร็วเพาะเราเป็นโรคพาหะธารัสซีเมีย คนอื่นก็เข้าใจว่าเราเห้อลูก เเต่จริงๆไม่ใช่เราไม่เคยรุ้สึกเเบบนั้น เเล้วเวลาไปซาวเเม่ๆก็อยากเห็นลูกใช่ไหมค่ะ เเต่เราไปซาวเเค่อยกรู้ว่าน้องครบ32ไหม เพาะถ้าพิการมาจำลำบากอีก เราไม่รู้จะหยุดความคิดชั่วๆนี้ออกได้ยังไง บางวันเราพยายามทำให้ตัวเองมีความสุขที่มีเขาในท้อง เเต่ก็นั้นเเหละค่ะ ไม่รักก็คือไม่รัก เราเคยคิดนะ อุ้มท้องไป เราคงจะรักเขาเอง เเต่ก้ไม่เลยค่ะ เราควจจัดกากับจิตใจกับนิสัยตัวเองยังไงดีค่ะ เราคงเป็นเเม่ที่เลวมากๆสำหรับส่ยตาคนอื่น เเต่เราไม่เคยบอกใครเรื่องความรุ้สึกเรา เราบอกเเค่เพื่อนสนิท