สวัสดีค่ะ นี่เป็นเป็นครั้งเเรกที่เรากล้าเอาเรื่องนี้มาพูดในคอมมูนิตี้ที่ใหญ่ขนาดนี้ค่ะ ขอความกรุณาเเสดงความคิดเห็นต่อเราอย่างสุภาพด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ตอนที่พ่อกับเเม่เราเลิกกัน(เพราะพ่อตบตีแม่เเล้วก็ติดยาด้วย) จากนั้นเเม่ก็ได้มีแฟนใหม่ค่ะ แล้วเเม่ก็เเนะนำให้เรารู้จักแฟนใหม่ของเเม่ ต่อไปจะขอเเทนว่า"ลุง"นะคะ ตามที่เราได้รู้จัก เเรกๆลุงเป็นคนดีค่ะ มีเหตุผล คือมีความเป็นผู้ใหญ่ค่ะ เค้าก็ช่วยให้เเม่กับเรามีชีวิตที่ดีขึ้นค่ะ ดีขึ้นมากๆจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยค่ะตอนนั้นเรารักเเละเคารพลุงมากค่ะ รู้สึกขอบคุณอยู่ตลอด
แต่หลังจากนั้นได้ประมาน 1 ปี ลุงเริ่มมีพฤติกรรมเจ้ามากอดเราจากได้หลัง(ตอนเเม่ไม่อยู่) เราก็ไม่คิดอะไรค่ะ จะว่าเราโง่ก็ได้นะคะ ตอนนั้นอายุ 15 เป็นคนหัวดีเรื่องเรียน แต่หัวอ่อนมากค่ะ หลังจาดนั้นเค้าก็เริ่มที่จะกอดเราบ่อยขึ้น หอมเเก้มเราบ้าง มีวันนึงค่ะที่เราไม่สบายเป็นไข้ซมหนักมาก ลุงก็เป็นคนคอยดูแลเเละเช็ดตัว ตอนเเรกก็เช็ดเเค่เเขนขาปกติ เริ่มลามมาใต้เสื้อจนเกือบถึงหน้าอก เราก็ดันมือเขาออกค่ะ หลังจากเหตุการณ์นั้น ไม่รู้ว่าเขาไปพูดกับเเม่ว่ายังไง เเม่มาบอกเรา ว่าลุงมาบอกเเม่ บอกว่าเรารังเกียจเขา ที่เขาเช็ดตัวให้ บอกกับเราเสียงเขียวเลยค่ะ เเม่บอกว่าอยู่เยอะให้มันมากเค้ารักเค้าเอ็นดูก็ดีเเค่ไหนเเล้ว เราจุกค่ะ เราไม่พูดอะไร หลังจากนั้น วันนึงเรากำลังนอนกลางวันอยู่ เรารู้สึกว่ามีใครมาบีบหน้าอกเรา เราก็ลืมตามาเห็นเป็นลุงล้วงมือมาในเสื้อเเล้วก็กำลังบีบหน้าอกเราค่ะ เรารีบยันตัวลุกออกมา แล้วก็ไปบอกมาแม่หลังจากเม่เลิกงานมา แม่ก็ฟังๆนะคะ แล้วก็บอกว่าเดี๋ยวเเม่ไปคุยเอง แม่มาบอกเราว่า ลุงบอกกับเเม่ว่าเค้าไม่ได้ทำอะไรเลย แม่ก็ว่าเราคิดไปเองหรือเปล่าคงละเมอเเหละ เรานี่เหวอเลยค่ะ ไม่คิดว่าเเม่จะรักเค้าหัวปักหัวปำขนาดนั้น เราเริ่มรู้เเล้วว่าเราบอกแม่ไปแม่ก็ไม่ช่วยอะไร เราเลยพยามกันตัวเองไว้ห่างๆลุงค่ะ เค้าจะมากอดเราก็ไม่ยอม เค้าจะหอมเราก็ไม่ยอกแล้วค่ะ แต่ทุกครั้งที่เราขัดขืนเเบบนั้นลุงจะอารมณ์เสีย ไม่คุยกับเเม่ พอเเม่เห็นเป็นเเบบนั้นก็มาด่าเรา ว่าเราจะอะไรนักหนา อย่าสะดีดสะดิ้งให้มันมาก เราเจ็บกับคำพูดเเม่มากค่ะ แต่มีวันนึงที่พลาดค่ะเรานอนกลางวันอยู่เเล้วลุงเค้าก็มาทำอย่างว่ากับเรา เราขัดขืนนะคะ แต่ลุงไม่หยุด ตอนนั้นเเม่ไปทำงานค่ะ เราทั้งเจ็บ ทั้งขยะเเขยง ทั้งอาย เขาทำจนพอใจเขาก็ไปค่ะ เรารีบไปล้างเนื้อล้างตัว เราไม่กล้าเอาเรื่องนี้ไปบอกเเม่ค่ะ เรากลัวเเม่จะเกลียดเรา เเช้วเค้าก็มาทำกับเราอย่างนี้เรื่อยๆเลยตอนเเม่ไม่อยู่ จนเราท้องค่ะ ใช่ค่ะ เราปิดปากเงียบจนเราท้องยอมรับค่ะว่าโง่ พอลุงรู้ว่าเราท้องเค้าก็เป็นคนบอกเเม่ค่ะ ว่าเค้าทำเอง เค้าจะรับผิดชอบเอง เเม่เรากลับไม่โกรธไม่อะไรเลยค่ะ ไม่ว่าลุงด้วยสักคำ แม่บอกว่าลุงเค้าเป็นคนมีพระคุณกับเราถ้าไม่มีลุงเเม้ก็เลี้ยงพวกเราไม่รอดหรอก
จนเราคลอด เม่ก็มาบอกเราค่ะ ว่าเเม่กับลุงไม่ได้เป็นเเฟนกันเเล้วนะ ต่อไปนี้นับถือกันเเค่พี่น้อง แล้วก็ยกเราให้เป็นเมียเค้า เราตกใจตอนนั้นเราทะเลาะกับเเม่หนักมาก เราไม่ยอมหรอกอยู่ๆมายกให้หนูเป็นเมียเค้า เเม่เห็นหนูเป็นอะไร สิ่งของหรอ เเม่ก็ไม่ตอบ พร้อมกอดเราเเล้วบอกว่าลุงเค้าเป็นผู้ใพระคุณกับเรานะ ถ้าไม่มีเค้าเเม่ก็ไม่มีปัญญาเลี้ยงพวกเราหรอก
จากวันนั้นจนวันนี้ เราอายุ 20+ เเล้วค่ะ เราทนอยู่มาเพราะคำพูดเเม่บอกว่าให้เราทนเพื่อลูกของเรา เพราะก่อนหน้านี้เราก็ทะเลาะกันไปด้วยเรื่อง เราไม่อยากอยู่ที่นี่เราอยากออกไปใช้ชีวิตของเราเราเหนื่อย เราไม่อยากเป็นทาสกามของใคร
ปัจจุบันเราก็ยังอยู่กับครอบครัว อยู่กับวงจรอุบาทว์นี่ เราอยากหนีไปให้พ้นๆ แต่เราก็ติดที่ว่าเรายังเรียนมหาลัยไม่จบ เหลืออีกปีเดียว เเช้วเราก็เป็นห่วงลูก เป็นห่วงน้องสาว
ทุกวันนี้เรามีเเค่เพื่อนที่คอยรับฟังปัญหาเรา เรามีเเค่เพื่อนที่คอบปลอบเรา เราตันมากค่ะ เราอยู่ไปก็ไม่มีความสุขจะหนีก็ไม่ได้ เราควรทำบังไงดีคะ
ทุกวันนี้เราเป็นโรคซึมเศร้าทานยาอยู่ค่ะ เคยพยามฆ่าตัวตายมาเเล้ว 2 ครั้ง ตามตัวก็มีแต่รอดกรีดรอยเเผล เราเหนื่อย เราทรมานมากค่ะ เราไม่รู้จะหาทางออกยังไงเเล้ว
เนื้อหาอาจะดูงงๆนะคะ เราพิมพ์อธิบายไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่เเค่อ่านมาถึงตรงนี้เราก็ขอบคุณมากเเล้วค่ะ

หลายคนคงมีคำถามเเล้วทำไมไม่หนีไปละ
เราห่วงลูกค่ะ ห่วงน้องสาว เเล้วเราก็รักเเม่เราไม่อยากทิ้งเเม่ เเต่เราก็ไม่มีความสุขเลยค่ะ