เราจะไม่อะไรมากนะนี่เป็นกระทู้แรก​ แต่ขอยืนยันว่านี่เป็นเรื่องจริงของเราและมันยังคงเป็นปมในใจทุกวันนี้​
เราขอเกริ่นก่อนนะว่าเรามีน้องชายคนนึงน้องสาวคนนึงแล้วก็อยู่กันเหมือนคนทั่วไปเป็นครอบครัวที่อบอุ่นและมีความสุขจนกระทั่งเราอายุได้7ขวบ​ ก็ได้ย้ายไปอยู่กับย่าที่นั่นทั้งครอบครัวเลยแต่ด้วยความที่เรายังเด็กจึงไม่รู้เรื่องราว​ปัญหา​ของ​ครอบครัว​ จนวันนึงเรากลับมาจากโรงเรียน​แม่เราก็ไม่อยู่แล้ว​ เรากับน้องชายห่างกันสองปี​ กับน้องคนเล็ก4ปี​ ตอนนั้นน้องคนสุดท้อง​เป็นผูหญิงนะ​ นางนอนไม่หลับเลยเพราะนางยังเล็ก​และติดแม่มาก​ เราจำได้ว่าคืนนั้นเรานอนร้องให้กัน3คนพี่น้องจนหลับแต่พ่อเราไปไหนไม่รู้และเราก็อยู่กับย่ามาตลอดส่วนพ่อเราไปนอนวัดจนเราโตอายุ13ปีเข้าม.1พ่อเราก็เลิกอยู่วัดแล้วออกทำงานหาเงินส่งเรียน​ ส่วนแม่เราก็ส่งเงินมาให้เราทุกเดือนเหมือนกัน​ แต่แล้วสิ่งผิดปกติก็เกิดขึ้น​ พอเราขึ้น.2เราเริ่มมีหน้าอก​ เริ่มเป็น​ประจำเดือน​ พ่อเราก็กลับมาอยู่ด้วยคือตอนนั้นเราดีใจนะเรารู้สึกรักพ่อมากรู้สึกอบอุ่นเพราะย่าเรานางเลี้ยงเราแบบคนโบราณ​และฮารดคอสุด​ๆ​ ตอนแรกๆมันก็ดีอยู่ที่พ่อมาอยู่ด้วยแต่นานวันเข้ามันยิ่งรู้สึกแปลกๆ​ พ่อไม่ยอมให้เราไปเล่นกับเพื่อน​ให้อยู่บ้านอ่านหนังสือดูทีวี​ ย่าเราแกออกไปวัดทุกวันจะกลับก็บ่ายมั่งเย็นมั่ง​ พ่อเราเริ่มถามเรื่องหน้าอกเราถามเรื่องอวัยวะเพศ​เราแต่คือเราไม่คิดไรไงคิดว่าพ่อลูกคุยกันทุกเรื่องประมานนี้​ ตอนกลางคืนเรากับพ่อและก็น้องๆนอนห้องเดียวกันแต่เรานอนคนละฟากกะพ่อ​ เราจะชอบลุกไปเข้าห้องน้ำ​ตอนกลางคืน​พอลุกมาจะเห็นพ่อมานอนข้างเราประจำเราก็ยังไม่เอะใจ​ จนวันนึงเราไปแข่งทักษะแล้วกลับดึกแล้วพ่อไปรับก็พาไปซื้อหนมในเซเว่นก็เห็นเค้าซื้อถุงยางมาด้วย​ แล้วเราก็ไม่สนใจอีกอะแหละ​ จนอยู่มาวันนึงพ่อจับได้ว่าเราคุยกับผู้ที่แอบชอบเค้าโกรธมากตบเราจนเลือดออกเราร้องให้จนหลับแต่แล้วก็สะดุ้งตื่นมาพร้อมกับความรู้สึกแบบเกร็งไปทั้งตัวเราเลยลืมตาเราเห็นหน้าพ่อซุกอยู่หว่างขาเรา​ คือตอนนั้นกลัวมากร้องให้เสียงดังพ่อก็รีบขอโทษแกบอกว่าไม่ได้ตั้งใจแล้วก็ไปนอนแต่เราไม่นอนกลัวมาก​ กลัวจะโดนทำมิดีมิร้ายคือนั่งอยู่จนย่าตื่นแล้วออกไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนอาศัยหลับบนรถเอา​ แล้วก็ทำแบบนั้นมาเรื่อยๆระแวงอะไรขยับนิดคือสะดุ้ง​ หลอนไปเลยย​ เราเป็นอย่างนั้นมาได้3-4วัน​ วันที่5เราทนเพลียไม่ไหวหลับตั้งแต่6โมงตั้งใจจะตื่นดึกๆตั้งนาฬิกาปลุกไว้​ แต่พอรู้ตัวอีกทีตื่นเพราะย่าตะโกนเรียกเราสะดุ้งแล้วแบบคลำตัวเราแต่สิ่งที่สุงเกตุได้ก็คือกลิ่นแป้งที่เราไม่ได้ทามันติดตัว​ ตอนนั้นไม่คิดอะไรเลยคือร้องให้ไปอาบน้ำไปแถมยังมีเลือดไหลออกมาจากอวัยวะเพศ​เราด้วยทั้งเจ็บทั้งแสบแบบทรมานมาก​ ตอนนั้นไม่คิดอะไรคิดแต่ว่าอยากตายและขอโทษจูนิ(ชื่อคนที่ชอบ)​ที่เก็บพรรมจรรย์ให้เค้าไม่ได้​ รู้สึก​ว่าชีวิตพังทลายคงมีแฟนไม่ได้แอบรักใครไม่ได้แล้ว​ เราคิดอย่างนั้นตลอด​ เวลาเรียนไม่รูเรื่องพอเย็นมาเราพยายามจะผูกคอตาย​ แต่ว่าป้าเรากลับมาจากต่างจังหวัดเห็นเข้าพอดีแกร้องไห้ใหญ่โตพยายามถามว่าเราเครียดไรทำไมไม่บอกแกแต่คือพูดไม่ออกทั้งเกลียดทั้งขยะแขยง​ตัวเอง​เอาแต่ร้องให้ไม่พูดอะไรเลย​ พอเราสงบสติได้เราก็เลยขอแยกห้องนอน​ แต่ป้าไม่ให้แยก​เพราะห้องนั้นเป็นของลูกพี่​ลูกน้อง​คือไม่มีห้องว่างเลยเราจึงใช้ชีวิตวนลูปแบบนี้ทุกวันอดนอนทุกคืนไปนอนบนรถ+ที่โรงเรียนจดเกรดตก​ ตอนั้นที่เราอยู่ได้เพราะน้องๆที่รู้เรื่องทั้งหมดและให้กำลังใจเรา​ แถมเริ่มสนิทกับจูนิมากขึ้นป้าก็คอยให้กำลังใจทั้งๆที่ไม่เรื่องอะไรเราจึงรู้สึกว่าอยากอยู่ต่ออีกนิดแต่แล้วเหตุการณ์​ที่ทำให้เลวร้ายก็เกิดขึ้น​ วันนั้นพ่อกับย่าไม่อยู่ทั้งคู่ตอนนั้นดีใจมากรู้แค่ว่าจะได้นอนแบบเต็ม​อิ่ม​สักที​ เราเลยหลับแบบไม่ระวังอะไรเลยจนเราสะดุ้งตื่นเพราะเราเจ็บหว่างขาคราวนี้เห็นเต็มสองตาเลยเราสติแตกร้องห่มร้องไห้คือกลัวมากพยายามปลุกน้องแต่ไม่มีใครลุกเลยเราทั้งถีบทั้งยันสู้แบบสุดฤทธิ์​จนเรากัดแขนไอ้นั่น​ พอมันโดนเรากัดมันก็ตบหน้าเราแล้วจับคอเรากดกับที่นอนแล้วเอาแต่พูดเรื่องแม่ว่าแม่เราเลวอย่างนั้นเลวอย่างนี้ทิ้งมันไปหาผัวใหม่แล้วบอกว่าเราเหมือนแม่เลยจะข่มขืนเรา​ เราน้ำตาไหลคิดถึงคนที่เรารักทุกคนพยายามดิ้นทุรนทุราย​แล้วก็มันปล่อยมันบอกมันจะฆ่าเรา​ ใอ้สัตว์นรกนั่นมันเดิอนไปในครัวแล้วมันพูดประโยคเดิมซ้ำๆจนเราจำได้​ "กูจะฆ่า​ เหมือนแม่​ ตายแน่" เรากลัวมากลุกมานั่งร้องให้เสียงดังเผื่อย่ากลับมาช่วยสุดท้ายย่ากลับมาจริงๆแกไปทำบายศรี​ให้วัดเลยกลับดึก​
เราไม่รู้ว่าย่าคุยอะไรกับมันแต่เรานั่งร้องไห้​ยันเช้า​ พอเช้ามาไอ้เลวนั่นทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเราไปเก็บผักแล้วนั่งร้องให้แถวแปลงผักน้องๆเห็นเลยมาปลอบใจแล้วก็ขอโทษที่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยสรุปนั่งร้องไห้กอดกันสามพี่น้อง
วันต่อมาย่าให้เราไปนอนแยกห้องแกยกห้องของลูกพี่ลูกน้องให้เราส่วนพี่เค้าไปนอนบ้านป้าที่รัจักกัน​ ตอนนั้นเรารู้สึกแค่ว่าดีใจจะได้นอนเต็มตื่นซะทีแต่มันไม่ได้เป็น​อย่างที่คิด​ ไอ้นั่นมัดงัดหน้าต่างห้องเราเข้ามา​ พยายามเข้ามาห้องเราทุกคืนบางคืนมีนเข้ามาลวนลามเราได้แต่เราตะโกนจนย่าตื่นมันเลยทำทีว่ามาเอาหูฟัง​ เลยเอาหูฟังไปแขวนไว้ให้มันจะได้หมดข้ออ้างแล้วเราก็ให้ย่าทำกลอนเพิ่ม​ ทีนี้มันงัดห้องไม่ได้แล้วแต่มันปืนกำแพงห้องเราเข้ามาแทนคิดดูว่ามันมานะขนาดไหนจากกลัวเลยกลายเป็นแค้น​ เกลียด​ ขยะแขยงมัน​ เราเลยบอกย่าว่าไอ้พ่อ ๆมันพยายามงัดห้องเข้ามา​ ตอนย่าได้ยินแกตกใจแต่ก็ดูเหมือนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง​ แกเลยยุให้ไอ้เลวนั่นไปทำงานที่กรุงเทพ​ตอนแรกมันไม่ไปแต่ย่าด่ามันบ่นมันบอกว่าลูกต้องเรียนมันเลยตกลง​ ประมานสองวันต่อมาเราดันไม่สบายมันเอาเสื้อผ้าเราไปซักมันบอกว่าขอเ_็ดหน่อย​ แลกกับซักเสื้อผ้า​ เราเลยฝืนไป​ ร.ร.+กับตอนกลางคืนขอนอนกับคนแก่บ้านข้างๆ​จนมันไปทำงาน​ ตอนนั้นเราคิดแค่ว่าฝันร้ายจบสิ้นแล้ว​ แต่แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองต้องการความรักจากเพศตรงข้ามตอนนั้น​ใครขอคบเราก็คบเหมือน​ขาดความรักแต่พอแฟนขอมีอะไรด้วยเราขอเลิกไปเลยแล้วเราก็คบคนนู้นคนนี้ซ้อนๆกันไป​ ตอนกลางคืนนอนไม่หลับหวาดระแวงชอบสะดุ้งตื่นเราเลยเปิดเพลงใส่หูฟังจนสุดท้ายเราก็พบว่าการคุยโทรศัพท์​กับ​แฟน​จนหลับคือวิธีที่ดีที่สุด คือเราจำได้เลยว่าเรามีแฟน7คนมีในโลกออนไลน์​5คนชีวิตจริว2คน​ คุยกะคนนั้นคนนี้ไปทั่วคือขาดผู้ชายไม่ได้เลย​คนไกนว่างก็คุยถ้าไม่ว่างก็คุยกับอีกคน จนเราอายุ16ก็พบกับผู้ชายคนนึงคนนี้ชื่อคิง(ชื่อจริงมันเลยย)​ คือมันดีย์มากใส่ใจแถมมาหาย่าเราถึงบ้านมาทำความรู้จัก​ครอบครัว​เรา​แล้วพาเราไปเจอพ่อแม่​ รู้สึกว่าเค้าเห็น​เราสำคัญมาก​ เราเริ่มนอนหลับง่ายขึ้น​ บางครั้งนางมาค้างบ้านเราก็แค่มานอนกอดเราเฉยๆ​ จนวันนึงไอ้เลวนั่นมันลาออกกลับมาบ้านเพราะมันรู้ว่าเรามีแฟน​ พอมันมาเราก็ไปนอนเป็นเพื่อนคนแก่ข้างบ้านทันที​ แต่มันมาอยู่ได้2เดือนย่าก็ไล่มันไปทำงาน​ จนตอนนั้นเราคิดว่าชิวิตเราดีแล้วจนปีใหม่เราก็ยอมมีอะไรกับคิงที่บ้านเราเอง​ เราโกหกนางว่าซิงแต่คิงไม่ได้โง่​ นางเลยพยายามถามเราแต่เราไม่กล้าบอกกลัวว่าถ้ารู้แล้วคิงจะทิ้งเราไป สุดท้ายเลยอ้างว่าช่วยตัวเองโอยการเอาขวดโลออนยัด​ แต่ดูเหมือนคิงจะไม่เชื่อพยายามถามแต่เรายังยืนยันคำตอบจนในที่สุดคิงก็นอกใจเรา​ พอจับได้คิงก็ยอมรับแต่บอกว่าเราคือเบอร์1 คือคนที่รักที่สุด​ คิอเมียขึ้นหิ้ง​แล้วให้ไปโกหกกับผู้หญิง​คนนั้น​ว่าเลิกกันไปแล้ว​ ตอนนั้นเหมือนมันโหวงเหมือนชีวิตไร้ค่า​ อยากตาย​ ไม่อยากอยู่นั่งร้องไห้จนหายใจไม่ออก แต่ก็ยอมเพราะไม่อยากเสียคิงไป​ คิดว่าถ้าเสียเค้าไปแล้วเราก็หมดลมหายใจ​ เลยยอมทุกอย่างเพื่อแลกกับความสุขความรักเพียงเศษเสี้ยว​ และแล้วไอ้เดรัจฉาน​ก็กลับมามันมีปัญหา​กับ​ที่​ทำงาน​เลยโดนไล่ออก​ มันกลับมาอยู่บ้าน​ ตอนนั้นสิ่งที่เรากลัวมีอยู่เต็มไปหมด​ ไปนอนกับคนแก่ข้างบ้านก็ไม่ได้เพราะเค้าไปอยู่กับลูกแล้ว​ เลยตัดสินใจไปนอนที่วัดกับน้อง​ แล้วพยายามไล่มันไปทำงานหาเหตุผลสารพัดจนย่าออกปากไล่มันไป​ พอเทอม2ของม.4 แม่เราด็โดนจับคดียาเสพติด​ เราร้องไห้แต่แอบร้องเพราะสงสารน้องเหมือนกัน​ ตอนนั้นคิดว่าน้องจะเป็นยังไงเพราะยังเด็กจะรับได้มั้ย​ แต่ว่าคิงก็ให้กำลังใจเรา​ ตอนนั้นเราไปโรงเรียนเหมือนไม่ได้เรียนครูที่รู้เรื่องแม่เราก็เป็นห่วง​ สุดท้ายไอ้เลวนั่นมันก็มาอีกมันกลับมา​ เราเลยอยากหนีตอนนั้นคิดแล้วว่าถ้าออกมาจากบ้านเราจะไม่กลับไปอีกเลยตัดสินใจโกหกป้าว่าจะไปทำงานพาร์ทไทม์​ที่กรุงเทพ​ ก่อนเราจะไปกรุงเทพเราก็ให้คิงไปส่งพร้อมกับฝากกีต้าร์​ไว้ที่คิง​ เป็นกีต้าร์​ที่เรารักมากๆ​ สุดท้ายเราขึ้นมากรุงเทพไม่กลับไปอีกเลยแล้วตอนนี้เราเลิกกับคิงแล้ว​ ปัจจุบันเรามีแฟนใหม่แล้วมีลูก2คนแล้วแฟนก็รู้อดีตทุกอย่างแต่เขาก็รับได้​ จริงๆมันยาวกว่านี้แต่ที่รู้ๆพอเราเลิกกับคิงเราก็ไร้อารมณ์อย่างว่าแถมโดนหลอกสารพัดสภาพจิตย่ำแย่​ แต่ถ้าเล่ากลัวจะยาว
แต่สิ่งที่อยากบอกทุกคนคือ​ ชีวิตเรามันมีวันข้างหน้าเสมอไม่ว่าจะดีจะร้ายเราต้องเข้มแข็ง​    สักวันมันจะดีขึ้นแน่นอน​ ต่อให้ชีวิตถูกฉุดลงก้นบ่อลึกแค่ไหนลึกจนไม่เห็นแสงแต่มันต้องมีสักวันที่เราจะเห็นแสงอาทิตย์ที่อบอุ่นสดใส​ฉะนั้น​ไม่ว่าปัญหาจะหนักแค่ไหนเราต้องกัดฟัน​ เพราะท่าเราไม่ทนและฆ่าตัวตายเราคงไม่มีโอกาสไ​ด้สร้างครอบครัวที่แท้จริงอย่างทุกวันนี้​
ปล.คิงขอโทษที่โกหกแถมยังเอาแกไปอ้างว่าเป็นคนแรกเรารู้สึกแย่มาตลอด​ ขอให้แกมีความสุขนะ

และที่สำคัญตอนนี้สังคมเปิดกว้างและพร้อมจะช่วยเหลือคนที่ถูกกระทำอย่างเต็มที่​ หากใครเจอแบบนี้รีบบอกผูใหญ่ซะ​ อย่าอาย​ ไม่อย่างนั้นมันจะบานปลาย​ทำให้สภาพจิตย่ำแย่สุขกายทรุดโทรม ขอให้คนที่เจอเหตุการณ์​เดียวกัน​ สู้ๆนะค่ะ​เป็นกำลังใจให้นะ✌️✌️✌️